Θράκη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα [[Ιστορία|ιστορικά]] όρια της Θράκης ποικίλουν. Η αρχαία Θράκη (δηλ. το έδαφος όπου ζούσαν οι [[θρακικές φυλές]]) συμπεριελάμβανε την σημερινή Βουλγαρία, την ευρωπαϊκή Τουρκία, τη βορειοανατολική Ελλάδα και τμήματα της ανατολικής [[Σερβία]]ς και της [[ΠΓΔΜ|Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας]]. Τα όριά της ήταν μεταξύ του ποταμού Δούναβη στο Βορρά και του Αιγαίου στο νότο, στην ανατολή η Μαύρη Θάλασσα και η Προποντίδα (Θάλασσα του Μαρμαρά) και στη δύση οι ποταμοί [[Αξιός]] και [[Μεγάλος Μοράβας|Μοράβας]]. Η ρωμαϊκή επαρχία της Θράκης ήταν κάπως μικρότερη, έχοντας τα ίδια ανατολικά και νότια θαλάσσια όρια, και σύνορα στο Βορρά ως το όρος [[Αίμος]]. Η ρωμαϊκή επαρχία επεκτείνονταν στα δυτικά μέχρι τον [[Ποταμός|ποταμό]] [[Νέστος|Νέστο]].

Κατά την [[ελληνική μυθολογία]], υπήρξε ένας προπάτορας που λεγόταν Θραξ και ήταν γιος του θεού του πολέμου [[Άρης (μυθολογία)|Άρη]]. Ο θεός Άρης λεγόταν ότι διέμενε στη Θράκη. Σε μια άλλη εκδοχή και σύμφωνα με τον Ευριπίδη (στο έργο του ''Των Θρακών οι χρυσές ασπίδες'') αναφέρει ότι το όνομα του Άρη ήταν Θραξ, ο οποίος ήταν ο προστάτης των Θρακών και του οποίου η χρυσή ασπίδα φυλασσόταν στο ναό του στη [[Βιστονίδα]] της θράκης. Στην [[ελληνική μυθολογία]] η [[Θράκη (μυθολογία)|Θράκη]] ήταν κόρη του [[Ωκεανός (μυθολογία)|Ωκεανού]] και της [[Παρθενόπη]]ς, αδελφή της [[Ευρώπη (μυθολογία)|Ευρώπης]].

Ο ιθαγενής πληθυσμός της παροχής της Θράκης ήταν μια [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|ινδο-ευρωπαϊκή]] φυλή που καλούνταν ''Θράκες''. Από νωρίς δέχτηκαν έντονα την πολιτιστική επιρροή των [[Έλληνες|Ελλήνων]] διατηρώντας όμως για πολύ καιρό τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους. Καθώς δε μιλούσαν [[Ελληνική γλώσσα|Ελληνικά]], θεωρούνταν από τους Έλληνες [[βάρβαροι]]. Οι πρώτες ελληνικές [[αποικία|αποικίες]] στη Θράκη ιδρύθηκαν τον [[6ος αιώνας π.Χ.|6ο αιώνα π.Χ.]].

