Θάνατος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

=== Φυσική επιλογή ===

Η σύγχρονη [[Ιστορία_της_εξελικτικής_σκέψης | εξελικτική θεωρία]] βλέπει τον θάνατο ως ένα σημαντικό μέρος της διαδικασίας της [[φυσική επιλογή|φυσικής επιλογής]]. Θεωρείται ότι οι οργανισμοί που έχουν [[Προσαρμογή | προσαρμοστεί]] λιγότερο στο περιβάλλον τους είναι πιο πιθανό να πεθάνουν έχοντας παραγάγει λιγότερους ή μηδενικούς απογόνους, μειώνοντας έτσι τη συμβολή τους στην [[γενετική των πληθυσμών]]. Η συχνότητα της [[αναπαραγωγή | αναπαραγωγής]], διαδραματίζει εξίσου σημαντικό ρόλο στον καθορισμό των ειδών επιβίωσης: ένας οργανισμός που πεθαίνει νέος, αλλά αφήνει πολλούς απογόνους, σύμφωνα με τα [[Κάρολος Δαρβίνος | δαρβινικά]] κριτήρια, παρουσιάζει πιο εξελιγμένη [[δαρβινική φυσική κατάσταση | φυσική κατάσταση]] από έναν μακρόβιο οργανισμό που αφήνει μόνο έναν απόγονο.

 

==Βιβλιογραφία==

*Elias, Norbert, «Γιὰ τὴ μοναξιὰ τῶν θνησκόντων » , Λεβιάθαν, 9 (1991), σσ. 23-47

*K. Kolenda, «O αθρώπινος προορισμός και ο θάνατος», Επιστημονική Επετηρίδα Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, τομ.25 (1974-1977),σελ.234-247[http://www.nlg.gr/epet/all1.asp?id=808&pg=../db/icon/a1974/234.gif&pn=0]

* Γεώργιος Αλεξιάς, «Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ: Η ΕΡΓΑΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ », Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, τομ. 108-709, (2002), σελ. 229-256[http://www.grsr.gr/preview.php?c_id=300]

==Παραπομπές==

<references />