Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος»: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 57:
 
== Ιστορικό ==
Τα πρώτα σχέδια μεταφοράς του αεροδρομίου από το [[Ελληνικό Αττικής|Ελληνικό]] σε κάποια άλλη τοποθεσία, άρχισαν ήδη το 1968 επί [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Δικτατορίας]], όταν η Αθήνα άρχισε να επεκτείνεται, με αποτέλεσμα το παλιό αεροδρόμιο να περικυκλωθεί εντελώς. Η ιδέα διατηρήθηκε και μετά τη [[Μεταπολίτευση]] και το 1976 παρουσιάσθηκε μελέτη στην Ελληνική Κυβέρνηση που υποδείκνυε ως ιδανική θέση για ένα νέο αεροδρόμιο τα [[Σπάτα]]. Στα τέλη της [[Δεκαετία 1970|δεκαετίας του 1970]] οι μελέτες ολοκληρώθηκαν και άρχισαν οι πρώτες προκαταρκτικές εργασίες, αλλά το 1979, λόγω της τότε παγκόσμιας πετρελαϊκής κρίσης αναβλήθηκε προσωρινά και το Δεκέμβριο του 1981 ακυρώθηκε.<ref name="express.gr">[http://www.express.gr/news/business/380052oz_20101109380052.php3 Ελ. Βενιζέλος: Μειωμένα έσοδα λόγω κρίσης] εφημερίδα express, 09.11.10 (ανάκτηση 25.11.10)</ref>
 
[[Αρχείο:2012-03-02 13-14-27 Greece Athina Spáta.jpg|thumb|left|300px|Αεροφωτογραφία της πίστας αεροσκαφών, του Αεροδρομίου.]]
Αυτό συνέβη διότι η νέα τότε κυβέρνηση του 1981 επιχείρησε να εφαρμόσει αποκεντρωτικές λύσεις, ακυρώνοντας προγενέστερους προγραμματισμούς μεγάλων έργων, στα οποία συγκαταλεγόταν το νέο Αεροδρόμιο, το [[Μετρό Αθήνας|Μετρό της Αθήνας]] κ.ά., ελπίζοντας στην αναστροφή της αστυφιλίας, κάτι όμως που δεν επετεύχθη. Το 1986 και ξανά το 1987, το νέο αεροδρόμιο των Σπάτων συμπεριλήφθηκε στα έξι μεγάλα έργα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση.<ref>{{Cite journal|url = http://www.aeihoros.gr/download/article/ta-erga-upodomon-stin-ellada-kai-i-parousia-ton-megalon-ergon-metaforikon-upodomon-metavallomena-upodeigmata-kai-proteraiotites|title = Τα έργα υποδομών στην Ελλάδα και η παρουσία των μεγάλων έργων μεταφορικών υποδομών: μεταβαλλόμενα υποδείγματα και προτεραιότητες|last = Σκάγιαννης|first = Παντελής|date = Νοέμβριος 2013|journal = Αειχώρος|accessdate = 2 Ιανουαρίου 2015|doi = |issue = 18|last2 = Καπαρός|first2 = Γεώργιος|publisher = Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Θεσσαλίας|page = 39}}</ref><ref>Σκάγιαννης Π., Καπαρός Γ. 2013, «Τα έργα υποδομών στην Ελλάδα και η παρουσία των μεγάλων έργων μεταφορικών υποδομών: Μεταβαλλόμενα υποδείγματα και προτεραιότητες» ''Αειχώρος'' 18, σ. 39.</ref> Όμως η εκκίνηση των έργων δεν ξεκίνησεήρθε τότε, λόγω έλλειψης πόρωνκονδυλίων.
 
Στις αρχές της [[Δεκαετία 1990|δεκαετίας του 1990]], ήταν πλέον προφανές ότι το Ελληνικό δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τις αυξημένες επιβατικές ανάγκες του μέλλοντος - εκτός αν επεκτεινόταν, αλλά δεν υπήρχε χώρος για επέκταση. Την περίοδο εκείνη βρέθηκε και μέρος των απαιτούμενων πόρων για την κατασκευή από το Β' και το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης,<ref>Σκάγιαννης, Καπαρός, 2013 σ.43</ref> ενώ αποφασίστηκε η κατασκευή του μέσα από κοινοπραξία του δημοσίου, με ιδιωτικές εταιρείες που θα συνεισέφεραν στη χρηματοδότηση του. Στις 31 Ιουλίου 1995, μετά από διεθνή διαγωνισμό, επελέγη η γερμανική εταιρία ''Hochtief'' (Χόχτιφ) (39,97%) για την κατασκευή του και την μετέπειτα συνιδιοκτησία του με το ελληνικό Δημόσιο (55%).<ref name="express.gr"/> Στις 5 Σεπτεμβρίου 1996, έγινε η τελετή θεμελίωσης από τον πρωθυπουργό [[Κωνσταντίνος Σημίτης|Κωνσταντίνο Σημίτη]].