Δημήτρης Γληνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 11:
Το 1914 πρωτοστάτησε στην ίδρυση του «Εκπαιδευτικού Συνδέσμου Λειτουργών Μέσης Εκπαιδεύσεως», διευθύνοντας και το περιοδικό ''[[Αγωγή (περιοδικό)|Αγωγή]]''<ref>{{Cite book|title=«Αγωγή» στην Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, 1784-1974|last=Αθανασιάδης|first=Χάρης|publisher=Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών|year=2008|isbn=978-960-7916-53-2|volume=Α΄|location=Αθήνα|page=101-102}}</ref> του εν λόγω συνδέσμου. Συνεργαζόμενος δε με τους [[Μανόλης Τριανταφυλλίδης|Μανόλη Τριανταφυλλίδη]] και [[Αλέξανδρος Δελμούζος|Αλέξανδρο Δελμούζο]] συμμετέχει στην Εκπαιδευτική Επιτροπή που συγκρότησε ο [[Ελευθέριος Βενιζέλος]] για την εξέταση του θέματος της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και την υποβολή προτάσεων.
 
Μετά την παραίτηση του Βενιζέλου το 1915, απολύθηκε από τη θέση του και κατά τα [[Νοεμβριανά του 1916]] συνελήφθη για εξύβριση του βασιλέως και οδηγήθηκε στη φυλακή για ένα μήνα. Τον Ιανουάριο του 1917 με την αποφυλάκισή του μετέβη στη [[Θεσσαλονίκη]] όπου και ανέλαβε σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας της [[Κυβέρνηση της Εθνικής Άμυνας του 1917Αμύνης|Προσωρινής Κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης]] (1917) και γενικός γραμματέας του ίδιου Υπουργείου.<ref>Φίλιππος Ηλιού, «Εισαγωγικό σημείωμα» (βλ. Βιβλιογραφία), σελ. ις.</ref> Τότε ξεκίνησε την εφαρμογή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του 1917 προωθώντας το διάταγμα για την εισαγωγή της [[Δημοτική γλώσσα|δημοτικής]] στη στοιχειώδη εκπαίδευση, γενόμενος έτσι ο πρωτεργάτης της λεγόμενης «γλωσσοεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης». Μετά την ήττα του Βενιζέλου στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1920|εκλογές]] του Νοεμβρίου 1920 παραιτήθηκε από τη θέση του και επαναδραστηριοποιήθηκε στον Εκπαιδευτικό Όμιλο.
 
Η Επαναστατική Κυβέρνηση του 1922 τον επανέφερε στο υπουργείο, αλλά η δικτατορία του [[Θεόδωρος Πάγκαλος (στρατιωτικός)|Θεόδωρου Παγκάλου]] που ακολούθησε, τον απέλυσε τον Ιανουάριο του 1926. Από τότε δεν επανήλθε ή δεν δέχθηκε ο ίδιος να επανέλθει σε κυβερνητική θέση. Από το 1926 εκδίδει το περιοδικό ''[[Αναγέννηση (περιοδικό)|Αναγέννηση]]''<ref>{{Cite book|title=«Αναγέννηση» στην Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου|last=Λούδη|first=Αγγελική|publisher=Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών|year=2008|isbn=978-960-7916-53-2|volume=Α΄|location=Αθήνα|page=188-190}}</ref> όπου δημοσιεύεται, μεταξύ άλλων, η ''Ασκητική'' του [[Νίκος Καζαντζάκης|Νίκου Καζαντζάκη]]. Το 1928 παραπέμπεται σε δίκη διότι θεωρείται υπεύθυνος για τα επεισόδια που έγιναν σε διάλεξη του διάσημου Ελληνορουμάνου συγγραφέα [[Παναΐτ Ιστράτι]], στην οποία ήταν διοργανωτής μαζί με τον Καζαντζάκη. Σταδιακά αρχίζει να προσεγγίζει την Αριστερά και τις θέσεις του [[ΚΚΕ]].