Abecedar: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''''Abecedar''''' (''Αμπετσένταρ'') ήταν [[αλφαβητάριο]] που τυπώθηκε για πρώτη φορά από την ελληνική κυβέρνηση το Μάιο του 1925 με σκοπό να χρησιμοποιηθεί στη διδασκαλία του [[Σλαβόφωνοι της ελληνικής Μακεδονίας|σλαβόφωνου]] πληθυσμού της βόρειας [[Ελλάδα]]ς. ΥποβλήθηκεΥπεβλήθη στην [[Κοινωνία των Εθνών]] ως δείγμα συμμόρφωσης της Ελλάδας απέναντιπρος στητην [[Συνθήκη των Σεβρών]] και του ελληνοβουλγαρικού [[Πρωτόκολλο Πολίτη-Καλφώφ|πρωτοκόλλου Πολίτη-Καλφώφ]] του 1924, ενώ προηγουμένως η [[Βουλγαρία]] είχε δεσμευθεί βάσει της [[Συνθήκη του Νεϊγύ|συνθήκης του Νεϊγύ]] ([[1919]]) για την προστασία των Ελλήνων στα εδάφη της.

ΠεριγράφτηκεΠεριγράφηκε από τον Νικόλαο Ζαρίφη, στο ''Ελεύθερον Βήμα'', ως αναγνωστικό για τα παιδιά των σλαβόφωνων της Ελλάδας που «τυπώθηκε με λατινικούς χαρακτήρες και συντάχθηκε στηστην μακεδονική διάλεκτο».<ref name=auto1>Shea, 110</ref><ref>Danforth, 70</ref> Το έργο της σύνταξής του ανατέθηκε στον εθνολόγο και γλωσσολόγο Γεώργιο Σαγιαξή και στους φιλόλογους Ιωσήφ Λαζάρου και Παπαζαχαρίου.

Η πρώτη έκδοσή του ήταν γραμμένη στο γλωσσικό μακεδονικό ιδίωμα που ομιλούνταν κυρίως στις περιοχές της [[Φλώρινα]]ς και του [[Μπίτολα|Μοναστηρίου (Μπίτολα)]], χρησιμοποιώντας λατινικούς χαρακτήρες. Σύμφωνα με τις ελληνικές αρχές, η χρήση λατινικών χαρακτήρων θα διευκόλυνε την εκμάθηση. Κατά τον εξουσιοδοτημένο ειδικό γλωσσολόγο στηστην Γραμματεία της [[Κοινωνία των Εθνών|Κοινωνίας των Εθνών]], ονόματι O' Mologni, τα κίνητρα για την επιλογή του λατινικού αλφαβήτου ήταν διαφορετικά και συνδέονταν με μια προσπάθεια μετριασμού της σλαβικής επιρροής στην περιοχή.<ref>Μιχαηλίδης, 339, πρβλ. Danforth, 70</ref><ref>''Abecedar'', εκδ. Μπατάβια, Θεσσαλονίκη: 2006, σ.31</ref> Συνολικά, ο O' Mologni εκθείασεεξεθείασε την ελληνική πρωτοβουλία, την οποία αναγνώρισε ως ειλικρινή προσπάθεια σεβασμού της μειονότητας των σλαβόφωνων.<ref>Μιχαηλίδης, 339</ref> Το αναγνωστικό προκάλεσε οξεία αντίδραση από την πλευρά της Βουλγαρίας και της Σερβίας, καθώς δεν είχε συνταχθεί στα βουλγαρικά ή στατα σερβικά, ενώ συγχρόνως δεν ακολουθούσε το [[κυριλλικό αλφάβητο]].<ref>Danforth, 70. πρβλ. Μιχαηλίδη, 337</ref> Κατά τον λαογράφο Δημήτριο Βογαζλή, η στάση της βουλγαρικής και της σερβικής κυβέρνησης υπήρξε η αιτία της τελικής αποτυχίας στην προώθηση του ''Abecedar''.<ref>Shea, 111</ref> Ο εκπρόσωπος της Βουλγαρίας στην Κοινωνία των Εθνών χαρακτήρισε το βιβλίο ακατανόητο, ενώ ο εκπρόσωπος της Ελλάδας, Βασίλης Δενδραμής, υπερασπίστηκε το αναγνωστικό χαρακτηρίζοντας τη [[σλαβομακεδονική γλώσσα]] ως ανεξάρτητη και διακριτή σε σχέση με τητην [[Βουλγαρική γλώσσα|Βουλγαρική]] ή τητην [[Σερβική γλώσσα|Σερβική]].<ref>Hugh Poulton, ''Who are the Macedonians?'', C. Hurst & Co, 2000, σ. 88</ref>

Το αναγνωστικό διανεμήθηκε πειραματικά τον Ιανουάριο του 1926, στην περιοχή του [[Αμύνταιο]]υ, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις, διαμαρτυρίες δασκάλων, ακόμα και καύση βιβλίων. Σλαβόφωνοι και ελληνόφωνοι κάτοικοι της περιοχής δημοσιοποίησαν ψήφισμα που στρεφόταν κατά της διδασκαλίας του αναγνωστικού στην εφημερίδα ''Εφημερίς των Βαλκανίων'' (2 Φεβρουαρίου 1926), το οποίο τηλεγραφήθηκε επίσης στον έλληναΈλληνα υπουργό εξωτερικών. Στις 6 Φεβρουαρίου 1926, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, [[Θεόδωρος Δ. Πάγκαλος]] συναντήθηκε με τον υπουργό εξωτερικών [[Λουκάς Κανακάρης - Ρούφος|Λουκά Κανακάρη-Ρούφο]] και από κοινού αποφάσισαν την προώθηση του αναγνωστηρίου στα σχολεία,. ωστόσοΩστόσο, παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις, το εγχείρημα, εν τέλει, εγκαταλείφθηκε. Τα περισσότερα αντίτυπά του καταστράφηκαν αμέσως, ενώ ορισμένα από αυτά που διανεμήθηκαν στις προβλεπόμενες περιοχές καταστράφηκαν από τις τοπικές αστυνομικές αρχές.<ref name=auto1 />