ΣΤ΄ Βενετοτουρκικός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις αρχές του επόμενου χρόνου οι Βενετοί ενισχυόμενοι από την [[Τοσκάνη]] και τα [[Παπικά Κράτη]] αντιμετώπισαν επιτυχώς μία τουρκική επίθεση που απειλούσε να ανακαταλάβει την Μάνη. Μετά τις νέες ενισχύσεις επικεφαλής των χερσαίων επιχειρήσεων ανέλαβε ο Σουηδός κόμης [[Όττο Βίλχελμ Καίνιξμαρκ]] και των θαλάσσιων ο Μοροζίνι. Στις 3 Ιουνίου 19861686 ο Καίνιξμαρκ κατέλαβε την [[Πύλος|Πύλο]] και το [[Ναυαρίνο]]. Ο τουρκικός πληθυσμός των περιοχών κατέφυγε στην Τρίπολη. Στις 7 Ιουλίου κατελήφθη και η [[Μεθώνη Μεσσηνίας|Μεθώνη]]. Οι Βενετοί στη συνέχεια προχώρησαν προς το [[Άργος]] και το [[Ναύπλιο]]. Ο Βενετικός στρατός αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο στο διάστημα μεταξύ της 30ης Ιουλίου και της 4ης Αυγούστου 1686. Μετά από σκληρές μάχες με τα στρατεύματα του [[Ισμαήλ Πασά]] κατέλαβαν την πόλη στις 3 Σεπτεμβρίου. Ο Ισμαήλ πασάς μετά την ήττα του αναχώρησε για την [[Αχαΐα]] αφού πρώτα ενίσχυσε την φρουρά της [[Κόρινθος|Κορίνθου]] που έλεγχε το πέρασμα προς τη Δυτική Ελλάδα.

Στις αρχές του 1687 ο Μοροζίνι δέχτηκε νέες στρατιωτικές ενισχύσεις με την άφιξη γερμανικών σωμάτων από το [[Αννόβερο]]. Η δύναμή του πλέον του επέτρεπε να στραφεί εναντίον του μεγαλύτερου οχυρού της Πελοποννήσου, της πόλης της [[Πάτρα]]ς και του κάστρου στο [[Ρίο]]. Οι Οθωμανοί επιτέθηκαν αμέσως στους Βενετούς κατά την αποβίβασή τους στην περιοχή της Αχαΐας, όμως ηττήθηκαν. Ο πανικός που ξέσπασε τότε στις τάξεις των τουρκικών δυνάμεων επέτρεψε στους Βενετούς να προχωρήσουν στην κατάληψη της [[Πάτρα]]ς έπειτα [[Πολιορκία της Πάτρας (1687)|από πολιορκία]]<ref>Στέφανος Θωμόπουλος, Ιστορία της πόλεως Πατρών, Τόμος Β΄, Αχαϊκές εκδόσεις, ISBN 960-7960-10-6</ref>και του [[Ρίο]]υ. Η κατάληψη της Πελοποννήσου ολοκληρώθηκε το 18971687 με την κατάληψη των κάστρων της [[Κόρινθος|Κορίνθου]] και του [[Μυστράς|Μυστρά]]. Μόνο η [[Μονεμβασιά]] παρέμεινε στα χέρια των Οθωμανών μέχρι το 1690.