E (μαθηματική σταθερά): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η πρώτη γνωστή χρήση της σταθεράς, που αντιστοιχεί στο γράμμα  b, ήταν σε αντιστοιχία από τον [[Γκότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς]] (Gottfried Leibniz) στον [[Κρίστιαν Χόυχενς]] (Christiaan Huygens) το  1690 και το 1691. Ο [[Λέοναρντ Όιλερ]] (Leonhard Euler) εισήγαγε το γράμμα e ως στη βάση για φυσικούς λογαρίθμους, γράφοντάς το σε επιστολή του στον Christian Goldbach  στις 25 Νοεμβρίου του 1731. Ο Euler ξεκίνησε να χρησιμοποιεί το γράμμα e ως σταθερά το 1727 ή το 1728, σε ένα αδημοσίευτο έγγραφο σχετικά με τις εκρηκτικές δυνάμεις σε κανόνια, και η πρώτη εμφάνιση του e σε μια δημοσίευση ήταν του Euler Mechanica (1736). Ενώ στα επόμενα χρόνια κάποιοι ερευνητές χρησιμοποίησαν το γράμμα c, το e ήταν το πιο γνωστό και τελικά έγινε το πρότυπο.

 

===Τόκος ανατοκισμού===