Καλλίξενος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Συγκεκριμένα οι οκτώ στρατηγοί και πολλοί ταξίαρχοι και κυβερνήτες και ναύαρχοι του στόλου τους όπως λέγονταν την εποχή εκείνη οι διάφοροι επιτελείς, καταδικάστηκαν σε θάνατο επειδή μετά τη νίκη τους κατά του σπαρτιατικού στόλου στις Άργινούσες, νησιά απέναντι από τη [[Λέσβος|Λέσβο]], κοτά στις ακτές της Μικράς Ασίας, δεν περισυνέλεξαν τους ναυαγούς όσο ήταν ακόμα ζωντανοί ή έστω τις σωρούςσορούς τους αργότερα για να ταφούν ολοι αυτοί οι άνδρες στην πατρίδα τους. Υπολογίζεται ότι με τις 25 τριήρεις που έχασαν κατά τη ναυμαχία και ίσως κατά την τρικυμία που επακολούθησε, χάθηκαν τότε 5.000 άνδρες (περίπου 200-220 ανά τριήρη).

Οι συγγενείς αυτών των ανδρών, πολλές χιλιάδες λαού και αυτοί, στην αρχή δέχτηκαν την επίσημη αιτιολογία των στρατηγών, ότι δηλαδή η κακοκαιρία ήταν απαγορευτική για τη διάσωση και οι σωροίσοροί είχαν σκορπιστεί στα παράλια της Μικράς Ασίας μέχρι τη [[Φώκαια]], στο νότο, και ότι τα πλοία τους είχαν καταπονηθεί από τη ναυμαχία ενώ έπρεπε παράλληλα να καταδιώξουν τον σπαρτιατικό στόλο που διέφευγε μετά την ήττα του, καθώς και να σώσουν τον στρατηγό [[Κόνων|Κόνωνα]] που πολιορκείτο από άλλη μοίρα του σπαρτιατικού στόλου στο λιμάνι της [[Μυτιλήνη]]ς. Αυτές οι πολλαπλές και εξίσου επείγουσες προσπάθειες μέσα στην τρικυμία, δεν μπορούσαν παρά να αποτύχουν.