Όταν άρχισε ο ελληνικός αποικισμός της Θράκης, δεν υπήρχε στη χώρα μια κεντρική κρατική οργάνωση και θρακικές φυλές ζούσαν ακόμη αυτόνομες που διοικούνταν από τοπικούς δυναστικούς οίκους. Η Θράκη νότια του [[Δούναβης|Δούναβη]] (εκτός από την περιοχή των Βησσών), για μισό αιώνα ήταν προσαρτημένη στην [[Περσία]] από τον [[Δαρείος Α΄|Δαρείο Α΄]], που πραγματοποίησε εκστρατεία στην περιοχή από το [[513 π.Χ.]] έως το [[512 π.Χ.]] Μετά την περσική κυριαρχία, χρονολογείται η πρώτη κρατική οργάνωση με την ίδρυση του Οδρυσικού βασιλείου, του οποίου οι πιο γνωστοί βασιλείς ήταν ο Σιτάλκης και ο Σεύθης. Τον 4ο π.Χ. αιώνα, ύστερα από επανειλημμένες εκστρατείες, η Θράκη κατακτήθηκε από τον [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας|Φίλιππο Β'Β΄ της Μακεδονίας]] και από το 341 π.Χ. ανήκε στο [[βασίλειο της Μακεδονίας]] και ιδρύθηκαν σε αυτή (στα μεσόγεια) αρκετές μακεδονικές αποικίες. Το 279 π.Χ. [[Κέλτες]] εισέβαλαν στη [[Μακεδονία]], τη Νότια Ελλάδα, και τη Θράκη και, ενώ εκδιώχθηκαν γρήγορα από την νότια Ελλάδα και τη Μακεδονία, παρέμειναν στη Θράκη έως το τέλος του αιώνα. Μετά τον [[Μακεδονικοί Πόλεμοι|Γ'Γ΄ Μακεδονικό Πόλεμο]] και την υποταγή της Μακεδονίας στους Ρωμαίους, η Θράκη έχασε κι αυτή την ανεξαρτησία της και έγινε φόρου υποτελής στη Ρώμη<ref>[http://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/27369] Δ. Κ. Σαμσάρης, Ο [[εξελληνισμός]] της Θράκης κατά την ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα (διδακτ. διατριβή), Θεσσαλονίκη 1980, σ. 26-36</ref>. Στα τέλη μάλιστα του 1ου π.Χ. αιώνα η Θράκη ήταν πια ένα «πελατειακό» βασίλειο των Ρωμαίων, οι οποίοι «διόριζαν» και τους βασιλείς του<ref>D. C. Samsaris, «Le royaume client thrace aux temps de Tibere et la tutelle romaine de Trebellenus Rufus», Δωδώνη 17 (1), 1988, σ. 93-108</ref>. Ώσπου καταλύθηκε οριστικά κι αυτό (το 46 μ.Χ.) και η Θράκη μετατράπηκε σε ρωμαϊκή επαρχία (provincia Thracia)<ref>[http://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/27369] Δ.Κ. Σαμσάρης, Ο εξελληνισμός της Θράκης, σ. 36-40</ref><ref>Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της Δυτικής Θράκης κατά τη ρωμαϊκή αρχαιότητα, Θεσσαλονίκη 2005, σ. 7-14</ref>.

Η κατάκτηση της περιοχής της Θράκης από τους [[Οθωμανοί|Τούρκους]] πραγματοποιήθηκε νωρίτερα από την άλωση της Πόλης. Καθ' όλη τη διάρκεια της [[Οθωμανική αυτοκρατορία|Οθωμανικής αυτοκρατορίας]], οι Οθωμανοί διέκριναν τους υπηκόους σε [[μουσουλμάνοι|μουσουλμάνους]] και μη μουσουλμάνους, δίνοντας φυσικά περισσότερα προνόμια στους μουσουλμάνους, ως πολίτες πρώτης κατηγορίας. Σαν παράδειγμα των μέτρων που έλαβαν οι Οθωμανοί μπορούμε να αναφέρουμε το παιδομάζωμα και τo χαράτσι ή κεφαλικό φόρο. Σε αυτήν την ιστορική φάση αρκετοί Θρακικοί πληθυσμοί έγιναν μουσουλμανικοί, είτε λόγω των παραπάνω κινήτρων είτε λόγω μίας μουσουλμανικής συγκρητιστικής αίρεσης, των [[κιζιλμπάσηδες|κιζιλμπασήδων]], η οποία φέρει αρκετά κοινά στοιχεία με τον χριστιανισμό. Κάποια χρόνια αργότερα άλλαξε η πολιτική του Οθωμανικού κράτους λαμβάνοντας ηπιότερα μέτρα, καθώς ένα μεγάλο μέρος του πλυθυσμού είχαν γίνει ήδη μουσουλμάνοι και με αυτό τον τρόπο δεν πλήρωναν φόρο, μειώνοντας κατά πολύ τα έσοδα του κράτους.{{πηγή}} Παράλληλα παρατηρούνται και μετακινήσεις άλλων εθνοτήτων όπως [[Ρομά]], [[Αρμένιοι|Αρμένιους]] και [[Εβραίοι|Εβραίους]]. Επίσης έλαβαν χώρα και μεταναστεύσεις ελληνικών φύλων προς τη Θράκη όπως Ηπειρώτες, Θεσσαλούς, Μακεδόνες και Πελοποννησίους. Παρακάτω αναφέρονται χαρακτηριστικά ονόματα χωριών:{{πηγή}}:

