Πισινά Χωριά του Μυστρά (Φραγκοκρατία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Jm (συζήτηση | συνεισφορές) |
Jm (συζήτηση | συνεισφορές) μ Επικεφαλίδες και μορφοποίηση |
||
Γραμμή 88:
Τα Πισινά Χωριά σε αυτή τη φάση παρέμειναν στην Επαρχία Λακεδαίμονος.
====1835 Δημιουργία
Το [[1835]] Με το Β.Δ. της 9<sup>ης</sup> (21) Απριλίου το οποίο δεν δημοσιεύθηκε στην Εφημερία της Κυβερνήσεως, ορίστηκαν επακριβώς τα όρια των Νομών και έγινε η διαίρεση των Επαρχιών σε Δήμους. <ref> {(ΓΑΚ / αρχείο Υπουργ. Εσωτ. Όθωνος / Φ. 95 /23512)} </ref>.
Σύμφωνα με το άρθρο 1 του πιο πάνω Διατάγματος «Τα όρια του Νομού Μεσσηνίας αρχίζουν στις εκβολές του ποταμού Αλφειού και ακολουθούν και ακολουθούν τη γραμμή αυτού μέχρι το Βλαχοράπτη, όπου εκβάλλει στον Αλφειό ο μικρός ποταμός Γορτύνιος. Από εκεί στρέφονται προς νότιο-ανατολάς και φθάνουν μέχρι την κορυφή του όρους Υψηλή Παναγιά, ακολουθούν τις κορυφές των ορέων μέχρι το λόφο Κερασούλα. Από εκεί ακολουθούν τα όρη
μέχρι Τετράγι, αφήνουν το χωριό Χράνους στο Νομό Αρκαδίας ανέρχονται στο όρος Αλωνίτσα, αφήνουν στο Νομό Μεσσηνίας το Χωριό Σούλι και την κοιλάδα της Μακριάς Λάκας. Από εκεί στρέφονται προς Ξερόβουνο και αφήνουν στη Μεσσηνία το χωριό Λεσσίνι και κατευθύνονται προς το Μαλεβό, απ’ όπου ακολουθούν ευθεία γραμμή προς νότον και φθάνουν στο όρος Άγιος Ηλίας, από όπου ακολουθούν τα όρια του Νομού Λακωνίας μέχρι τον Μεσσηνιακό κόλπο. Από εδώ διασχίζουν ευθέως την θάλασσα μέχρι το ακρωτήριο Ακρίτας και τη νήσο Θιγγανούσα (Βενέτικο). Από τη νήσο αυτή ακολουθούν κατ’ ευθείαν την θάλασσα, συμπεριλαμβάνουν τας νήσους Οινούσας, Σφακτηρίαν και Πρώτην και καταλήγουν στις εκβολές του Αλφειού».
Με το Διάταγμα αυτό στην Επαρχία Καλαμών δημιουργήθηκαν οκτώ Δήμοι (έναντι εννέα (9) που προέβλεπε η εισήγηση του Υπουργείου Εσωτερικών). Συγκεκριμένα δημιουργήθηκαν οι Δήμοι Αβίας, Κυτριών, Γερήνιας, Καλαμών, Αμφείας και Αλάγωνίας. Στον Δήμο Αλαγωνίας εντάχθηκε και ο Δήμος Κουτσάβης που περιελάμβανε η εισήγηση του Υπουργείου Εσωτερικών και απαρτιζόταν από τα χωριά Κουτσαβά Λαδά, Κουτσαβά Καρβέλι και Τσερνίτσα.
==== 1836 Επίσημη ονομασία του δήμου Αλαγωνίας και των χωριών του ====
Το Β. Δ. της 20<sup>ης</sup> Ιουνίου (2 Ιουλίου) 1836 το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α. 28 / 21-6-1836 «
Στο Νομό Μεσσηνίας σχηματίστηκαν τρεις Διοικήσεις:
* α
* β
* γ
τις Επαρχίες Καλαμών και Μεσσηνίας (Μεσσήνης) με έδρα τις Καλάμαις (Καλαμάτα). Η Επαρχία Μεσσηνίας αποτέλεσε Υποδιοίκηση ενταγμένη στην εν λόγω Διοίκηση.
