Ακονκάγκουα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Ακονκάγκουα είναι μια από τις βουνοκορφές της κύριας οροσειράς των Άνδεων, η οποία δημιουργήθηκε από την καταβύθιση της [[τεκτονικές πλάκες|τεκτονικής πλάκας]] Νάζκα κάτω από την πλάκα της Νότιας Αμερικής. Η καταβύθιση μίας πλάκας κάτω από μια άλλη έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ηφαιστείων. Όμως, η Ακονκάγκουα βρίσκεται σε ζώνη χωρίς ενεργά [[ηφαίστειο|ηφαίστεια]], η οποία εκτείνεται από τοτον 28° μέχρι τοτον 33° νότιο παράλληλο. Η έλλειψη ηφαιστείων είναι αποτέλεσμα της περίεργης τεκτονικής της περιοχής. Συνήθως η βυθιζόμενη πλάκα έχει κλίση 30° μοιρών. Όμως, σύμφωνα με σεισμικές μελέτες, η πλάκα κάτω από τη περιοχή της Ακονκάγκουα βρίσκεται πιο επιφανειακά και βυθίζεται με μικρότερη κλίση, περίπου 5 με 10 μοίρες. Η μικρή κλίση της βυθιζόμενης πλάκας προκάλεσε επίσης πέρα από τη λήξη της ηφαιστειακής δραστηριότητας, την έντονη [[ρήγμα (γεωλογία)|ρηγμάτωση]] στην περιοχή, η οποία ανύψωσε την Ακονκάγκουα.<ref name=geolscrib>Marieke Dechesne [http://www.scribd.com/doc/24836826/Geology-of-Aconcagua The Geology of Aconcagua] Scrib.com. Ανακτήθηκε την 18 Ιουλίου 2012</ref>

Η πρώτη προσπάθεια για την κατάκτηση της Ακονκάγκουα από Ευρωπαίο έγινε το 1883 από μια ομάδα της οποίας ηγείτο ο Γερμανός γεωλόγος και εξερευνητής Πάουλ Γουσφελντ. Ξεγέλασε τους αχθοφόρους με την ιστορία ότι υπήρχε θησαυρός στο βουνό και πλησίασε το βουνό από το Ρίο Βολκάν, κάνοντας δύο απόπειρες για την κατάκτηση της κορυφής από τη βορειοδυτική κορυφογραμμή, φτάνοντας σε υψόμετρο 6.500 μέτρων. Η διαδρομή που ακολούθησε είναι πλέον η συνηθισμένη διαδρομή μέχρι τητην κορυφή. Η πρώτη καταγεγραμμένη ανάβαση ήταν το 1897 από μια βρετανική αποστολή με επικεφαλής τον Έντουαρντ Φιτζέραλντ. Η κορυφή κατακτήθηκε από τον Ελβετό οδηγό Matthias Zurbriggen στις 14 Ιανουαρίου<ref name="fitz98">{{cite journal|last=Fitzgerald|first=E. A.|year=1898|title=On Top of Aconcagua and Tupangato|journal=McClure's magazine|publisher=S. S. McClure, Limited|volume=12|issue=1|pages=71–78}}</ref> και από δύο άλλα μέλη της αποστολής λίγες ημέρες αργότερα.

Δεν υπάρχουν ξεκάθαρα στοιχεία για το αν οι [[Ίνκας]] είχαν ανέβει στο βουνό, αν και μπορούσαν να αναρριχηθούν σε μεγάλα υψόμετρα, όπως είχαν κάνει στο ύψους 6.721 μέτρων [[Γιουγιαϊγιάκο]]<ref>{{cite web |url=http://www.nationalgeographic.gr/0799/geographica.html |title=Αρχαία παιδιά των Άνδεων |accessdate=2012-15-09 |format= |work=Γεωγραφικά/Ιούλιος 1999 Αρχαία παιδιά των Άνδεων: Γιουγιαϊγιάκο = Llullaillaco |publisher=National Geographic Ελλάδα |language=ελληνικά}}</ref> (Llullaillaco). Το 1947 βρέθηκε στην Ακονκάγκουα ένας σκελετός [[γουανάκος|γουανάκου]] στη ράχη που συνδέει τη βόρεια με τη νότια κορυφή. Θεωρείται αμφίβολο αν τοο γκουανάκος σκαρφάλωσε μόνομόνος του τόσο ψηλά στο βουνό. Επίσης, σε ύψος 5.400 μέτρων στη νότια ράχη δυτική ράχη, κοντά στο Σέρρο Πιραμιδάλ έχει βρεθεί μια [[μούμια]] ΙνκαςΊνκας.<ref name="recorded">R. J. Secor, ''Aconcagua: a climbing guide'', [[The Mountaineers (Pacific NW)|The Mountaineers]], 1994, ISBN 0-89886-406-2, p. 13.</ref>