Αικατερίνη της Γαλλίας (1401-1437): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{Infobox Royalty
|βασιλική σύζυγος
Γραμμή 20 ⟶ 19 :
| υπογραφή =
}}
Η '''Αικατερίνη των Βαλουά''' (''Catherine de Valois'', [[27 Οκτωβρίου]] [[1401]] – [[3 Ιανουαρίου]] [[1437]])
==Πρώτα χρόνια==
Η Αικατερίνη γεννήθηκε στο ξενοδοχείο του Αγίου Παύλου ένα από τα βασιλικά ανάκτορα των Παρισίων, από τα παιδικά της χρόνια ο [[Ερρίκος Δ΄ της Αγγλίας]] την προόριζε νύφη στον γιο και διάδοχο της Ερρίκο, πρίγκιπα της Ουαλίας αλλά ο βασιλιάς πέθανε πριν ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις. Ο πρίγκιπας της Ουαλίας διαδέχθηκε τον πατέρα του ως Ερρίκος Ε΄ και επανέφερε ξανά το ζήτημα του γάμου με την Αικατερίνη αφού πήρε πρώτα υποσχέσεις για μια μεγάλη προίκα και κληρονομικά δικαιώματα στον θρόνο της Γαλλίας. Άν και μερικοί συγγραφείς αναφέρουν ότι παραμελήθηκε σαν παιδί από την μητέρα της η σύγχρονη εξέταση των γεγονότων απέδειξε το αντίθετο.<ref>Strickland, Agnes (1840). Queens of England. London: Su Stackland. p. 264.</ref> Η Ισαβέλλα της έκανε δώρα πολλά παιχνίδια, θρησκευτικά κείμενα και την έστειλε στην μονή του Πουασί για θρησκευτική εκπαίδευση.<ref>Gibbon, Rachel (December 1996). "Isabeau of Bavaria, Queen of France (1385-1422): The Creation of an Historical Villainess: The Alexander Prize Essay". Transactions of the Royal Historical Society. 6: 51–63.</ref>
Ο Ερρίκος Ε΄ πήγε να πολεμήσει στην Γαλλία και μετά την μεγάλη του νίκη στην ''μάχη του Αζινκούρ'' επανέφερε το θέμα του γάμου του με την Αικατερίνη, ήταν πολύ ελκυστική και όταν ο Άγγλος βασιλιάς την συνάντησε στο Μελάν γοητεύτηκε μαζί της. Όταν έκλεισε ειρήνη ανάμεσα στην Αγγλία και την Γαλλία με την ''Συνθήκη του Τρουά'' ο Κάρολος ΣΤ΄ αναγνώρισε τον Ερρίκο Ε΄ σαν διάδοχο του στον Γαλλικό θρόνο. Ο γάμος ανάμεσα στον Ερρίκο Ε΄ και την Αικατερίνη των Βαλουά έγινε στην ενοριακή εκκλησία του Σαιν Τζων ή στον Καθεδρικό ναό του Τρουά (2 Ιουνίου 1240), η Αικατερίνη συνόδευσε τον σύζυγο της στην Αγγλία και στέφτηκε βασίλισσα στο [[Αββαείο του Ουέστμινστερ]] (23 Φεβρουαρίου 1241). Ο Ερρίκος Ε΄ επέστρεψε στην Γαλλία τον Ιούνιο του 1241 για να συνεχίσει τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις.