Κατά τη διάρκεια της [[Βουλγαρία|Βουλγαρικής]] κατοχής ([[1913]] - [[1918]]), στη Δυτική Θράκη σημειώθηκαν μαζικές εκτοπίσεις [[Έλληνες|Ελλήνων]] δια της βίας, σε σημείο τέτοιο, ώστε ο Ελληνισμός της περιοχής συρρικνώθηκε ανεπανόρθωτα. Παρόλ' αυτά, έως και πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών, το [[1920]], οι χριστιανοί ήταν μια ξεκάθαρη πλειοψηφία στη δυτική Θράκη.<ref>[http://www.lithoksou.net/p/xoria-kai-plithysmos-tis-ethnikis-toyrkikis-meionotitas-sti-thraki-2006 Δημήτριος Λιθοξόου, Δυτική Θράκη: Βουλγαρική απογραφή 1920: χριστιανοί 110.206, μουσουλμάνοι: 86.578]</ref> Μετά το [[1923]] στην Ελληνική Θράκη εγκαταστάθηκαν Έλληνες πρόσφυγες από τη [[Μικρά Ασία]], την [[Ανατολική Θράκη]] και την [[Ανατολική Ρωμυλία]] (Βόρεια Θράκη).<ref name="cloggs_muslim_minority_exchange_thrace">{{cite book | title=Minorities in Greece: Aspects of a Plural Society | author=Richard Clogg | year=2002 | publisher=C. Hurst & Co. Publishers | pages=86-87 | isbn=9781850657064 | url=http://books.google.gr/books?id=-71s8jEHWJsC&lpg=PA92&ots=nB8_vq_5Va&hl=el&pg=PA86#v=onepage&q&f=false}}</ref>

Με τη [[Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου]] το [[1878]] ιδρύθηκε η «Μεγάλη Βουλγαρία», η οποία κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της Θράκης. Με την αναθεώρηση της Συνθήκης από το [[Συνέδριο του Βερολίνου]] η εδαφική έκταση της αυτόνομης [[Βουλγαρία]]ς περιορίστηκε και η βόρεια Θράκη έγινε ξεχωριστό κράτος, υποτελές στον Σουλτάνο, με το όνομα «[[Ανατολική Ρωμυλία]]». Η υπόλοιπη Θράκη παρέμεινε υπό οθωμανική κυριαρχία. Το 1886, μέσω πραξικοπήματος, η Ανατολική Ρωμυλία ενώθηκε με το βουλγαρικό κράτος. Με τους [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικούς Πολέμους]] του [[1912]]-[[1913]] η Δυτική Θράκη προσαρτήθηκε στη Βουλγαρία, ενώ η Ανατολική, συμπεριλαμβανομένης και της [[Αδριανούπολη|Αδριανουπόλεως]], παρέμεινε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η [[Συνθήκη του Νεϊγύ]] το [[1919]] απέδωσε το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα, ενώ με τη [[Συνθήκη των Σεβρών]] και η Ανατολική Θράκη ως τις Μέτρες περιήλθε στην Ελλάδα. Όμως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ο ελληνικός στρατός αναγκάστηκε να εκκενώσει την Ανατολική Θράκη και να υποχωρήσει πέραν του [[Έβρος (Θράκη)|Έβρου]]. Η συγκεκριμένη κατάσταση παγιώθηκε με την υπογραφή της [[Συνθήκη της Λωζάννης|Συνθήκης της Λωζάννης]] που οριστικοποίησε τα σημερινά ελληνοτουρκικά σύνορα. Την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η Θράκη και η Ανατολική Μακεδονία βρέθηκαν υπό [[Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1941-44)|βουλγαρική κατοχή]]. Οι Εβραίοι της Θράκης εκτοπίστηκαν στο στρατόπεδο εξοντώσεως Τρεμπλίνκα.

== ΔεςΔείτε επίσης ==