Αυτοκτονία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''αυτοκτονία''' ([[αρχαία ελληνική γλώσσα]]: αὐτοκτονέω, αὐτός + κτείνω, φονεύω, εκείνος που φονεύει εαυτό) είναι η πράξη τής εκ προθέσεως πρόκλησης [[Θάνατος|θανάτου]] από το ίδιο το θύμα<ref>Thomas Lathrop Stedman, ''[https://books.google.gr/books?id=FmHYnQEACAAJ&dq=isbn:9780781733908&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjY9eyjhfLLAhWHxRQKHUDvDWQQ6AEIGzAA Stedman's Medical Dictionary, Τόμος 1]'', (28η έκδοση), Φιλαδέλφεια: Lippincott Williams & Wilkins (2006) ISBN 978-0-7817-3390-8</ref>. Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν [[Ψυχική ασθένεια|ψυχικές ασθένειες]], όπως είναι η [[μείζων καταθλιπτική διαταραχή]], η [[διπολική διαταραχή]], η [[σχιζοφρένεια]], διαταραχές προσωπικότητας, ο [[αλκοολισμός]] ή η χρήση [[Ναρκωτικό|ναρκωτικών]]<ref>[http://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(09)60372-X/abstract Suicide] The Lancet</ref><ref>[https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19376453 Suicide] National Center for Biotechnology Information</ref><ref>[http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs398/en/ Suicide] World Health Organization</ref>. Επιβαρυντικοί παράγοντες όπως [[οικονομικές δυσκολίες]] ή προβλήματα στις [[διαπροσωπικές σχέσεις]] διαδραματίζουν συχνά κάποιο ρόλο. Οι προσπάθειες για την πρόληψη των αυτοκτονιών περιλαμβάνουν τον περιορισμό της πρόσβασης σε πυροβόλα όπλα, τη θεραπεία ψυχικών ασθενειών και την κατάχρηση φαρμάκων, καθώς και τη βελτίωση της οικονομικής ανάπτυξης.

 

Η περισσότερο χρησιμοποιούμενη μέθοδος αυτοκτονίας ποικίλλει ανά χώρα και συνδέεται εν μέρει με τη διαθεσιμότητα. Στις κοινές μεθόδους περιλαμβάνονται: [[απαγχονισμός]], [[δηλητηρίαση με φυτοφάρμακα]] και [[Πυροβόλο|πυροβόλα όπλα]]. Περίπου 800.000 με ένα εκατομμύριο άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε χρόνο, καθιστώντας την αυτοκτονία την 10η κύρια αιτία θανάτου παγκοσμίως. Τα ποσοστά είναι μεγαλύτερα στους άνδρες απ' ότι στις γυναίκες, με τον αρσενικό πληθυσμό να διατρέχει τρεις με τέσσερις φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να διαπράξει αυτοκτονία σε σχέση με τον θηλυκό πληθυσμό.<ref>{{cite book|last=Meier|first=Marshall B. Clinard, Robert F.|title=Sociology of deviant behavior|year=2008|publisher=Wadsworth Cengage Learning|location=Belmont, CA|isbn=978-0-495-81167-1|page=169|url=http://books.google.co.uk/books?id=VB3OezIoI44C&pg=PA169|edition=14th ed.}}</ref> Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο γίνονται 10 με 20&nbsp;εκατομμύρια μη θανάσιμες απόπειρες αυτοκτονίας.<ref>{{cite journal|author=Bertolote JM, Fleischmann A |title=Suicide and psychiatric diagnosis: a worldwide perspective |journal=World Psychiatry|volume=1 |issue=3 |pages=181–5 |year=2002 |month=October |pmid=16946849 |pmc=1489848 }}</ref> Οι απόπειρες είναι πιο συχνές σε νέους ανθρώπους και σε άτομα θηλυκού γένους.

 

Οι απόψεις σχετικά με την αυτοκτονία επηρεάστηκαν από ευρείες υπαρξιακές έννοιες όπως η θρησκεία, η [[τιμή]], και το [[νόημα της ζωής]]. Οι [[Αβρααμικές θρησκείες]] παραδοσιακά θεωρούν την αυτοκτονία [[Αμαρτία|ύβρη κατά του Θεού]], λόγω της πίστης στην [[ιερότητα της ζωής]]. Κατά τη διάρκεια της εποχής των [[σαμουράι]] στην Ιαπωνία, το [[χαρακίρι]] ήταν σεβαστό ως μέσο εξιλέωσης για την αποτυχία ή ως μορφή διαμαρτυρίας. Η [[Sati (πρακτική)|Sati]], η απαγορευμένη πλέον πρακτική ενταφιασμού των [[Ινδουιστών]], απαιτούσε από τη [[Χήρα#Χήρες στην ινδική κουλτούρα|χήρα]] να [[αυτοθυσία|θυσιάσει]] τον εαυτό της πάνω στη νεκρική πυρά του συζύγου της, είτε εκούσια είτε υπό την πίεση της [[Οικογένεια|οικογένειας]] και της κοινωνίας.<ref>{{cite web|url=http://www.bbc.co.uk/worldservice/learningenglish/news/words/general/020807_witn.shtml|title=Indian woman commits sati suicide |publisher=Bbc.co.uk |date=2002-08-07 |accessdate=2010-08-26}}</ref>