'''Τα δύο αυτά διατάγματα τέθηκαν σε εφαρμογή, μετά την δημοσίευση του Γενικού Πίνακα των Δήμων του Κράτους, στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως ΦΕΚ / Α. 80 / 28–12-1836'''.
Με τα Διατάγματα αυτά τα '''Πισινά Χωριά''' εντάχθηκαν στην Διοίκηση Μεσσηνίας και αποτέλεσαν ανεξάρτητο Δήμο στον οποίον η Υπηρεσία Ονοματοθεσίας έδωσε την ονομασία '''Δήμος Αλαγωνίας'''. Ο νεοσύστατος Δήμος ήταν Β΄ τάξεως, με πληθυσμό 2.442 κατοίκους. Απαρτιζόταν από τα χωριά. Τσερνίτσα, Κουτσαβά Καρβέλι, Κουτσαβά Λαδά, 2 Μοναστήρια, Σίτσοβα, Μεγάλη Αναστάσοβα, και Μικρή Αναστάσοβα. Έδρα του Δήμου καθορίστηκε η Σίτσοβα.
Αυτή είναι η πρώτη επίσημη καταγραφή των ονομάτων του Δήμου και των Χωριών του.
==== 1838 Η Διοίκηση Πυλίας εντάχθηκε στη Διοίκηση Μεσσηνίας ====
Με το νόμο της 22<sup>ας</sup> Ιουνίου (4 Ιουλίου) 1838 ο οποίος δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ / Α. 24 / 23-6-1838 «περί μεταρρυθμίσεως των Διοικήσεων» καθορίζεται ότι "Η Διοίκηση Μεσσηνίας περιέχει τις Επαρχίες Καλαμών, Μεσσήνης (πρώην Μεσσηνίας) και Μεθώνης, με έδρα τις Καλάμαις". Η Διοίκηση Πυλίας της επαρχίας Μεθώνης καταργήθηκε και εντάχθηκε ως Υποδιοίκηση με έδρα την Πύλο στη Διοίκηση Μεσσηνίας.
==== 1841 Η έδρα του Δήμου μεταφέρθηκε στην Τζερνίτζα ====
Με το Β.Δ. της 22<sup>ας</sup> Ιαν. (3<sup>ης</sup> Φεβ.) 1841 «περί Διατηρήσεως των Δήμων της Επαρχίας Καλαμών
==== 1845 Προσδιορισμός των εδρών Νομαρχών και Επάρχων ====
Με το νόμο ΚΕ της 5<sup>ης</sup> Δεκ.1845 ο οποίος δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ / Α. 32 / 8-12-1845 «
Με το Β.Δ. της 5<sup>ης</sup> Δεκ. 1845 (άρθρο 8)
==== 1863 Πρωτεύουσα του Δήμου η Σίτσοβα ====
Με το από 13 Μαρτίου 1863 Θέσπισμα της προσωρινής Κυβέρνησης το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ / Α.23 / 26-6-1863, η πρωτεύουσα του Δήμου Αλαγωνίας μετατέθηκε από την Τσερνίτσα στην Σίτσοβα.
