Δικαίωμα στην υγεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Το δικαίωμα στην υγεία είναι το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό δικαίωμα σε καθολικό ελάχιστο επίπεδο υγείας στο οποίο έχουν δικαίωμα όλα τα άτομα. Η έννοια του δικαιώματος στην υγεία έχει απαριθμηθεί σε διεθνείς συμφωνίες που περιλαμβάνουν την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα και τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες. Υπάρχει συζήτηση σχετικά με την ερμηνεία και την εφαρμογή του δικαιώματος στην υγεία λόγω προβληματισμών όπως ο καθορισμός της υγείας, ποια ελάχιστα δικαιώματα εμπίπτουν στο δικαίωμα στην υγεία και ποια είναι τα όργανα που είναι υπεύθυνα για την εξασφάλιση του δικαιώματος στην υγεία.

 

Σύνταγμα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας

Ο Frank P. Grad πιστώνει το Σύνταγμα της "WHO" ως "διεκδίκηση ... ολόκληρου του χώρου της σύγχρονης διεθνούς δημόσιας υγείας", το οποίο καθιερώνει το δικαίωμα στην υγεία ως "θεμελιώδες, αναπαλλοτρίωτο ανθρώπινο δικαίωμα" που οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να μειώσουν και είναι μάλλον υποχρεωμένες να προστατεύσουν και [2] Το Σύνταγμα της "WHO", συγκεκριμένα, σηματοδοτεί την πρώτη επίσημη οριοθέτηση του δικαιώματος στην υγεία στο διεθνές δίκαιο.

 

 

Το άρθρο 25 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών του 1948 αναφέρει ότι «Ο καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο κατάλληλο για την υγεία και την ευημερία του ίδιου και της οικογένειάς του, συμπεριλαμβανομένων των τροφίμων, της ένδυσης, της στέγασης και της ιατρικής περίθαλψης αναγκαίες κοινωνικές υπηρεσίες. " Η Οικουμενική Διακήρυξη κάνει επιπλέον καταλύματα για την ασφάλεια σε περίπτωση σωματικής εξασθένηση ή αναπηρίας, και κάνει ειδική μνεία περίθαλψη που παρέχεται σε όσους το μητρότητα ή την παιδική ηλικία.