Άλφα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το Α χαρακτηρίζεται [[δίχρονο φωνήεν|δίχρονο]] [[φωνήεν]].

(Δηλαδή άλλοτε μακρόχρονο και άλλοτε βραχύχρονο, χαρακτηρισμός κυρίως της αρχαίας προφοράς).

 

Το Α παρέμεινε επικεφαλής του αλφαβήτου, σε όλη τη διάρκεια και τις φάσεις της ιστορίας του. Προήλθε από το πρώτο σύμβολο του [[Φοίνικες|φοινικικού αλφαβήτου]], που είχε το γραμμικό σχήμα [[Αρχείο:PhoenicianA-01.svg|20px]], δηλαδή περίπου το σχήμα της κεφαλής του [[Αγελάδα|ταύρου]] και ονομαζόταν άλεφ, δηλαδή ταύρος. Μερικοί επιστήμονες δεν αποκλείουν το φοινικικό αυτό σύμβολο να ήταν τύπος παλαιότερης [[Ελληνικό αλφάβητο|ελληνικής γραφής]], από την οποία οι [[Φοίνικες]] διαμόρφωσαν το δικό τους [[αλφάβητο]], για να το μεταδώσουν έπειτα, με φοινικικά πλέον σχήματα και ονόματα, στους [[Έλληνες]] των ιστορικών χρόνων, τον 9o αι. π.Χ. Είναι πάντως βέβαιο ότι από τη φοινικική αυτή παράσταση και ονομασία προήλθε το αντίστοιχο γράμμα των άλλων αλφαβήτων, όπως π.χ. το άλφα της [[Ελληνικό Αλφάβητο|ελληνικής]], το αλίφ της [[Αραβικά|αραβικής]], το άλεφ της [[Εβραϊκά|εβραϊκής (σημιτικής)]]. Αυτό φυσικά δεν εμπόδισε να δημιουργηθεί ποικιλία σχημάτων του γράμματος, ανάλογα με τις εποχές και τις διαλέκτους.

 

Τέλος έχουμε το στερητικό Α, που μπαίνει πάντοτε στην αρχή μιας λέξης και της δίνει το αντίθετο νόημα από αυτό που έχει, όπως π.χ. στις λέξεις άγνωστος, ακατόρθωτο, αδιαφορώ. Πολλές φορές, αντί για Α προφέρουμε [[Έψιλον|Ε]]. Πιο συχνά αυτό γίνεται όταν κοντά στο Α υπάρχει ένα σύμφωνο, που προφέρεται με τη γλώσσα ή με τη μύτη, π.χ. αρρεβωνιαστικός αντί αρραβωνιαστικός, βελανιδιά αντί βαλανιδιά, ευτού αντί αυτού (εδώ ευ=φ). Σε άλλες περιπτώσεις, αντί Α λέμε [[Όμικρον|Ο]], όπως π.χ. αποσχολημένος αντί απασχολημένος, αποσβολώνω αντί απασβολώνω.

==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==

{{βικιλεξικό|άλφα|άλφα}}