Πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Giotaath (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 11:
| αρχηγός1 = [[Μάρκος Μπότσαρης|Μ. Μπότσαρης]],<br> [[Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος|Α. Μαυροκορδάτος]]
| αρχηγός2 = [[Ομέρ Βρυώνης]],<br> [[Μεχμέτ Ρεσίτ πασάς Κιουταχής]]
| σθένος1 = 360600 + 1.300500 <ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 272.</ref>
| σθένος2 = 8.000 <ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 272.</ref>
| απώλειες1 = 4 νεκροί, 2 τραυματίες(25 Δεκ.1822) κατά τη λύση της πολιορκίας.
| απώλειες2 = 500 νεκροί
}}
Γραμμή 22:
 
==Τα προ της πολιορκίας==
Οι πολιορκούμενοι ήταν 458 κατά [[Τόμας Γκόρντον]], ενώ ο Τρικούπης κάνει αναφορά για 360 άνδρες. Ο Σπηλιάδης μετράει 550 Ρουμελιώτες και 50 Σουλιώτες.
<blockquote><div lang="grc" style="font-family: Palatino Linotype;"> ''«Και που, λοιπόν, να πάμεν είπε ( Μαυροκορδάτος). Και προς το [[Μάρκος Μπότσαρης|Μάρκον]] στραφείς, μαζύ Σου θ΄αποθάνω Μπότζαρη. Και εγώ μαζύ σου πρίγγιψ (sic)<br>[[Μιχαήλ Οικονόμου]], Ιστορικά της Ελληνικής Παλιγγενεσίας ή ο ιερός των Ελλήνων Αγών, 1873.<ref>[[Μιχαήλ Οικονόμου]], γραμματικός του Κολοκοτρώνη, (φωτομηχανική επανέκδοση της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Σχολής Δημητσάνης, 1976) σ.328</ref>
</div>
Γραμμή 37:
==Τα «καπάκια»==
Ο Ομέρ Βρυώνης αποφασισμένος εξαρχής να μην καταστρέψει το Μεσολόγγι που θα το χρησίμευε ως ορμητήριο για τις περαιτέρω επιχειρήσεις του στην Πελοπόννησο εύκολα μεταπείσθηκε από τον [[Γεώργιος Βαρνακιώτης|Βαρνακιώτη]]<ref>Κωστής Παπαγιώργης, Τα καπάκια, εκδόσεις Καστανιώτης, 2003 ISBN 960-03-3470-6</ref>, που σύμφωνα με τον [[Νικόλαος Σπηλιάδης|Σπηλιάδη]] «τον κατέπεισε να προτιμήσει την δια συνθηκών παράδοσιν του Μεσολογγίου παρά την δια αιματοχυσίας καταστροφήν»<ref>[[Νικόλαος Σπηλιάδης]] Απομνημονεύματα δια να χρησιμεύσωσιν εις την Νέαν Ελληνική Ιστορίαν, 1851</ref>. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε ο πασάς [[Άγο Βάσιαρι]], παλαιός γνώριμος του Μάρκου Μπότσαρη. Έτσι Ο Μπότσαρης βγήκε από την πόλη σε απόσταση «βολής πιστόλας» και συναντήθηκε με τον Άγο Βάσιαρι που του υποσχέθηκε αμνηστία και πολλά άλλα ευεργετήματα. Ο Μπότσαρης θέλοντας να κερδίσει χρόνο επιχειρηματολογεί ότι χρειάζεται ακόμα λίγο χρόνο για να πείσει τους φράγκους του Μαυροκορδάτου.<ref>ΙΕΕ «Η Ελληνική Επανάσταση του 1821», τόμ. ΙΒ σ. 274</ref>
Έτσι κερδίζεται χρόνος ανακωχής 8 ημερών οπότε καταφθάνουν οκτώ υδροσπετσιώτικα πλοιάρια και διασπούν τον κλοιό στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου των τριών τουρκικών πλοίων που καταδιωκόμενα το ένα με ζημίες κατεθύνθηκε στην Ιθάκη και τα άλλα δυο στη Ναύπακτο. Έτσι επιβιβάζονται 1.300500 περίπου αγωνιστές<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 274.</ref> από την Πελοπόννησο και εκφορτώνονται τρόφιμα και πολεμοφόδια. Μετά από αυτό ο Μπότσαρης διαμηνύει στους Τούρκους «αν θέλετε τον τόπο μας ελάτε να τον πάρετε».<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 274.</ref>
 
==Η λύση της πολιορκίας==