Μεγάλη Τεσσαρακοστή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Mvolz (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 299:
Ο Όρθρος του Θρήνου (συνήθως εορτάζεται την εσπέραν της Παρασκευής), ομοιάζει με την λειτουργία της Ορθόδοξης [[κηδεία]]ς, καθότι το κύριο συστατικό του είναι η ψαλμωδία του Ψαλμού 118 (ο μακρύτερος Ψαλμός στη Βίβλο), κάθε στίχος, ο οποίος είναι διάσπαρτος με εγκώμια ''(ainoi)'' του νεκρού Χριστού. Η λειτουργία λαμβάνει χώρα με τους κληρικούς και τους ανθρώπους που συγκεντρώθηκαν γύρω από τον επιτάφιο στο κέντρο της εκκλησίας. Ο καθένας στέκεται κρατώντας αναμμένα κεριά κατά τη διάρκεια του ψαλμού. Την επομένη ψάλλονται τα ''Ευλογητάρια της Ανάστασης'', ύμνοι που συνήθως ψάλλονται μόνο τις Κυριακές.
 
Αυτή είναι η πρώτη λειτουργική αναφορά στην επικείμενη [[Ανάσταση του Ιησού]]. Κατά το τέλος της, [[η Μεγάλη Δοξολογία]] του επιταφίου γίνεται σε [[Λιτανεία|πομπή]] πέριξ της εκκλησίας και εν συνέχεια επιστρέφει πάλι εντός αυτής. Καθώς οι κληρικοί που μεταφέρουν τον επιτάφιο, εισέρχονται ξανά στην εκκλησία, σηκώνουν τον επιτάφιο στην πόρτα, έτσι ώστε όλοι να περνούν από κάτω, καθώς εισέρχονται, συμβολικά την είσοδο στον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού. Το Ευαγγέλιο (Κατά Ματθαίον 27:62 έως 66)<ref>{{bibleverse||Matthew|27:62-66|KJV}}</ref> δεν αναγιγνώσκεται στην κανονική του ώρα κατά τη διάρκεια του Όρθρου, αλλά, αντ' αυτού, αναγιγνώσκεται στο τέλος της λειτουργίας, έμπροσθεν του επιταφίου.
[[Αρχείο:Anastasis at Chora.jpg|thumb|280px|left|Τοιχογραφία της Καθόδου του Χριστού στον Άδη (από την Μονή της Χώρας στην [[Κωνσταντινούπολη]]).]]
Το επόμενο πρωί (Σάββατο), εορτάζεται η Θεία Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου (σε συνδυασμό με τον Εσπερινό). Κατά την έναρξη της λειτουργίας, τα παραπετάσματα και τα άμφια είναι ακόμα μαύρα. Η λειτουργία είναι πολύ περισσότερη από την συνηθισμένη και περιλαμβάνει 15 αναγνώσεις τις Παλαιάς Διαθήκης, που αφηγούνται την ιστορία της σωτηρίας, συμπεριλαμβανομένων δύο [[Άσμα Ασμάτων|ασμάτων]], το «Άσμα του [[Μωυσής|Μωυσή]]» και των «Τριών Αγίων Παίδων» και δείχνει τους τύπους του θανάτου και της ανάστασης του Ιησού.