▲* [[Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγγλίας]]
Την ίδια εποχή η Αικατερίνη ήταν έγγυος λίγων μηνών, γέννησε έναν γιο στο Γουίντσορ που ονομάστηκε επίσης Ερρίκος (6 Δεκεμβρίου 1621) αλλά ο σύζυγος της δεν είδε ποτέ το παιδί του. Στην ''πολιορκία της Μω'' ο Ερρίκος Ε΄ αρρώστησε από δυσεντερία και πέθανε λίγο πριν τα 36α γενέθλια του (31 Αυγούστου 1422), αφήνοντας την Αικατερίνη χήρα βασίλισσα μόλις 21 έτους. Ο πατέρας της πέθανε λίγους μήνες μετά τον σύζυγο της αφήνοντας τον γιο της κληρονόμο του Γαλλικού βασιλείου, η Αικατερίνη ονόμασε τον γιο της με το όνομα του πατέρα του σε πολύ μικρή ηλικία. Η Αικατερίνη ήταν ακόμα μικρή και σε ηλικία γάμου, σύμφωνα με μια πληροφορία υποψήφιος μνηστήρας της ήταν ο κουνιάδος της [[Χάμφρεϊ, δούκας του Γκλόστερ]] αλλά σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές ετοιμαζόταν να παντρευτεί τον ξάδελφο του συζύγου της [[Εδμόνδος Μπωφόρ, 2ος δούκας του Σόμερσετ|Εδμόνδο Μπωφόρ, κόμη του Μορτέν.]] Ο δούκας του Γκλόστερ ήταν έντονα αντίθετος με τον γάμο και το Κοινοβούλιο πέρασε διάταγμα (1427 - 1428) με το οποίο αν η χήρα βασίλισσα παντρευτεί ξανά χωρίς την συγκατάθεση του βασιλιά η περιουσία και οι τίτλοι του συζύγου της θα κατασχεθούν χωρίς να τιμωρηθούν απαραίτητα τα παιδιά του. Ο βασιλιάς μπορούσε να δώσει την συγκατάθεση μονάχα αν είχε φτάσει στην ενηλικίωση αλλά τότε ο Ερρίκος ΣΤ΄ ήταν μόλις έξι ετών.
* Όουεν Τυδώρ ([[1429]] – [[1501]]) μοναχός▼
==Δεύτερος γάμος με τον Όουεν Τυδώρ==
* [[Εδμόνδος του Ρίτσμοντ|Εδμόνδος Τυδώρ]]▼
* [[Τζάσπερ Τυδώρ]]▼
Η Αικατερίνη ζούσε τότε στο βασιλικό νοικοκυριό και φρόντιζε την ανατροφή του μικρού της γιου αλλά οι σύμβουλοι είχαν καθήκον να την επιβλέπουν. Η Μαργαρίτα προχώρησε σε σεξουαλικές σχέσεις με τον Ουαλό ευγενή Όουεν Τυδώρ ο οποίος βρισκόταν στην υπηρεσία του Στιούαρτ του Ερρίκου Ε΄ Γουόλτερ Χάνγκερφορντ όταν βρισκόταν στην Γαλλία (1421). Ο Τυδώρ είχε πιθανότατα διοριστεί φύλακας της γκαρνταρόμπας της Αικατερίνης, η σχέση τους ξεκίνησε όταν η Αικατερίνη ζούσε στο [[Κάστρο του Ουίνδσορ]] και έμεινε έγκυος στο πρώτο τους παιδί. Ο Όουεν Τυδώρ σε κάποιο σημείο είχε σταματήσει να κατοικεί στο βασιλικό νοικοκυριό, τον Μάιο του 1432 το Κοινοβούλιο του παραχώρησε τα δικαιώματα του Άγγλου κάτι πολύ σημαντικό για τον ίδιο επειδή οι νόμοι του [[Ερρίκος Δ΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Δ΄ της Αγγλίας]] περιόριζαν τα δικαιώματα των Ουαλών.
Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι η Αικατερίνη των Βαλουά είχε παντρευτεί τον Όουεν Τυδώρ, δεν το επιβεβαιώνει κανένα έγγραφο.[8] Άν είχαν πραγματικά παντρευτεί υπάρχουν πολλές αμφιβολίες για την νομιμότητα του γάμου τους σύμφωνα με το Κοινοβουλευτικό διάταγμα του 1428, δημιουργήθηκαν πολλές αμφιβολίες όχι μόνο για τον γάμο αλλά και για την νομιμότητα των παιδιών.[9] Η σχέση αυτή σε κάθε περίπτωση οδήγησε αργότερα στην άνοδο του [[Οίκος των Τυδώρ|Οίκου των Τυδώρ]] στον θρόνο της Αγγλίας με πρώτο βασιλιά τον εγγονό της Ερρίκο Ζ΄. Οι ιστορικοί των Τυδώρ είναι βέβαιοι ότι ο γάμος είχε γίνει και ήταν νόμιμος, σε αντίθετη περίπτωση δεν θα μπορούσαν οι απόγονοι τους να αποκτήσουν τόσο ισχυρά δικαιώματα στον θρόνο της Αγγλίας, παιδιά τους ήταν :
*Μαργαρίτα Τυδώρ, πέθανε σε βρεφική ηλικία
==Θάνατος==
Η Αικατερίνη πέθανε λίγο μετά την γέννα του τελευταίου της παιδιού (3 Ιανουαρίου 1437). Η αιτία του θανάτου της είναι άγνωστη, πολλοί ιστορικοί τονίζουν ότι δεν πέθανε από επιπλοκές στην γέννα αλλά την ταλαιπωρούσε από καιρό μια ασθένεια γι'αυτό είχε εισέλθει στο ''αβαείο του Μπέρμοντσι'' για θεραπεία. Έκανε την διαθήκη της τρεις μέρες πριν τον θάνατο της (3 Ιανουαρίου 1437) και τάφηκε στο Αβαείο του Ουέστμινστερ. Μετά τον θάνατο της οι εχθροί της αποφάσισαν να κινηθούν νομικά εναντίον του Όουεν Τυδώρ που τον κατηγόρησαν για παραβίαση του νόμου που ψηφίστηκε από το Κοινοβούλιο το 1427 σχετικά με την χηρεία της βασίλισσας. Ο Όουεν κλήθηκε από το Κοινοβούλιο να απολογηθεί, συνελήφθη και φυλακίστηκε στο ''κάστρο του Νιουγκέιτ''.[10] Προσπάθησε να δραπετεύσει στις αρχές του 1438 αλλά τελικά απέτυχε και τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς μεταφέρθηκε στο [[Κάστρο του Ουίνδσορ]].[10]
Οι δυο μεγαλύτεροι γιοι της Αικατερίνης Εδμόνδος και Τζάσπερ ανατράφηκαν από την Αικατερίνη ντε λα Πολ, ηγουμένη του Μπάρκινγκ και αδελφή του Γουίλιαμ ντε λα Πολ, 1ου δούκα του Σάφοκ αλλά μετά το 1442 ο βασιλιάς ανέλαβε προσωπικά την ανατροφή τους. Ο πατέρας τους Όουεν ελευθερώθηκε πληρώνοντας 2.000 στερλίνες αλλά συγχωρέθηκε τον Νοέμβριο του 1439 και την επόμενη χρονιά ακυρώθηκαν τα λύτρα, ο Όουεν Τυδώρ παρέμεινε στο βασιλικό νοικοκυριό μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1450. Ο Όουεν Τυδώρ μετά τον θρίαμβο των [[Οίκος της Υόρκης|Υορκιστών]] στην ''μάχη του Μόρτιμερς Κρος'' εκτελέστηκε στο Χερεφορντσάιρ (1461). Οι γιοι τους είχαν πάρει τίτλους και κομητείες από τον Ερρίκο ΣΤ΄ γιο της Αικατερίνης, ο μεγαλύτερος Εδμόνδος παντρεύτηκε την [[Μαργαρίτα Μπωφόρ]] με αποτέλεσμα ο γιος τους Ερρίκος Τυδώρ να αποκτήσει ισχυρά δικαιώματα και να ανέβει στον θρόνο ως Ερρίκος Ζ΄.
Το ξύλινο ταφικό ομοίωμα που χρησιμοποιήθηκε στην κηδεία της τοποθετήθηκε σε δημόσια θέα στο μουσείο του Ουέστμινστερ και στην συνέχεια μεταφέρθηκε στον τάφο της. Το 2018 παρουσιάστηκε στην νέα βασιλική ''Αδαμάντινη Τζούμπιλι Συλλογή'' του αβαείου. Ο τάφος της κατασκευασμένος αρχικά από αλάβαστρο καταστράφηκε όταν ο εγγονός της Ερρίκος Ζ΄ έκανε επισκευές για την επέκταση του αβαείου, ακούγεται ότι τον κατέστρεψε σκόπιμα για να μην θυμίζει σε κανέναν την παράνομη καταγωγή του. Την ίδια εποχή το καπάκι από το φέρετρο της έσπασε σε σκόπιμο ατύχημα και αποκαλύφτηκε η σωρός της που ήταν σε δημόσια θέα πολλούς αιώνες, ο πολιτικός Σάμιουελ Πέπις (1633 - 1703) την φίλησε στα γενέθλια του (1669) αναφέροντας :
''"Βρέθηκα την Τρίτη στο αβαείο και είδα το σώμα της μπροστά μου, έπιασα το πάνω μέρος της στα χέρια μου, έσκυψα στην συνέχεια και της φίλησα τον στόμα, είμαι πολύ υπερήφανος που στα 36α γενέθλια μου φίλησα μια βασίλισσα"''.
