Νις (Σερβία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[File:Freska iz nekropole u Naisu.jpg|thumb|left|200px|Τοιχογραφίες από Τάφους της Ναϊσσού.]]

[[File:Konstantin Veliki, Medijana.jpg|thumb|right|150px|Ο [[Κωνσταντίνος Α΄|Μέγας Κωνσταντίνος]], Ρωμαίος Αυτοκράτορας από το 306 ως το 337 μ.Χ., γεννήθηκε στη Νις (Ναϊσσό).]]

 

Οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την πόλη κατά το «Δαρδανικό Πόλεμο» (75-73 π.Χ.) και ίδρυσαν στρατόπεδο λεγεωναρίων. Η πόλη (αποκαλούμενη ''refugia'' και ''vici''), εξαιτίας της στρατηγικής της θέσης (οι Θράκες είχαν τη βάση τους νότια αυτής) αναπτύχθηκε ως σημαντικό φρούριο και εμπορική πόλη της επαρχίας της [[Μοισία|Ανω Μοισίας]]. Το 272 μ.Χ. ο μελλοντικός Αυτοκράτορας [[Κωνσταντίνος Α΄|Μέγας Κωνσταντίνος]] γεννήθηκε στη Ναϊσσό. Ο Κωνσταντίνος ίδρυσε την επαρχία της Μεσογειακής Δακίας, που πρωτεύουσα της ήταν η Ναϊσσός και περιλάμβανε επίσης τη Ρεμεσιάνα της Via Militaris και τις πόλεις Παουτάλια και Γερμάνια. Εζησε στη Ναϊσσό μικρά διατήματα από το 316 ως το 322. Το 364 μ.Χ. η Αυτοκρατορική Βίλα Μεντιάνα, 3 χλμ. από τη Ναϊσσό, ήταν ο τόπος όπου οι αυτοκράτορες [[Ουαλεντινιανός Α΄|Ουαλεντινιανός]] και [[Ουάλης]] συναντήθηκαν και χώρισαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και κυβερνούσαν ως συν-αυτοκράτορες.

[[File:Medijana_u_Nišu.JPG|thumb|left|Υπολείμματα των πολυτελών ανακτόρων της Μέντιανα, που ανήγειρε ο Μέγας Κωνσταντίνος κοντά στη γενέτειρά του Ναϊσσό.]]

[[File:SiegeNish1096.jpg|thumb|upright|Πολιορκία της Νις, Οι [[Σταυροφορίες|Σταυροφόροι]] επιτίθενται στις 4 Ιουλίου 1096.]]

Κατά τη [[Σταυροφορία του λαού|Σταυροφορία του Λαού]], στις 3 Ιουλίου 1096, ο [[Πέτρος ο Ερημίτης]] συγκρούστηκε με τις Βυζαντινές δυνάμεις στη Nις. Ο [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ]] οχύρωσε την πόλη, αλλά ο διάδοχός του [[Ανδρόνικος Α΄ Κομνηνός|Ανδρόνικος Α' ]], δεν μπόρεσε να την κρατήσει, έτσι η Νις καταλήφθηκε από τον Ούγγρο βασιλιά [[Μπέλα Γ΄ της Ουγγαρίας|Μπέλα Γ΄]]. Η πόλη πέρασε ξανά σε ελληνικά χέρια για κάσποιο διάστημα και στη συνέχεια, το 1185, στον έλεγχο της Σερβίας. Το 1188 η Νις έγινε πρωτεύουσα του Νεμάνια. Στις 27 Ιουλίου 1189 ο Νεμάνια δέχθηκε το Γερμανό αυτοκράτορα [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα|Φρειδερίκος Βαρβαρόσσα]] και τους 100.000 σταυροφόρους του στη Nις. Η αναφορά της Νις κατά την περιγραφή της Σερβίας επί του ηγεμόνα [[Βουκάν Νεμάνια|Βουκάν]] το 1202, φανερώνει το ιδιαίτερο καθεστώς της. Το 1203 ο [[Καλογιάν της Βουλγαρίας]] προσάρτησε τη Nις. Ο [[Στέφανος ο Πρωτόστεπτος]] ανέκτησε αργότερα την περιοχή. Η κατάλυση του Σερβικού κράτους από το Σουλτάνο [[Μουράτ Α΄]] το 1385, έκρινε επίσης τη μοίρα της Νις. Μετά από πολιορκία 25 ημερών η πόλη έπεσε στους Τούρκους. Επανήλθε στην κυριαρχίατων Σέρβων το 1443, αλλά υπέκυψε στους Οθωμανούς και πάλι το 1448 και παρέμεινε έτσι για τα επόμενα 241 χρόνια. Την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας η Νις ήταν μία από τις έδρες της τουρκικής στρατιωτικής και πολιτικής διοίκησης. Ένας περιηγητής από τη [[Σιλεσία]] δήλωσε το 1596 ότι ο δρόμος του ταξιδιού του από τη [[Σόφια]] στη Νις ήταν γεμάτος με πτώματα και περιέγραψε τις πύλες της Νις μπροστά στα φρεσκοκομμένα κεφάλια φτωχών Βουλγάρων αγροτών από τον Οθωμανικό στρατό. Το 1689 η Νις καταλήφθηκε από τον Αυστριακό στρατό κατά το Μεγάλο Τουρκιό Πόλεμο, αλλά οι Τούρκοι την ανέκτησαν το 1690. Το 1737 η Νις καταλήφθηκε πάλι από τον Αυστριακό στρατό, στην εκστρατεία του εναντίον των Τούρκων. Οι Τούρκοι υποχώρησαν και οι Αυστριακοί ανακατέλαβαν το Φρούριο. Ωστόσο, τον ίδιο χρόνο, οι Τούρκοι προέλασαν ξανά και η Νις υποτάχθηκε σε αυτούς χωρίς αντίσταση.

[[File:Čegar.jpg|thumb|left|300px|Μνημείο της Μάχης του Τσέγκαρ.]]

Κατά την [[Πρώτη Σερβική εξέγερση|Πρώτη Σερβική Εξέγερση]] οι Σέρβοι επαναστάτες προσπάθησαν να απελευθερώσουν τη Νις το 1809, όταν έλαβε χώρα η περίφημη Μάχη του Τσέγκαρ. Μετά την ήττα των Σερβικών δυνάμεων ο Οθωμανός διοικητής της Νίς διέταξε να στηθούν τα κεφάλια των σκοτωμένων Σέρβων σχηματίζοντας πύργο για παραδειγματισμό. Ο πύργος είναι γνωστός ως [[Πύργος των Κρανίων]] (''Ćele Kula''). Το 1821 οι Οθωμανοί συνελήφθησαν τον Επίσκοπο Νις Μιλέντιγια και 200 ​​Σέρβους πατριώτες με την κατηγορία της προετοιμασίας μιας εξέγερσης στην περιοχή της Νις για την υποστήριξη της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης]]. Στις 13 Ιουνίου του ίδιου έτους ο Επίσκοπος Μιλέντιγια και άλλοι Σέρβοι ηγέτες απαγχονίστηκαν δημόσια.

 

Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Πανεπιστήμιο της Νιςιδρύθηκε στις 15 Ιουνίου 1965.

 

 

Τον Απρίλιο του 2012 ιδρύθηκε στη Νις το Ρωσοσερβικό Ανθρωπιστικό Κέντρο.