Άρπα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''άρπφαάρπα''' είναι [[έγχορδο]] μουσικό [[μουσικό όργανο|όργανο]], το οποίο έχει ιστορία τουλάχιστον 5.000 ετών και η χρήση του οποίου συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο [[Αρπιστής (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, αρ. Π3908)]] μαρμάρινο άγαλμα Πρωτοκυκλαδικής τέχνης (2800 - 2300 π.Χ) που παριστάνει καθιστό αρφιστήαρπιστή τη στιγμή που παίζει είδος άρφας.

Ο σκελετός της άρφαςάρπας σχηματίζει [[τρίγωνο]] του οποίου η κατακόρυφη πλευρά χρησιμεύει για να στηρίζει τις δύο άλλες, επί των οποίων βρίσκονται τεντωμένες 46 [[χορδή (μουσική)|χορδές]] χορδισμένες σε «ντο ύφεση». Η άρφαάρπα είναι από τα αρχαιότερα μουσικά όργανα, και εμφανίζεται με χορδές που στηρίζονταν σε ελλειψοειδή σκελετό, ελεύθερο από τη μια πλευρά. Ο τύπος αυτός διατηρείται ακόμη και σήμερα σε περιοχές της [[Ασία|Ασίας]] και της [[Αφρική|Αφρικής]].

Εντούτοις, σε ανασκαφές που έγιναν στην [[Χαλδαία]] κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα ήλθε στο φως από τάφο της [[Ουρ]] (3η χιλιετηρίδα π.Χ.) άρφαάρπα ξύλινη με σκελετό γωνιώδη. Αλλά και στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], στον τάφο του [[Ραμσής Γ'|Ραμσή του Γ΄]] (1160 π.Χ.) η άρφαάρπα φαίνεται να διατηρεί το παλαιό ελλειψοειδές σχήμα της, αν και έχει το ύψος του ανθρώπου, στηριζόμενη στο έδαφος.

Στην Ευρώπη εμφανίστηκε περί τον [[8ος αιώνας|8ο αιώνα]] μ.Χ., κυρίως από τους Ιρλανδούς, αν και φαίνεται πως το γνώριζαν και οι Αγγλοσάξωνες. Το όργανο εκείνο ήταν φορητό με 10-12 χορδές και στηριζόταν στα γόνατα του οργανοπαίκτη, που έκρουε τις χορδές του και με τα δύο χέρια. Έπαιξε δε σημαντικό πολιτιστικό ρόλο στον [[Κελτικός πολιτισμός|Κελτικό πολιτισμό]], καθώς κάθε [[κλαν]] Κελτών είχε το [[βάρδος|βάρδο]] του, που αναλάμβανε να διασκεδάζει τους υπόλοιπους με την άρπα του. Η άρφαάρπα εικονίζεται σήμερα στο [[εθνόσημο της Ιρλανδίας]], καθώς και στο ιρλανδικό νόμισμα του Ευρώ. Από τον [[13ος αιώνας|13ο αιώνα]] άρχισε το όργανο αυτό να δέχεται μεταβολές σε ενιαία εξέλιξη. Έτσι, το 1618 η άρπα αποτελούσε ενιαίο τύπο οργάνου σε όλη την Ευρώπη. Είχε 43 χορδές μεταλλικές, αν και στην ηπειρωτική Ευρώπη χρησιμοποιούσαν ζωικές χορδές.

Κατά τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] η άρπα ήταν το κατεξοχήν αγαπημένο όργανο Βασιλέων και ευγενών. Ήταν όμως ακόμη μικρότερων διαστάσεων από τις σύγχρονες, και κρεμόταν με δερμάτινη ταινία από το λαιμό του οργανοπαίκτη. Ιδιαίτερη μεγάλη βοήθεια στην εξέλιξη της άρπας πρόσφερε ο Ιταλός Οράτιος Μίκης, στις αρχές του 17ου αιώνα, που γι'αυτό το λόγο έλαβε το προσωνύμιο «Νταλ ΆρφαΆρπα». Από τότε, εκτός της προσθήκης μερικών ακόμη χορδών και αύξησης του μεγέθους της, καμία άλλη μεταβολή δεν υπέστη το όργανο αυτό μέχρι το τέλος του ίδιου αιώνα, οπότε επινοήθηκε σύστημα ανύψωσης του τόνου όλων των χορδών, που εφαρμόσθηκε από τον Βαυαρό Χανσμπρούγκερ και που τροποποιήθηκε περί το [[1800]] από τον [[Σεμπαστιάν Εράρ]] (Sébastien Érard), το οποίο και διατηρείται μέχρι σήμερα. Τις κινήσεις ρυθμίζουν 7 [[πετάλι|πετάλια]] (πεντάλ), εκ των οποίων τα τρία χειρίζονται από το αριστερό πόδι και τα άλλα τέσσερα από το δεξιό. Τέλος, κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, κατασκευάστηκε και η ηλεκτρική άρφαάρπα.