==== 1870 Καθορίσθηκε το έμβλημα της Σφραγίδας του Δήμου ====
Με το Β.Δ. της 11<sup>ης</sup> Οκτ. 1870 το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ / Α.43 / 29-12-1870 καθορίσθηκε το έμβλημα της Σφραγίδας του Δήμου Αλαγωνίας ως ακολούθως ''' η του δήμου Αλαγωνίας εν τω μέσω μεν «Άρτεμιν.» γύρωθεν δε τας λέξεις «Δήμος Αλαγωνίας.» . '''
==== 1874 Πρωτεύουσα του Δήμου η Τσερνίτσα ====
Με το Β.Δ. της 23<sup>ης</sup> Δεκ. 1874 «
==== 1879 Πρωτεύουσα του Δήμου η Σίτσοβα ====
Με το Β.Δ. της 4<sup>ης</sup> Ιαν. 1879 « περί μεταθέσεως της πρωτευούσης του Δήμου Αλαγωνίας.» το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ / Α.75 / 26-11-1879, η πρωτεύουσα του Δήμου Αλαγωνίας, μετατέθηκε από την Τσερνίτσα στην Σίτσοβα. Το διάταγμα αυτό εκδόθηκε αφού ελήφθησαν υπόψη οι από 16-10-1877 και 13-12-1878 πράξεις του Δημοτικού Συμβουλίου Αλαγωνίας και του Επαρχιακού συμβουλίου Καλαμών αντίστοιχα.
==== 1879 Διαίρεση του νομού Μεσσηνίας σε Μεσσηνίας και Τριφυλίας ====
Με το νόμο ΒΧΔ της 6<sup>ης</sup> Ιουλ. 1899 « περί Διοικητικής Διαιρέσεως του Κράτους
* α). Τον Νομό Μεσσηνίας, ο οποίος περιελάμβανε τις Επαρχίες Καλαμών, Μεσσήνης και Πυλίας, με έδρα τις Καλάμαις.
* β. ) Τον Νομό Τριφυλίας ο οποίος περιελάμβανε τις Επαρχίες Τριφυλίας και Ολυμπίας, με έδρα την Κυπαρισσία.
==== 1907 Πρωτεύουσα του Δήμου η Τσερνίτσα ====
Με το Β.Δ. της 24<sup>ης</sup> Νοεμ.1907 «
δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ / Α.246 / 5-12-1907, η πρωτεύουσα του Δήμου Αλαγωνίας, μετατέθηκε από την Σίτσοβα στην Τσερνίτσα. Το διάταγμα αυτό εκδόθηκε μετά από εισήγηση του υπουργού εσωτερικών αφού έλαβε υπόψη του, την από 14 7-1907, ομόφωνη και πλήρως τεκμηριωμένη γνωμοδότηση του Δημοτικού Συμβουλίου, η οποία δημοσιεύτηκε στο ίδιο ΦΕΚ.
==== 1909 Κατάργηση νομού Τριφυλίας ====
Με το νόμο ΓΥΛΔ (3434) της 1<sup>ης</sup> Δεκ. 1909 «
==== 1912 Διάλυση του δήμου Αλαγωνίας ====
Το έτος 1912 με Βασιλικό Διάταγμα «περί αναγνωρίσεως των Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Μεσσηνίας
Στον όμορο Δήμο Καλαμών λόγω της αλματώδους ανάπτυξης του τα πράγματα εξελίχτηκαν κάπως διαφορετικά.
Γραμμή 165 ⟶ 163 :
(3) Κοινότητα Λαίϊκα (Λαιΐκων) με την προσάρτηση των συνοικισμών Κατσαρέϊκα και Κουταλά (του πρώην ΔήμουΑμφείας).
==== 1927 Μετονομασία των χωριών που είχαν Σλάβικα ονόματα ====
Το έτος 1927 αποφασίστηκε η μετονομασία των χωριών που είχαν Σλάβικα ονόματα. Έτσι τα Χωριά του πρώην Δήμου Αλαγωνίας με Διάταγμα το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ / Α . 306 /22-12-1927 μετονομάστηκαν: η Σίτσοβα σε '''Αλαγονία<sup>6</sup>'''<sup></sup>, η Τσερνίτσα σε '''Αρτεμισία''', η Μεγάλη Αναστάσοβα σε '''Νέδουσα''' και η Μικρή Αναστάσοβα σε '''Πηγαί'''. Για τα χωριά Καρβέλι και Λαδά δεν υπήρχε πρόβλημα γιατί το πρόθεμα Κουτσαβά είχε ήδη καταργηθεί.
