Συγκρότημα εκτοξεύσεων 39: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 27:
Μετά την αποστολή του [[Απόλων 10]], το LC-39B παρέμεινε ως εφεδρικό για την περίπτωση καταστροφής της LC-39A, και χρησιμοποιείται τακτικά, όπως στις τρεις αποστολές του Skylab , την πτήση ASTP, και άλλες. Μετά από την πτήση ASTP, η LC-39B τροποποιήθηκε όπως και η LC-39A, καθυστέρησε όμως για διάφορους τεχνικούς μα και οικονομικούς λόγους έως το 1986, και ατυχώς η πρώτη χρήση της ήταν στην μοιραία αποστολή [[STS 51-L]] του Τσάλεντξερ που καταστράφηκε και το πλήρωμα βρήκε μοιραίο θάνατο.
==Η προετοιμασία εκτόξευσης του διαστημικού λεωφορείου==
[[Image:STS-118 Launchpad.jpg|thumb|right|350px|thumbnail|Το [[Διαστημικό Λεωφορείο|διαστημικό λεωφορείο]] [[Εντέβορ (διαστημικό λεωφορείο)|Εντέβορ]] με πλήρη εξάρτηση εκτοξεύσεως στην εξέδρα 39A.]]
[[Image:STS-118 Endeavour Launch 2007Aug08 (KSC-07PP-2288).jpg|thumb|right|350px|Η εξέδρα πλημμυρίζεται με νερό καθώς το Εντέβορ απογειώνεται από την εξέδρα 39A για την αποστολή [[STS-118]] στις [[8 Αυγούστου]] [[2007]].]]
Για να κατανικήσει την έλξη της βαρύτητας και να φθάσει το διαστημικό λεωφορείο στην προγραμματισμένη του τροχιά, χρειάζεται αρκετή ώθηση. Η ώθηση παρέχεται από έναν συνδυασμό [[Space Shuttle Solid Rocket Booster|πυραύλους στερεών καυσίμων]] (αγγλ. ''Solid Rocket Booster'', ''SRB'') και των μηχανών του διαστημικού λεωφορείου [[(αγγλ. ''Space Shuttle Main Engines'', ''SSME''). Ο χαρακτηρισμός των πυραύλων προέρχεται από το ότι πράγματι χρησιμοποιούν καύσιμα στερεάς μορφής. Οι μηχανές του λεωφορείου όμως χρησιμοποιούν υγρό [[υδρογόνο]] και υγρό [[οξυγόνο]] που διοχετεύεται από εξωτερική δεξαμενή, δεδομένου ότι το λεωφορείο δεν έχει δικές του δεξαμενές καυσίμων. Τα τρία κύρια συστατικά των καυσίμων αυτών συγκεντρώνονται στο Κτήριο Κατασκευής Πυραύλων (VAB) μήνες πριν από την εκτόξευση και τοποθετούνται σε μια ''Κινητή Πλατφόρμα Εκτόξευσης'', (αγγλ. Mobile Launcher Platform'', ''MLP''). Τα εξαρτήματα των πυραύλων έρχονται μέσω τραίνου από τα εργοστάσια κατασκευής στο [[Utah]]. Οι εξωτερικές δεξαμενές έρχονται με φορτηγό από τα εργοστάσια κατασκευής στη [[Λουιζιάνα]], ενώ το διαστημικό λεωφορείο ήδη βρίσκεται στο ''Κτίριο Μετατροπής Διαστημοπλοίων'' (αγγλ. ''Orbiter Processing Facility'', ''OPF'').
Πρώτοι συντάσσονται οι πύραυλοι, έπειτα τοποθετείται η εξωτερική δεξαμενή μεταξύ αυτών. Τελικά έρχεται το λεωφορείο με την βοήθεια ενός γερανού βαρέων βαρών και προσαρμόζεται στην εξωτερική δεξαμενή. Μετά την επιτυχημένη ολοκλήρωση των εργασιών, το σύνθετο μεταφέρεται από [[Crawler-Transporter]] στην εξέδρα εκτόξευσης. Για την διαδρομή αυτή, που είναι μια απόσταση μόλις 5 με 6 χιλιόμετρα χρειάζονται πάνω από οκτώ ώρες.
