| σθένος1 = 300120 άντρες και στρατόπεδο2.500 Βέρβενωνπολεμιστές από τα Βέρβενα
| σθένος2 = 64.000 άντρες και 2 κανόνια
| απώλειες1 = 2 νεκροί<br />12 τραυματίες<ref>Τρικούπης Σπυρίδων, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Α', κεφ.ΙΓ.</ref>
| απώλειες2 = 70 νεκροί
}}
Η '''μάχηΜάχη των Δολιανών''' ή '''μάχηΜάχη των Βερβέρνων''' πραγματοποιήθηκε το [[Μάιος|Μάιο]] του [[1821]] ανάμεσα στους επαναστατημένους [[Έλληνες]] με αρχηγό τον [[Νικηταράς|Νικηταρά]] εναντίον των [[Οθωμανοί|Τούρκων]] στα [[Άνω Δολιανά Αρκαδίας|Άνω Δολιανά]] της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]] στα πλαίσια της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης]].
== Η μάχη ==
[[Αρχείο:Nikitaras.jpg|thumb|right|190px|Ο [[Νικηταράς]] ονομάστηκε «τουρκοφάγος» διότι στη μάχη των Δολιανών σκότωσε πολλούς Τούρκους.]]
Στις 18 του Μάη έξιτέσσερις χιλιάδες Τούρκοι με [[κανόνι]]α υπό τον Μουσταφά βγήκαν από την Τρίπολη με στόχο την διάλυση του στρατοπέδου στα Βέρβενα και χωρίστηκαν σε τρείς φάλαγγες. Η πρώτη φάλαγγα επιτέθηκε στα Δολιανά, η δεύτερη στα Βέρβενα και η τρίτη στο Δραγούνι. Από τα Δολιανά μόλις είχε περάσει ο [[Νικηταράς]] με κατεύθυνση το Άργος και το Ναύπλιο. Έτρεξε αμέσως με λίγους120 ένοπλους εκεί πίσω και οχυρώθηκε στα πιο γερά σπίτια του χωριού.<ref>Τρικούπης Σπυρίδων, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Α', κεφ.ΙΓ.</ref> Ξέσπασε μάχη κατά την οποία οι Έλληνες κατάφεραν, αν και κατά πολύ λιγότεροι να απωθήσουν τους Τούρκους. Στο μεταξύ έφτασαν ενισχύσεις από το στρατόπεδο Βερβένων αλλά αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω και να οχυρωθούν στο εκεί στρατόπεδο όπου προέβαλαν αποτελεσματική αντίσταση στους Τούρκους και στη συνέχεια τους κυνήγησαν ως τα Δολιανά όπου ενώθηκαν με τους άνδρες του Νικηταρά.<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 120.</ref> Οι Τούρκοι τράπηκαν σε φυγή αφήνοντας εβδομήντα νεκρούς και ο Νικηταράς "κέρδισε" το προσωνύμιο του ''Τουρκοφάγου''. Στη μάχη σκοτώθηκαν ο [[Γεωργάκης Διγενής]] και ο Αναγνώστης Ρόρης Δολιανίτης και άλλοι δώδεκα τραυματίστηκαν.<ref>Τρικούπης Σπυρίδων, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Α', κεφ.ΙΓ.</ref>
