Το νησί σύμφωνα με [[αρχαιολογία|αρχαιολογικές]] έρευνες είχε κατοικηθεί από την [[εποχή του χαλκού]], πριν 6.000 χρόνια. Λείψανα της εποχής εκείνης βρέθηκαν κατά μήκος όλης της παραλίας. Η πρωιμότατη κατοίκηση του Δοκού, τεκμαίρεται από την ίδρυση δύο μόνιμων εγκαταστάσεων της Πρωτοελλαδικής II περιόδου(2800-2300 π.Χ.) στη βόρεια ακτή της νήσου, επάνω στο Ακρωτήριο Μύτη Κομμένη και στη θέση Λέδεζα, ερμηνεύεται στο πλαίσιο της έντονης ναυτικής δραστηριότητας των φορέων του πρωτοελλαδικού πολιτισμού και της μεγάλης ακμής του θαλάσσιου εμπορίου, στον χώρο του ΑργωσαρονικούΑργοσαρωνικού και στο Μυρτώο πέλαγος, κατά το β΄ μισό της 3ης χιλιετίας π.Χ.<ref>Γιάννος Λώλος, Δοκός, στο Βλαχόπουλος Ανδρέας (επιμ.), Αρχαιολογία-νησιά του Αιγαίου,εκδ.Μέλισσα, Αθήνα, 2005,σελ195-196</ref> Το [[1975]] βρέθηκε κοντά στην ακτή το αρχαιότερο γνωστό [[Ναυάγιο του Δοκού|ναυάγιο]], χρονολογημένο μεταξύ 2500-2000 π.Χ.<ref>[http://www.fhw.gr/chronos/02/mainland/gr/eh/economy/trade/index2.html Το ναυάγιο του Δοκού]</ref> Το ναυάγιο αυτό συνιστά απτή μαρτυρία μείζονος σημασίας για την άσκηση ναυτιλίας στην ευρύτερη περιοχή. Εντοπισμένο σε μικρή απόσταση από τη νότια βραχώδη ακτή του Ακρωτηρίου Κομμένη, μεγάλο μέρος του οποίου ανελκύσθηκε και μελετήθηκε από το [[Ινστιτούτο Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών]] κατά τα έτη 1989-92. Επάνω στο ίδιο ακρωτήριο, πολύ αργότερα, κατά τους ύστερους μυκηναϊκούς χρόνους, ακμάζει ένας οχυρωμένος οικισμός σημαντικής έκτασης, ενώ στη γειτονική [[Λέδεζα]] ανγνωρίζεται η ύπαρξη ισχυρού Μυκηναϊκού περιβόλου, προορισμένου για την προστασία πηγής νερού και για τη συγκέντρωση των κοπαδιών.<ref>Γιάννος Λώλος, όπ.π.σελ.196</ref>