Γραμμή 176 ⟶ 174 :
Με το Β.Δ. 76 της 11<sup>ης</sup> Νοεμβρίου 1959 «περί μετονομασίας Συνοικισμών, Κοινοτήτων και Πόλεων.», το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ. / Α. 16 / 19-2-1960. Η πόλις των '''Καλαμών''' (Καλάμαι) μετονομάστηκε σε '''«Καλαμάτα.»''' και ο ομώνυμος δήμος '''«Δήμος Καλαμάτας.»'''
==1999 Σχέδιο Καποδίστριας==
Με το Νόμο 2539 / 1997 (Σχέδιο Καποδίστριας) «
συνένωση των υπαρχόντων Δήμων και κοινοτήτων σε μεγαλύτερους Δήμους και κοινότητες με σκοπό τη βελτιστοποίηση της δημόσιας διοίκησης στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης .
Γραμμή 218 ⟶ 216 :
Πρόκειται για τοπικά διαμερίσματα που «φιλοξενούνται» στη βορειοδυτική πλευρά του ορεινού όγκου του Ταϋγέτου και διαθέτουν ιδιαίτερη φυσική ομορφιά και παραδοσιακό χαρακτήρα. Οι οικισμοί αυτοί προσεγγίζονται από τον οδικό άξονα Καλαμάτας-Σπάρτης και είναι: Το Ελαιοχώρι, το Καρβέλι, το Λαδά, η Νέδουσα, η Αρτεμισία, η Πηγές και η Αλαγονία.
==2010 Πρόγραμμα '''Καλλικράτης'''==
Ο Νόμος αυτός ίσχυσε μέχρι το τέλος του 2010 οπότε και αντικαταστάθηκε από το νόμο 3852 / 2010 « Νέα αρχιτεκτονική της αυτοδιοίκησης και της αποκεντρωμένης Διοίκησης , Πρόγραμμα '''Καλλικράτης''' .» , ο οποίος δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ. / Α. 87 / 7-6-2010.
Γραμμή 224 ⟶ 222 :
διαιρέθηκε σε επτά (7) Διοικήσεις :
* α.Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής με έδρα την Αθήνα.
* β.Αποκεντρωμένη Διοίκηση Θεσσαλίας - Στερεάς Ελλάδας με έδρα τη Λάρισα.
* γ.Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου - Δυτικής Μακεδονίας με έδρα τα Ιωάννινα.
* δ.Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου με έδρα την Πάτρα.
* ε. Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου με έδρα τον Πειραιά.
* στ. Αποκεντρωμένη Διοίκηση Κρήτης με έδρα το Ηράκλειο.
* ζ. Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης με έδρα τη Θεσσαλονίκη.
Με το άρθρο τρία (3) του ιδίου νόμου
καθιερώθηκε σε κάθε αποκεντρωμένη Διοίκηση η σύσταση και συγκρότηση περιφερειών.
Στην αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου, η οποία μας αφορά, συστάθηκαν και συγκροτήθηκαν οι περιφέρειες:
* α.Η περιφέρεια Ιονίων Νήσων η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Ζακύνθου, Κέρκυρας, Κεφαλληνίας και Λευκάδας. Έδρα της περιφέρειας Ιονίων νήσων ορίστηκε η Κέρκυρα.
* β.Η περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Αιτωλοακαρνανίας, Αχαΐας και Ηλείας. Έδρα της περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας ορίστηκε η Πάτρα.
* γ.Η περιφέρεια Πελοποννήσου, η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Αργολίδος, Αρκαδίας, Κορινθίας, Λακωνίας και Μεσσηνίας. Έδρα της περιφέρειας Πελοποννήσου ορίστηκε η Τρίπολη.
