Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το μικτό ελληνικό απόσπασμα στάλθηκε την 1 Φεβρουαρίου με το [[Αλφειός (ατμομιοδρόμων)|''Αλφειός'']]'' και το [[επίτακτο]] ''Ιωνία''. Την ίδια όμως μέρα που απέπλεαν το τορπιλοβόλο με τον πρίγκηπα Γεώργιο και η δύναμη του μικτού αποβατικού σώματος από 1.200 αξιωματικούς και οπλίτες υπό τον Βάσσο μέσα σε φρενήρεις και ενθουσιώδεις επευφημίες του λαού που είχε συρρεύσει στον Πειραιά, οι στόλοι της Γαλλίας (υπό τον ναύαρχο Ποτιέ), Αγγλίας (υπό τον ναύαρχο Χάρρις), Ρωσίας (υπό τον ναύαρχο Άντριεφ), Αυστρίας (υπό τον ναύαρχο Μπραχ), και Ιταλίας (υπό τον ναύαρχο Κανεβάρο), είχαν καταπλεύσει στη Κρήτη. Αποβίβασαν αγήματα στα Χανιά, 50 - 100 ανδρών ανά εθνικότητα, υπό Ιταλό πλοίαρχο-διοικητή των συμμαχικών αποβατικών δυνάμεων, θέτοντας έτσι την Κρήτη, και με τη συγκατάθεση της Τουρκίας, υπό την προστασία τους, και απαγορεύοντας κάθε περαιτέρω τουρκική απόβαση. Αμέσως μετά οι σημαίες των παραπάνω Μεγάλων Δυνάμεων υψώθηκαν παράπλευρα της τουρκικής στο φρούριο των Χανίων. Έτσι, όταν έφθασε το ελληνικό μικτό απόσπασμα του Βάσσου, αναγκάσθηκε εκ των πραγμάτων ν' αποβιβασθεί στη θέση Κολυμπάρι (24 χλμ. δυτικά των Χανίων).