H Αικατερίνη των Βαλουά παρέμεινε στον ίδιο τάφο πολλούς αιώνες, η αναταφή της έγινε από την [[Βασίλισσα Βικτώρια]].
==Τέχνη==
*Ο [[Ουίλλιαμ Σαίξπηρ]] στο έργο του ''"Ερρίκος Ε΄"'' παρουσιάζει τον γάμο του Ερρίκου Ε΄ με την Αικατερίνη των Βαλουά μετά την ''μάχη του Αζινκούρ''
*Η Αικατερίνη των Βαλουά εμφανίζεται στο μυθιστόρημα του Χόλευ Τζάρμαν (γεν. το 1935) ''"το στέμμα στο φως του καντηλιού"'' (1978)
*Η Αικατερίνη των Βαλουά και οι γιοι της Εδμόνδος και Τζάσπερ εμφανίζονται στο έργο της Μάργκαρετ Φραζί (1946 - 2013) ''"ο μύθος του παιδιού"'' (1995)
*Η Αικατερίνη των Βαλουά εμφανίζεται στο έργο της Ιωάννας Πλαίντι ''"το μυστικό της βασίλισσας"''
*Στο ιστορικό μυθιστόρημα της Μάρθας Ροφίρτ (1917 - 1990) ''"η τύχη έκανε το σπαθί του"'' σχετικά με τον Ερρίκο Ε΄ η Αικατερίνη των Βαλουά είναι μια από τους αφηγητές
*Το μυθιστόρημα του Ντέντουιντ Τζόουνς ''"η Λίλυ και ο δράκος"'' αφηγείται την ιστορία του Όουεν Τυδώρ και της Αικατερίνης του Βαλουά
*Η Αικατερίνη των Βαλουά εμφανίζεται στο μυθιστόρημα της Τζοάννα Χικσον ''"η νύφη του Αζινκούρ"'' (2013) που αφηγείται τα πρώτα χρόνια της ζωής της.
*Η Αικατερίνη των Βαλουά εμφανίζεται στο μυθιστόρημα της Αν Όμπριεν ''"η ξεχασμένη βασίλισσα"'' (2013)
*Το μυθιστόρημα της Βανόρας Μπέννεττ (γεν. το 1962) ''"ο αγαπητικός της βασίλισσας"'' (2009) αφηγείται τον μυστικό γάμο της Αικατερίνης των Βαλουά και του Όουεν Τυδώρ.
*Η Αικατερίνη των Βαλουά εμφανίζεται στο έργο της Μάρι Γκρίφφιθ (1772 - 1846) ''"η λεηλασία του τριαντάφυλλου των Τυδώρ"'' που περιγράφει τον σύντομο γάμο της Αικατερίνης των Βαλουά με τον Ερρίκο Ε΄ και την σχέση της στην συνέχεια με τον Όοουεν Τυδώρ.
*Το έργο του σκηνοθέτη Ρόουζμαρι Αν Σισσόν (1923 - 2017) ''"η βασίλισσα και ο Ουαλός"'' (1957) περιγράφει την ιστορία του Όουεν Τυδώρ και της Αικατερίνης των Βαλουά.
==Παραπομπές==
<references />
==Πηγές==
*Boutell, Charles (1863). "A Manual of Heraldry, Historical and Popular".
*Chrimes, S. B. (1980). "The Reign of Henry VI: Some Recent Contributions". Welsh History Review.
*Fields, Bertram (1998). Royal Blood: Richard III and the Mystery of the Princes. New York: Regan Books.
*Gibbon, Rachel (December 1996). "Isabeau of Bavaria, Queen of France (1385-1422): The Creation of an Historical Villainess: The Alexander Prize Essay". Transactions of the Royal Historical Society.
*Strickland, Agnes (1840). Queens of England. London: Su Stackland.
*The Cambridge historical encyclopedia of Great Britain and Ireland, Ed. Christopher Haigh, (Cambridge University Press, 2000)
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Catherine of Valois}}
|