Κάθε νομός αποτελεί και περιφερειακή ενότητα και κάθε πρωτεύουσα νομού είναι έδρα της αντίστοιχης περιφερειακής ενότητας.
Σύμφωνα με το άρθρο 1 παράγραφος 36 του ιδίου νόμου
* α. Δήμος Καλαμάτας με έδρα την Καλαμάτα , αποτελούμενος από τις Δημοτικές Ενότητες: 1). Άριος. 2). Αρφαρών. 3).Θουρίας και 4). Καλαμάτας.
* β. Δήμος Μεσσήνης με έδρα τη Μεσσήνη
* γ. Δήμος Πύλου – Νέστορος με έδρα την Πύλο αποτελούμενος από τις Δημοτικές Ενότητες: 1). Κορώνης. 2). Μεθώνης. 3).Παπαφλέσσα. 4). Πύλου. 5).Νέστορος και 6).Χιλιοχωρίων.
* δ. Δήμος Τριφυλίας με έδρα την Κυπαρισσία αποτελούμενος από τις Δημοτικές Ενότητες. 1). Αετού. 2). Αυλώνος. 3).Γαργαλιάνων. 4).Κυπαρισσίας. 5).Φιλιατρών και (6). την κοινότητα Τριπύλας.
* ε. Δήμος Οιχαλίας με έδρα το Μελιγαλά αποτελούμενος από τις Δημοτικές Ενότητες: 1). Ανδανίας. 2). Δωρίου. 3). Είρας. 4).Μελιγαλά και 5). Οιχαλίας.
* στ. Δήμος Δυτικής Μάνης με έδρα την Καρδαμύλη αποτελούμενος από τις Δημοτικές Ενότητες: 1).Αβίας και 2).Λεύκτρου.
'''''Σημειώσεις'''''
'''<sup>1 '''Ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος που έζησε το πρώτο μ.Χ. αιώνα στα χρονικά του (Tacitus Annales
Βιβλίο IV κεφ.43) γράφει σε μετάφραση από τα Λατινικά τα εξής, που έγιναν κατά τον καθορισμό των συνόρων Μεσσηνίας και Λακωνίας επί αυτοκράτορα της Ρώμης Τιβερίου (14 - 37 μ.Χ.). ''Ακούσθησαν μετά ταύτα οι πρέσβεις των Λακαιδεμονίων και των Μεσσηνίων για το δίκαιο του Ναού της Λιμνάτιδας Αρτέμιδος… Οι Μεσσήνιοι αντίθετα προβάλανε την αρχαία διανομή της Πελοποννήσου μεταξύ των απογόνων του Ηρακλή και ότι παρεχωρήθει στο βασιλέα τους η Δενθαλιάτις Χώρα ''('''Denthaliatem Agrum''''') ''στην οποία βρισκόταν αυτό το ιερό''.
'''<sup>2
Για το ιερό της '''Λιμνάτιδος Αρτέμιδος ο''' αρχαίος Έλληνας γεωγράφος [[Στράβων]] (ο οποίος γεννήθηκε το 65 π.Χ.) στο τέταρτο κεφάλαιο των «Γεωγραφικών» του γράφει τα εξής: «Το δε εν Λίμναις της Αρτέμιδος ιερόν εφ’ ω Μεσσήνιος περί τας παρθένους υβρίσαι δοκούσι τας αφιγμένας απί την θυσίαν εν μεθορίοις εστί της Λακωνικής και της Μεσσηνίας όπου κοινήν συνετέλουν πανήγυριν και θυσίας αμφότεροι μετά δε την ύβριν ου διδόντων δίκας των Μεσσηνίων συστήναι φασί του πολέμου».