Στην εξέδρα, η κινητή πλατφόρμα εκτόξευσης χαμηλώνει επάνω στα διάφορα βάθρα, ενώ το Crawler-Transporter στέκει σε ασφαλής απόσταση και περιμένει. Ο εξέδρες έχουνε δυο πύργους πρόσβασης, έναν σταθερό (αγγλ. ''Fixed Service Structure'', ''FSS'') και έναν περιστρεφόμενο (αγγλ. ''Rotating Service Structure'', ''RSS''). Ο σταθερός πύργος παρέχει πρόσβαση στο λεωφορείο μέσω ενός εισελκόμενου βραχίονα με στόμιο και «καπάκι» για να απορροφάει τυχόν υγρό οξυγόνο από γεμισμένη εξωτερική δεξαμενή. Ο περιστρεφόμενος πύργος παρέχει πρόσβαση στις αποθήκες του λεωφορείου μέσω ενός έχει έναν στειρού χώρου, προστατεύοντάς το παράλληλα από τα στοιχεία της φύσεως και από από ανέμους μέχρι και 60 κόμβων.
Εκτός αυτού, οι εξέδρες διαθέτουν μεγάλες κρυογόνες δεξαμενές που αποθηκεύουν το υγρό υδρογόνο και οξυγόνο αντίστοιχα. Η ιδιαίτερα εκρηκτική φύση αυτών των χημικών ουσιών οδηγεί στα πολυάριθμα μέτρα ασφάλειας στο συγκρότημα εκτοξεύσεων. Κατά τις εκτιμήσεις της NASA, η ελάχιστη ασφαλής απόσταση σε περίπτωση πλήρως τροφοδοτημένου με καύσιμα διαστημικού λεωφορείου είναι πέντε χιλιόμετρα για το προσωπικό, και τρία χιλιόμετρα μεταξύ των εξεδρών. Μια άλλη εστία καταστροφής είναι η στιγμή της εκτόξευσης. Από τα ισχυρότατα κύματα ήχου που δημιουργούν οι πύραυλοι κινδυνεύουν λεωφορείο και πύραυλοι να αυτοκαταστραφούν. Ακόμα και σε μια απόσταση 20 χιλιομέτρων στην πόλη [[Titusville]] σπάγαν τα τζάμια από τα σπίτια όταν γινότανε εκτόξευση Κρόνου V. Γι'αυτο, την ώρα της εκτόξευσης του λεωφορείου η εξέδρα μέσα σε δευτερόλεπτα πλημμυρίζεται με ένα εκατομμύριο λίτρα νερού που ακαριαία μετατρέπονται σε ατμό και αποροφούν τον ήχο της εκτόξευσης. Η παραγωγή ατμού είναι φαντασμαγορική.
Κατά την διάρκεια της εκτόξευσης το προσωπικό βρίσκει καταφύγιο στο οχυρωμένο κέντρο ελέγχου εκτόξευσης (αγγλ. ''Launch Control Center'', ''LCC'') πέντε χιλιόμετρα μακρυά από την εξέδρα.
Για την περίπτωση έκτακτης ανάγκης υπάρχει σύστημα ανελκυστήρων έκτακτης ανάγκης για τη γρήγορη εκκένωση του λεωφορείου. Το πλήρωμα εγκαταλείπει το λεωφορείο με ανελκυστήρα έκτακτης ανάγκης, έναν κλωβό που μεταφέρει το πλήρωμα στο έδαφος με ταχύτητα εκατό χιλιόμετρα την ώρα μακρυά από το σκάφος, όπου τους περιμένει ένα τεθωρακισμένο [[M113 Armored Personnel Carrier]] και τους μεταφέρει σε ελικόπτερο έτοιμο για απογείωση. Πρέπει να σημειωθεί ότι για λόγους προσωπικής ασφάλεια οι κανόνες της NASA απαιτούν όλο το προσωπικό εκτός του πληρώματος να μην παρευρίσκονται, επομένως στην περίπτωση ανάγκης το πλήρωμα είναι αναγκασμένο να κάνει όλη αυτή τη διαδρομή διάσωσης χωρίς καμία ξένη βοήθεια.
==Μελοντικά σχέδια==
===Η εξέδρα LC-39B ===
| |||