Δημήτριος Χαλκοκονδύλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Fixed typo
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Επεξεργασία από εφαρμογή κινητού Επεξεργασία από εφαρμογή IOS
μ μ.επιμέλεια
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Δημήτριος Χαλκοκονδύλης''' (Αύγουστος [[1423]] - [[9 Ιανουαρίου]] [[1511]]) ήταν ένας από τους σημαντικότερους [[Έλληνας|Έλληνες]] λόγιους, που συνέβαλε με το έργο του στην αναβίωση των [[Ελληνική γλώσσα|ελληνικών γραμμάτων]] στη δυτική [[Ευρώπη]].
 
Ο '''Δημήτριος Χαλκοκονδύλης''' (Αύγουστος [[1423]] - [[9 Ιανουαρίου]] [[1511]]) ήταν ένας από τους σημαντικότερους [[Έλληνας|Έλληνες]] λόγιους, που συνέβαλε με το έργο του στην αναβίωση των [[Ελληνική γλώσσα|ελληνικών γραμμάτων]] στη δυτική [[Ευρώπη]].
 
== Η ζωή του ==
Γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] τον Αύγουστο του [[1423]]. Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια της [[Κωνσταντινούπολη|πόλης]] και ήταν εξάδερφος του ιστορικού της [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)|Άλωσης]], [[Λαόνικος Χαλκοκονδύλης|Λαόνικου Χαλκοκονδύλη]]. Εξαιτίας προστριβών με τους [[Ατσαγιόλι]], τους [[δουκάτο Αθηνών|φλωρεντινούς δούκες]] της Αθήνας, η οικογένειά του κατέφυγε το 1453 στον [[Μυστράς|Μυστρά]]. Για εκείνη την περίοδο της ζωής του δεν υπάρχουν πληροφορίες.
 
Το [[1449]] ο Δημήτριος Χαλκοκονδύλης πήγε στην [[Ρώμη]], αφού είχε προηγουμένως σπουδάσει [[φιλοσοφία]], πιθανόνπιθανώς κοντά στον [[Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων|Γεώργιο Γεμιστό]]. Εκεί συμπλήρωσε τις σπουδές του δίπλα στον [[Θεόδωρος Γαζής|Θεόδωρο Γαζή]], από τον οποίο διδάχτηκεδιδάχθηκε τα [[Λατινική γλώσσα|λατινικά]]. Με τον Γαζή συνδέθηκε με στενή φιλία, η οποία επισφραγίστηκε με τη διαθήκη του τελευταίου, που κληροδότησε στον Χαλκοκονδύλη την προσωπική του βιβλιοθήκη. Από το 1452 και για τρία χρόνια ο Δημήτριος Χαλκοκονδύλης βρέθηκε στην [[Περούτζια]], όπου παρέδιδε μαθήματα ελληνικής. Το 1455 επέστρεψε στην [[Ρώμη]], όπου παρέμεινε μέχρι το 1463.
 
Από το 1463 μέχρι το 1472 έζησε στην [[Πάδοβα|Πάντοβα]] όπου ανέλαβε την έδρα των ελληνικών στο εκεί Πανεπιστήμιο. Εκεί εισήγαγε τους ακροατές του στις φιλοσοφικές θεωρίες του [[Πλάτωνας|Πλάτωνα]] και του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] και δίδαξε τα ελληνικά. Στην Πάντοβα μεταξύ των επιφανέστερων μαθητών του ήταν και ο [[Ιανός Λάσκαρις]].
 
Το [[1472]] έφυγε για τη [[Φλωρεντία]], που τότε ήταν το σπουδαιότερο κέντρο ανθρωπιστικών σπουδών και τρία χρόνια αργότερα προτάθηκε και έλαβε την ''καθέδρα'' των ελληνικών γραμμάτων. Μεταξύ των μαθητών του ήταν: ο [[ΤζοβάνιΤζοβάννι Πίκο ντεντελλά Μιράντολα]], ο Τζοβάνι Μέντιτσι, ο Πέτρος των Μεδίκων, γιοί του [[Λαυρέντιος ο Μεγαλοπρεπής|Λαυρέντιου]] και ο [[Γιόχαν Ρόιχλιν]], ο σημαντικότερος από τους Γερμανούς ανθρωπιστές. Στη συνέχεια έζησε στο Μιλάνο, όπου το [[1488]] εξέδωσε<ref>Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Παύλου Δρανδάκη</ref> έργα του [[Όμηρος|Ομήρου]] με τίτλο "Ομήρου τα σωζώμενα". Εκεί εξέδωσε το 1493 και τον "''Ισοκράτη"'', τα γραμματικά "''Ερωτήματα"'' και το σημαντικό εγκυκλοπαιδικό λεξικό "''Σουΐδα"'' ή "''[[Σούδα (λεξικό)|Σούδα]]"''. Πέθανε το 1511 στο [[Μιλάνο]].
 
== Έργα του ==
Έγραψε πολλούς κώδικες, μεταξύ των οποίων:
* τον τονΤον υπ' αριθμόν 2783 κώδικα της [[Εθνική βιβλιοθήκη της Γαλλίας|Εθνικής Βιβλιοθήκης των Παρισίων]] που περιέχει τους Πυθιονίκους τού [[Πίνδαρος|Πινδάρου]].
* τουςΤους υπ' αριθμόν 2023 και 2808 κώδικες της Εθνικής Βιβλιοθήκης των Παρισίων που περιέχουν συγγραφές του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]], και τις τραγωδίες [[Εκάβη (τραγωδία)|Εκάβη]] και [[Ορέστης (τραγωδία)|Ορέστης]] του [[Ευριπίδης|Ευριπίδη]].
 
== Δείτε επίσης ==
[[Ιστορία της ελληνικής τυπογραφίας]]
 
 
== Παραπομπές ==
<references />
 
== Πηγές ==
* {{Cite book
| author = [[Σπυρίδων Λάμπρος|Σπυρίδων Π. Λάμπρος]]
| title = Αθηναίοι Βιβλιογράφοι και Κτήτορες Κωδίκων κατά τους Μέσους Αιώνας και επί Τουρκοκρατίας
| publisher = Κ. Μάισνερ και Ν. Καργαδούρης, Τυπογραφείον "«Εστία"»
| location = Αθήνα
| year = 1902
Γραμμή 38 ⟶ 40 :
 
{{authority control}}
 
{{Ελληνίδες και Έλληνες Βιβλιογράφοι}}
 
{{DEFAULTSORT:Χαλκοκονδυλης Δημητριος}}
 
{{DEFAULTSORT:Χαλκοκονδυλης, Δημητριος}}
 
[[Κατηγορία:Βυζαντινοί του 15ου αιώνα]]