Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 60:
== Ιστορία ==
===Ιστορικό===
Κατά τη διάρκεια του καθεστώτος [[Ιωάννης Μεταξάς|Μεταξά]], το [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας]] τέθηκε εκτός νόμου και τα μέλη του διώκονταν. Η ιεραρχία και η οργάνωσή του υπέστησαν ισχυρά χτυπήματα από τις δυνάμεις ασφαλείας του Μεταξά και περισσότεροι από 2.000 κομμουνιστές φυλακίστηκαν ή απεστάλησαν σε εξορία. Με τη [[Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα|Γερμανική εισβολή]] και κατοχή της χώρας τον Απρίλιο-Μάιο του [[1941]], αρκετές εκατοντάδες μέλη κατάφεραν να ξεφύγουν. Μετά τη γερμανική επίθεση κατά της [[Σοβιετική Ένωση|Σοβιετικής Ένωσης]] στις [[22 Ιουνίου]], το πρόσφατα ανασυσταθέν Κομμουνιστικό Κόμμα βρέθηκε σταθερά στο στρατόπεδο κατά του [[Άξονας Ρώμης Βερολίνου|Άξονα]], μια γραμμή που επιβεβαιώθηκε από την 6η Ολομέλεια του Κόμματος κατά τις 1-3 Ιουλίου. Οι κομμουνιστές δεσμεύτηκαν για μια τακτική «[[Λαϊκό Μέτωπο|λαϊκού μετώπου]]» και προσπάθησαν να συσπειρώσουν και άλλα κόμματα τόσο από την αριστερά όσο και από το [[κέντρο (πολιτική)|Κέντρο]]. Ωστόσο, οι προσπάθειες αποδείχθηκαν σε μεγάλο βαθμό άκαρπες. Στις [[16 Ιουλίου]], ωστόσο, δημιουργήθηκε το "[[Εθνικό Εργατικό Απελευθερωτικό Μέτωπο]]" (ΕΕΑΜ), το οποίο συγκέντρωσε τις εργατικές [[Συνδικαλισμός|συνδικαλιστικές]] οργανώσεις της [[Ελλάδα|χώρας]].
===Ίδρυση===
Οι κινήσεις για την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα από την 27 Σεπτεμβρίου. Στις 1-3 Ιουλίου του 1941 συνήλθε στην Αθήνα η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ στην οποία συμμετείχαν ο [[Πέτρος Ρούσος]], η [[Χρύσα Χατζηβασιλείου]], ο Παντελής Καραγκίτσης, ο [[Ανδρέας Τσίπας]], ο [[Ανδρέας Τζήμας]] και ο [[Κώστας Λαζαρίδης]] και συγκρότησαν τη λεγόμενη [[Νέα Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ]]. Μια από τις αποφάσεις αυτής της Ολομέλειας ήταν ''«...να οργανώσει τις δυνάμεις της λαϊκής εξέγερσης για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση της [[Ελλάδα|Ελλάδας]]»''. Η συνέχιση της πολιτικής εναντίον του Άξονα άρχισε με την αποστολή της επιστολής του [[Νίκος Ζαχαριάδης|Νίκου Ζαχαριάδη]], από τις φυλακές της Κέρκυρας, όπου καλούσε τον Ελληνικό λαό, ως Γ.Γ. του [[ΚΚΕ]], να αντισταθεί στην εισβολή<ref>Πρακτικά 6ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ - 1/7/1941</ref>.
Γραμμή 107 ⟶ 112 :
Ο [[Άρης Βελουχιώτης]] (που τότε καταδικάστηκε και διαγράφηκε από το ΚΚΕ ως "ύποπτο και τυχοδιωκτικό στοιχείο" αλλά αργότερα αποκαταστάθηκε πολιτικά από το ΚΚΕ) συνέχισε την αντίσταση εναντίον των [[Άγγλοι|Άγγλων]], της νέας κυβέρνησης και των ταγμάτων Ασφαλείας που επάνδρωναν πλέον τον Εθνικό Στρατό. Στις [[15 Ιουνίου]] [[1945]] αυτοκτόνησε, όταν περικυκλώθηκε από τάγμα εθνοφυλακής, στην Χαράδρα του Φάγκου.
===Διάλυση και επακόλουθα===
Το ΕΑΜ με πρωτοβουλία του ΚΚΕ διαλύθηκε το [[1946]].
Μετά τα γεγονότα του Εμφυλίου Πολέμου, το ΚΚΕ τέθηκε, και πάλι, εκτός νόμου και το ο ΕΑΜ / ΕΛΑΣ κατηγορήθηκε για διάφορα εγκλήματα κατά πολιτικών αντιπάλων. Το ζήτημα παρέμεινε ένα ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο θέμα.
Με την έλευση του σοσιαλιστή [[Ανδρέας Παπανδρέου|Ανδρέα Παπανδρέου]] στην εξουσία το 1981, όμως, το ΕΑΜ αναγνωρίστηκε ως αντιστασιακό κίνημα και οι αγωνιστές του ΕΛΑΣ τιμήθηκαν και έλαβαν κρατικές συντάξεις.
== Πηγές ==
| |||