Το κείμενο αυτό σε μετάφραση έχει ως εξής: ''Το δε ιερό της Αρτέμιδος που είναι στις Λίμνες όπου οι Μεσσήνιοι φέρονται ότι προσέβαλαν (εβίασαν) τις παρθένες των Σπαρτιατών που είχαν έρθει για την εορτή βρίσκεται στα σύνορα της Λακωνίας και της Μεσσηνίας, όπου και οι δύο τελούσαν'' κοινό πανηγύρι και προσέφεραν κοινή λατρεία. Ύστερα όμως από την προσβολή επειδή οι Μεσσήνιοι δεν τιμωρούνταν, λένε ότι άρχισαν τον πόλεμο.
'''<sup>3</sup>'''
Η άποψη ότι και τα έξι χωριά ονομάζονταν Κουτσαβά ή Κουτσαβές πριν μετονομασθούν σε Πισινά χωριά ονομασία η οποία άτυπα χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα και όχι μόνο τα Χωριά Λαδά και Καρβέλι, ενισχύεται από πληθώρα εγγράφων.
Ενδεικτικά παραθέτουμε δύο
* α) Στον Κώδικα της Μητροπόλεως Μονεμβασίας και Καλαμών (Φ. 21β) αναγράφεται ότι το 1747 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Δυρραχίου ο Άνθιμος, στον οποίον υπάγονταν, τα γύρω από το Δυρράχι χωριά τα οποία ονομάζονταν Σαμπάζικα και έφταναν μέχρι το χωριό Αρφαρά της Αμφείας, οι Κουτσαβές (δηλαδή τα Πισινά Χωριά) και η Γιάννιτσα.
Όπως είναι γνωστό η εκκλησία δεν ακολουθεί εύκολα τις μετονομασίες ούτε τις διοικητικές μεταβολές της πολιτείας. Γι’ αυτό χρησιμοποιεί όχι μόνο σε αυτό, αλλά και σε πλήθος άλλων εγγράφων, την περίοδο της Τουρκοκρατίας την παλαιά ονομασία κουτσαβά ή Κουτσαβές αντί Πισινά Χωριά που ήταν η επίσημη.
Το πιστό αντίγραφο του γράμματος του Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Καλαμών έχει ως ακολούθως: « ''+ ημετρηότης υμών διά του παρόντος μου γράμματος, γίνεται δήλον, ότι επειδή και να εχειροτόνησα επίσκοπον δυρραχίου, εις τα χωρία ταύτα, σαμπάζικα, κουτσαβός και γιάννιτζα, όντα της Μητροπόλεως μου και να τα έδωσα τον θεοφηλέστατον επίσκοπον δυρραχίου κύρ άνθημον όπου να τα εξουσιάζει, διά τούτω να έχει να δείδη τον καθέκαστον χρώνον, προς την υμών μετριότητα κατά την γενομένην συμφωνίαν μεταξύ υμών γρόσια εκατόν πεντήκοντα … Όθεν και εις ένδηξιν εγένετο τω παρόν μου ενυπόγραφον ημέτερον γράμμα, μετά των θεωφιλεστάτων επισκόπων και συνάδελφών ημών των υπογραφομενών και εδώθη τη αυτού θεωφηλία εις βεβαίωσιν παντων''. ''αψμζ σεπτεμβρίου ιη»''
* β) Σε έγγραφο αντιπαράθεσης του αγωνιστή του 1821 από την Τσερνίτσα Ν. Σαλμόπουλου (Σάλμα) για λογαριασμό της συζύγου του με τους Μασουρίδηδες (ΓΑΚ / Μεσσηνίας / Αρχείο Μιμη Φερέτου ανέκδοτα έγγραφα Καλαμάτας αρ. φυλ. 13, το οποίο αναδημοσιεύεται στο βιβλίο του Αγ. Καλαμαρά "Αλαγονία. και Αλαγόνιοι" σελ. 167), διαβάζουμε:
''« Σεβαστή Διοίκησις''
