Ανδρέας Μιαούλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 43:
:-''Το γνωρίζω πολύ καλά κύριε ναύαρχε!''
:-''Και τότε γιατί τον παραβιάζεις;''
:-''Για το κέρδος μου ναύαρχε!''
:-''Αν ήμουν εγώ στη θέση σου και εσύ στη δική μου τι θα έκανες;''
:-''Θα σε κρεμούσα απ' το λαιμό, στο πινό της μαΐστρας,
[[File:Andreas Miaoulis bust.jpg|thumb|left|Άγαλμα του Ανδρέα Μιαούλη στο Πεδίον του Άρεως. Έργο του Ανδρέα Ζαγγόπουλου, 1937]]
Είχε όμως την ατυχία λίγους μήνες αργότερα το πλοίο του να χτυπήσει σε ύφαλο κοντά στο [[Γιβραλτάρ]] και να βουλιάξει. Ύστερα από αυτό αναγκάστηκε να καταφύγει στη [[Γένοβα]] και να ναυπηγήσει νέο πλοίο, χωρητικότητας 400 τόνων και αξίας 160.000 [[πιάστρο|πιάστρων]], ποσό που του στέρησε την πρωτιά μεταξύ των Υδραίων πλοιοκτητών. Ο ιστορικός Yemeniz αναφέρει ότι σε ένα από τα πρώτα του ταξίδια είχε συλληφθεί από [[Μάλτα|Μαλτέζους]] πειρατές, οι οποίοι αρχικά είχαν σκοπό να τον σκοτώσουν, στη συνέχεια όμως τους έπεισε να τον πάνε στην [[Περιφέρεια Πελοποννήσου|Πελοπόννησο]] για να τους δώσει ένα χρηματικό ποσό με αντάλλαγμα την ελευθερία του. Τελικά το πειρατικό, αφού αποβίβασε τον Μιαούλη και έξι πειρατές σε κάποιο χωριό αναγκάστηκε να αποχωρήσει, αφήνοντάς τον ελεύθερο, λόγω της εμφάνισης τουρκικού πλοίου.
Ο Μιαούλης λόγω της γενναιότητας του αλλά και της ισχυρογνωμοσύνης του είχε εμπλακεί σε πολλές διαμάχες. Η πιο διάσημη ήταν αυτή με ένα γαλλικό πλοίο λίγο έξω από τις ακτές της [[Ιταλία]]ς. Η [[μάχη|ναυμαχία]] διήρκεσε τρεις ολόκληρες μέρες και τελικά είχε ως αποτέλεσμα την υποχώρηση του γαλλικού πλοίου.<ref>Δημήτριος Σταμέλος, ''Ανδρέας Μιαούλης'', εκδ. Εστία, Αθήνα 2003, σελ.44-45, ISBN 960-05-1089-X</ref>
Το [[1807]] αναγκάστηκε να διαμείνει στην Αθήνα για θεραπεία λόγω της υπερβολικής κατανάλωσης [[αιθανόλη|αλκοόλ]] και του υπερβολικού [[τσιγάρο|καπνίσματος]]. Από τότε σταμάτησε να πίνει και να καπνίζει. Το ίδιο έτος το κοινό της Ύδρας διχάστηκε γύρω από τη συμμετοχή σε εξέγερση κατά των Τούρκων με τη βοήθεια των Ρώσων. Ρωσικός στόλος υπό τον ναύαρχο Σινιάβιν προσωρμίστηκε κοντά στην Ύδρα και κάλεσε τους Υδραίους σε εξέγερση. Μια ρωσόφιλη μερίδα με επικεφαλής τον Λάζαρο Κουντουριώτη, υποδέχτηκε τους Ρώσους πανηγυρικά με κανονιοβολισμούς και ύψωσε τη ρωσική σημαία στην καγκελλαρία. Ο [[Γεώργιος Βούλγαρης]], διοικητής του νησιού, κατέφυγε στην [[Αθήνα]]. Ο ρωσικός στόλος αποχώρησε και τότε οι επαναστήσαντες "ρωσόφρονες", φοβούμενοι τα αντίποινα για τον άκαιρο ξεσηκωμό τους ετοιμάζονταν να εγκαταλείψουν το νησί. Ο Βούλγαρης, αντιλαμβανόμενος ότι οι αποχώρηση των πλουσιώτερων νοικοκυραίων θα ήταν καταστροφική για την Ύδρα, έστειλε τον Μιαούλη στην Ύδρα ο οποίος κατάφερε να εμποδίσει την φυγή των πλοίων και επανέφερε στη διοίκηση τον Βούλγαρη. <ref>[http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/4/4/a/metadata-312-0000206.tkl&do=141317.pdf&pageno=40&pagestart=1&width=405&height=612&maxpage=46&lang=el Αντωνίου Ν. Σαχίνη, Σύντομος βιογραφία του ναυάρχου Ανδρέου Δ. Μιαούλη. Ναύπλιον :Τυπογραφείον και Βιβλιοπωλείον Σωτηρίου Ε. Βίγγα, 1882. σελ. 38-39.]</ref><ref>Αντώνιος Λιγνός, ''Ιστορία της νήσου Ύδρας'', τόμος Α΄, σελ.60-67</ref>
| |||