Καστοριά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 20:
}}Η '''Καστοριά''' είναι [[πόλη]] της [[Ελλάδα]]ς και πρωτεύουσα του [[Νομός Καστοριάς|ομώνυμου νομού]]. Βρίσκεται στο δυτικό άκρο της [[Δυτική Μακεδονία|Δυτικής Μακεδονίας]]. Ο [[πραγματικός πληθυσμός]] της πόλης ανέρχεται στους 13.387 κατοίκους<ref name=apografi2011>[[Ελληνική απογραφή 2011]], [http://www.statistics.gr/documents/20181/1210503/defacto_population_census2011rev.xls/95ca2cf4-d634-45d7-aabb-f74d88d012f7 πραγματικός πληθυσμός].</ref>. Είναι χτισμένη πάνω σε [[χερσόνησος|χερσόνησο]] της λίμνης Ορεστιάδας, σε [[υψόμετρο]] 703 m<ref name="Mesostathmikos1971" /> από την επιφάνεια της θάλασσας, ανάμεσα στα βουνά [[Βίτσι]] και [[Γράμμος|Γράμμο]]. Περιβάλλεται από τη λίμνη της και συνδέεται με την ξηρά μέσω μιας ευρύτερης λωρίδας γης από επιχωματώσεις, δίνοντας την εντύπωση νησιού.
Στην μακραίωνη ιστορία της, μιάμιση χιλιετία από κτίσεως, γνώρισε πολιορκίες και κατακτήσεις από [[Βούλγαροι|Βουλγάρους]], Νορμανδούς και Τούρκους, διατηρώντας όμως μέχρι σήμερα σημαντικό αριθμό [[Βυζαντινή τέχνη|βυζαντινών]] εκκλησιών, κειμηλίων και αρχοντικών ως τεκμήρια της κατά καιρούς ακμής της, λόγω της επιτυχημένης εμπορίας και διακίνησης των [[Γούνα|γουναρικών]] σε σημαντικά κέντρα της Ευρώπης. Συγκεκριμένα, η γουνοποιία και τα είδη παραγωγής της άνθισαν πολύ με αποτέλεσμα οι Καστοριανοί να εξαπλωθούν σε πολλές χώρες του κόσμου όπως Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία δημιουργώντας αξιόλογες παροικίες{{παραπομπή}}.
== Όνομα ==
Επικρατέστερη θεωρείται η άποψη ότι προήλθε από τους κάστορες<ref name="Makedonika72">[[Κωνσταντίνος Άμαντος|Κ. Άμαντος]], ''Μακεδονικά Σημειώματα'', ''Νέα Εστία'', έκτακτο τεύχος, Χριστούγεννα 1932, σ.72.</ref> που ενδημούσαν για αιώνες σ΄αυτήν.
Ο Βυζαντινός ιστορικός της εποχής του [[Ιουστινιανός Α'|Ιουστινιανού]] ([[527]]-[[565]]), [[Προκόπιος (ιστορικός)|Προκόπιος]], αναφέρει πως η πόλη μεταφέρθηκε σε οχυρή θέση στη λίμνη, την οποία λίμνη ονομάζει, για πρώτη φορά, ''Καστορία''.<ref>Προκόπιος, ''Περί κτισμάτων'', Δ', 3.273 : «Λίμνη δε τις αυτή εν γειτόνων τυγχάνει ούσα ή (η οποία) Καστορία ωνόμασται».</ref> Για το όνομα της πόλης, αναφέρει πως ο Ιουστινιανός: «...καί τό όνομα, ὡς εἰκός, αφῆκε τῇ πόλει»<ref name="Προκόπιος_4.2.3" />. Δεν ειναι ξεκάθαρο αν με αυτή η φράση ο Προκόπιος εννοεί ότι την ονόμασε ''Ιουστινιανούπολη''. Πάντως στον σύγχρονο του Ιουστινιανού, ''[[Συνέκδημος του Ιεροκλέους|Συνέκδημο του Ιεροκλέους]]'', αναφέρεται ακόμη ως ''Διοκλητιανούπολη''. Με το ίδιο όνομα εμφανίζεται στο έργο ''Περί Βασιλείου Τάξεως'' του αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος
Η Βυζαντινή ιστορικός [[Άννα Κομνηνή]] αναφέρει ότι η λίμνη ονομάζεται ''η της Καστοριάς'', ενώ το όνομα της πόλης προέρχεται από τη λέξη ''κάστρον''<ref>Η λέξη προέρχεται από τη [[Λατινική γλώσσα|λατινική]] λέξη ''castrum''). βλ. [[Άννα Κομνηνή]], ''[[Αλεξιάς]]'', 6.1.1.12 (1137-1148 μ.Χ.) : «Λίμνη τίς ἐστί ἡ τῆς Καστορίας ἐν ᾗ τράχηλος ἀπό τῆς χέρσου εἰσέρχεται καί περί τό ἀκρον εὺρύνεται εἰς πετρώδεις βούνους ἀποτελευτῶν. Περί δε το τράχηλον και πύργοι και μεσόπυργοι ωκοδόμηνται κάστρου δίκην, όπερ και Καστορία ονομάζεται». Απόδοση στη νεοελληνική: [[Αλόη Σιδέρη]], Εκδ. ΑΓΡΑ, ISBN 960-325-107-0.</ref> Ωστόσο αυτή η ερμηνεία της Κομνηνής είναι λιγότερο πιθανή<ref name="Makedonika72"/>, αν και κατά τη μεταβυζαντινή εποχή συχνά αποκαλείτο κατά αυτόν τον τρόπο, όπως π.χ. στους κώδικες της Μητροπόλεως Καστοριάς, ενώ οι κάτοικοι της πόλης συνοδεύονταν επίσης από το προσωνύμιο «καστριώτης».<ref>Δρακοπούλου (1997), σελ. 14.</ref> Η [[Τουρκικά|τουρκική]] ονομασία της πόλης είναι ''Kesriye'' (''Κεσρίγιε''), ονομασία που αναφέρει και ο περιηγητής του 17ου αι., [[Εβλιγιά Τσελεμπί]],<ref>Tevfik Temelkuran, Necati Aktaş, Mümin Çevik, ''Evliya Çelebi seyahatnamesi'', τ.5-6, εκδ. Üçdal Neşriyat, 1978, σ.1829.</ref>, ενώ η [[Σερβικά|σερβική]] και [[Βουλγαρική γλώσσα|βουλγαρική]] ονομασία της πόλης είναι ''Κοστούρ'' ([[Κυριλλικό αλφάβητο|Κυριλλικά]]: Костур). Κατά μια άποψη (Поповски, Търпо 1869-1913), η ονομασία Κοστούρ προέρχεται από το ότι η τοποθεσία μοιάζει με με σκελετό ψαριού ([[Πέρκα (Serranus scriba)|πέρκας]]).<ref>Поповски, Търпо. ''Македонски дневник. Спомени на отец Търпо Поповски'', Издателство Фама, София, 2006, стр. 5.</ref>
| |||