''Με το να έμεινα ορφανή από πατέραν και μητέραν και όντας εις νόμου ηλικίαν, εδέχθηκα διά νόμιμον μου σύζυγον, ιδία θελήσει και ζητήσει και των δύο μερών, κάποιον Νικήταν Σαλμόπουλον εκ της Επαρχίας Μυστρός και εκ του ιδίου τόπου μου '''Κουτζαβές'''. Όθεν οι θείοι μου εκ μέρους της μητρός μου, έγινεν με ευχαρίστησιν τους ταύτη η υπανδρεία μου, οι δε εκ μέρους του πατρός μου θείοι μου, έβαλαν εξουσίαν εις όλα τα πατρικά μου πράγματα κινητά και ακίνητα και κατακρατούν αυτά μέχρις ώρας… Τη 8 Φεβ. 1826 Ναύπλιον Υποκλίνουσα Διά Ελένην θυγάτηρ Δημ. Μασουρίδη Ο σύζυγος της Νικήτας Σαλμόπουλος»''
'''<sup>4</sup>'''Η ίδρυση του Μυστρά συνδέεται με την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας το 1204: η Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατακερματίζεται, η Πελοπόννησος παραχωρείται στη φράγκικη οικογένεια των Βιλλεαρδουίνων, που ιδρύει το Πριγκηπάτο της Αχαΐας και λίγα χρόνια αργότερα, το 1249, ο φράγκος πρίγκιπας Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος κτίζει το κάστρο του Μυζηθρά στην κορυφή του ομώνυμου λόφου, σε θέση καίρια για τον έλεγχο της κοιλάδας του Ευρώτα. Το κάστρο αυτό θα αποτελέσει τον πυρήνα της μετέπειτα καστροπολιτείας του Μυστρά, μιας από τις σημαντικότερες υστεροβυζαντινές πόλεις. Το 1259, στη μάχη της Πελαγονίας, ο φράγκος πρίγκιπας συλλαμβάνεται αιχμάλωτος από τους Βυζαντινούς. Για την απελευθέρωσή του ο βυζαντινός αυτοκράτορας απαιτεί ως λύτρα την παράδοση των κάστρων της Μονεμβασίας, της Μαΐνης και του Μυζηθρά, τα οποία και παραδίδονται τρία χρόνια αργότερα, το 1262.
Η ασφάλεια, που παρέχει ο φυσικά οχυρός λόφος του Μυστρά, θα προκαλέσει τη μετακίνηση του πληθυσμού της Λακεδαιμονίας σε αυτόν, γεγονός που θα αποτελέσει την απαρχή της εξέλιξής του στο σημαντικότερο αστικό κέντρο της περιοχής.
Το 1289 η <nowiki>''κεφαλή''</nowiki>, ο επαρχιακός διοικητής των βυζαντινών κτίσεων της Πελοποννήσου, μεταφέρει την έδρα του από τη Μονεμβασία στο Μυστρά.
Το 1349 ο Μυστράς γίνεται η πρωτεύουσα του ημιαυτόνομου Δεσποτάτου του Μορέως με πρώτο <nowiki>''</nowiki>Δεσπότη<nowiki>''</nowiki> τον Μανουήλ Καντακουζηνό (1349-1380), γιο του αυτοκράτορα Ιωάννη Στ΄. Το 1383 τη δυναστεία των Καντακουζηνών διαδέχεται στο Μυστρά η αυτοκρατορική οικογένεια των Παλαιολόγων με πρώτο εκπρόσωπό της τον Θεόδωρο Α΄ (1380/1-1407). Ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους <nowiki>''</nowiki>Δεσπότες<nowiki>''</nowiki> του Μυστρά κατέχει ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος (1443-1448), προτελευταίος στη σειρά <nowiki>''Δεσπότης''</nowiki>, ο οποίος, έχοντας διαδεχθεί στον αυτοκρατορικό θρόνο τον αδελφό του Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο (1425-1448), θα σκοτωθεί στην πολιορκία και άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1453.
Η βυζαντινή φάση στην ιστορία του Μυστρά λήγει το 1460 με την παράδοσή του στους Τούρκους.
'''<sup>5</sup>'''
Προκειμένου να έχουμε μια εικόνα για την εξέλιξη του πληθυσμού αλλά και της ανάπτυξης των όμορων Δήμων Αλαγωνίας και Καλαμών, θεωρούμε σκόπιμο να παραθέσουμε τα παρακάτω στοιχεία:
Ο Δήμος Καλαμών συστάθηκε με το ίδιο Διάταγμα όπως ο Δήμος Αλαγωνίας και ήταν Β΄ τάξεως με έδρα τις Καλάμαις. Απαρτιζόταν από τους οικισμούς: Καλάμαι, Λινέϊκα ή Λαίϊκα, Σπιτάκια , Κατζαρέϊκα, Καλάμι, Ασπρόχωμα, Γιάνιτζα, Γιανιτζάνικα και Κατσίκοβος.Το 1841 είχε πληθυσμό 3.690 κατοίκους, έναντι 2.916 που είχε ο Δήμος Αλαγωνίας.
'''<sup>6'''
Η αρχαία πόλη Αλαγονία''' κατά τον αρχαίο Έλληνα περιηγητή Παυσανία που έζησε''' το δεύτερο αιώνα μ.Χ. βρισκότανε σε απόσταση τριάντα σταδίων προς τα μεσόγαια από την πόλη '''Γερήνια'''.
Καθορίζοντας δε επακριβώς τη γεωγραφική
θέση της Αλαγονίας ο Παυσανίας γράφει στο κεφάλαιο είκοσι πέντε του Γ! βιβλίου του τα εξής: ''«Γερηνίας δε ως εις μεσόγαιαν άνω τριάκοντα σταδίους απείχε. Αλαγονία και το πόλισμα κατενεμήθη ήδη και τούτο Ελευθερολάκωσιν»'''''.''' Δηλαδή η Αλαγονία απέχει από τη Γερήνια τριάντα στάδια προς το μεσογειακό και ανηφορικό μέρος της χώρας και αυτή την πόλη συμπεριέλαβε στο κατάλογο των πόλεων που αποτελούν το Κοινό των Ελευθερολακώνων.
Αν τώρα ληφθεί υπ’ όψη ότι στη θέση της αρχαίας Γερήνιας βρίσκεται σήμερα το χωριό '''Κάμπος''' του τέως δήμου Αβίας, τότε η αρχαία Αλαγονία, που απείχε από τη Γερηνία τριάντα στάδια (πέντε χιλιόμετρα) προς τα μεσόγεια, πρέπει ασφαλώς να τοποθετηθεί στη θέση που βρίσκεται σήμερα το χωριό '''Κέντρον''' (πρώην Γαϊτσές) του τέως '''Δήμου Αβίας. '''
Σύμφωνα με τα παραπάνω η αρχαία πόλη Αλαγονία βρισκόταν έξω από τα όρια των Πισινών Χωριών και εκτιμούμε ότι γι’αυτό η Υπηρεσία Ονοματοθεσίας έγραψε το όνομα του Δήμου Αλαγωνίας με '''ωμέγα (ω)'''. Το 1927 επειδή η εν λόγω υπηρεσία, του Υπουργείου Εσωτερικών, όπως φαίνεται, είχε σαν στόχο της να δίνει στους νεοσύστατους δήμους, κοινότητες και οικισμούς, ονόματα αρχαίων πόλεων ή ιστορικών τοπωνυμίων που με την πάροδο του χρόνου είχαν λησμονηθεί, έδωσε στην '''Κοινότητα της Σίτσοβας το όνομα της''' αρχαίας πόλεως Αλαγονίας, που γράφεται με όμικρον (ο).
== Πηγές: ==
Σμηνάρχου (ΤΥΕ) ε.α. Ηλία Λαζάρου . " Όπισθεν του Μυστρά . Τόμος Α΄ σελ. 14 εως 30."'''ISBN : 978 -618-83741-0-2'''
| |||