Βλαντίμιρ Λένιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Δεν ολοκληρώθηκαν οι προσθήκες. Θα μπουν και άλλα στοιχεία καθώς και πηγές. |
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 119:
== Πορεία προς την Οκτωβριανή Επανάσταση ==
[[File:LeninEnSuizaMarzo1916--barbaroussovietr00mcbr.png|thumb|upright|Ο Λένιν το 1916 στην Ελβετία]]
Ο Λένιν μετακόμισε στη [[Φινλανδία]] για λόγους ασφάλειας. Συνέχισε να ταξιδεύει στην [[Ευρώπη]] και συμμετείχε σε πολλά [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστικά]] συνέδρια και δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της Διάσκεψης του Τσίμμερβαλντ το [[1915]]. Όταν η Ινέσσα Αρμάντ εγκατέλειψε τη Ρωσία και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, συνάντησε τον Λένιν και άλλους εξόριστους μπολσεβίκους και εξελίχθηκε σε άμεση συνεργάτιδά του.
Τον Απρίλιο του [[1917]] επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη από την Ελβετία μετά την πτώση του τσάρου [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικόλαου Β΄]]. Χιλιάδες οπαδοί του Λένιν, μεταξύ αυτών ένοπλοι στρατιώτες και ναύτες, τον περίμεναν στο σιδηροδρομικό σταθμό της Φινλανδίας, στην Αγία Πετρούπολη, προς τους οποίους μίλησε ανεβασμένος σε τεθωρακισμένο όχημα. Την επομένη ο Λένιν παρουσίασε σε συγκέντρωση των μπολσεβίκων τις περιβόητες «Θέσεις του Απρίλη».
Έχει υποστηριχτεί ότι ο Λένιν έφθασε στην Πετρούπολη από την Ελβετία με τη βοήθεια της [[
== Στην ηγεσία της Επανάστασης ==
Στις [[25 Σεπτεμβρίου]] [[1917]] ο Κέρενσκι προσπάθησε να ανακτήσει την αριστερή του στήριξή με τη διαμόρφωση ενός νέου συνασπισμού που περιελάμβανε περισσότερους Μενσεβίκους και Σοσιαλεπαναστάτες. Έχοντας όμως οι Μπολσεβίκοι στη διάθεσή τους ένοπλη πολιτοφυλακή 25.000 ατόμων και ελέγχοντας τα Σοβιέτ η εξουσία του Κέρενσκι έμοιαζε ετοιμόρροπη.
Οι Μπολσεβίκοι χρησιμοποίησαν ως έδρα τους το ίδρυμα Σμόλνι. Το μοναστικό οικοτροφείο θηλέων έγινε έδρα του Σοβιέτ της Πετρούπολης. Στις [[10 Οκτωβρίου]] ο Λένιν έπεισε την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος των μπολσεβίκων να υιοθετήσει απόφαση υπέρ της ένοπλης εξέγερσης. Πιεζόμενος από την αριστοκρατία και τους βιομηχάνους ο Αλέξανδρος Κέρενσκι
Ο [[Λέων Τρότσκι]]
Τα χειμερινά ανάκτορα τα υπερασπίστηκαν οι Κοζάκοι, μερικοί αξιωματικοί και το Τάγμα Γυναικών. Στις 9 μ.μ. κανονιοβολισμοί από το φρούριο Πέτρου και Παύλου είχαν ως αποτέλεσμα να πάρει φωτιά το παλάτι. Έγιναν ελάχιστες ζημιές αλλά αυτή η πράξη έπεισε τους περισσότερους από εκείνους που υπερασπίζονταν το κτήριο να παραδοθούν. Οι επαναστάτες καθοδηγούμενοι από τον Βλαντιμίρ Αντόνοφ-Οφσέενκο εισήλθαν στα ανάκτορα και συνέλαβαν τους περισσότερους υπουργούς της Προσωρινής Κυβέρνησης.
Στις [[26 Οκτωβρίου]] 1917, το πανρωσικό συνέδριο των Σοβιέτ παρέδωσε την εξουσία στο Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων
Σαν πρόεδρος του Συμβουλίου των Επιτρόπων του Λαού ο Λένιν κατήργησε την ιδιωτική ιδιοκτησία στη γη και άρχισε την διανομή της γης στους αγρότες. Οι τράπεζες εθνικοποιήθηκαν και εισήχθη ο έλεγχος της παραγωγής στα εργοστάσια. Κατήργησε την Συντακτική Συνέλευση του 1918 και κήρυξε παράνομα πολιτικά κόμματα όπως το Δημοκρατικό Κόμμα των Καντέτ, οι Μενσεβίκοι και οι Σοσιαλεπαναστάτες.
Γραμμή 140 ⟶ 141 :
== Η Σοβιετική κυριαρχία ==
{{Κομμουνισμός}}
Ο Λένιν προχώρησε σε αποστράτευση του στρατεύματος και ανήγγειλε ότι προγραμμάτιζε να συνάψει ανακωχή με τη Γερμανία. Τον Δεκέμβριο του 1917 ο Λέων Τρότσκι οδήγησε τη ρωσική αντιπροσωπεία στο Μπρεστ-Λιτόφσκ όπου θα διαπραγματευόταν με τους αντιπροσώπους της
Ο Τρότσκι ανέλαβε το δύσκολο στόχο να βγάλει τη Ρωσία από τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|
▲Ο Λένιν προχώρησε σε αποστράτευση του στρατεύματος και ανήγγειλε ότι προγραμμάτιζε να συνάψει ανακωχή με τη Γερμανία. Τον Δεκέμβριο του 1917 ο Λέων Τρότσκι οδήγησε τη ρωσική αντιπροσωπεία στο Μπρεστ-Λιτόφσκ όπου θα διαπραγματευόταν με τους αντιπροσώπους της Γερμανία και της Αυστρίας.
Μετά από εννέα εβδομάδες διαπραγματεύσεων χωρίς να καταλήξουν σε συμφωνία,
▲Ο Τρότσκι ανέλαβε το δύσκολο στόχο να βγάλει τη Ρωσία από τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο]] χωρίς να παραχωρήσει εδάφη στις Κεντρικές δυνάμεις. Με την υιοθέτηση μιας τακτικής καθυστερήσεων ο Τρότσκι ήλπιζε ότι η επανάσταση θα επεκτεινόταν από τη Ρωσία στη Γερμανία και την Αυστροουγγαρία προτού υπογράψει τη συνθήκη.
Η απόφαση της ανακωχής αύξησε τη λαϊκή αντίθεση
▲Μετά από εννέα εβδομάδες διαπραγματεύσεων χωρίς να καταλήξουν σε συμφωνία, ο γερμανικός στρατός διατάχτηκε να επαναλάβει την προέλασή του στο ρωσικό έδαφος. Στις [[3 Μαρτίου]] [[1918]], με τα γερμανικά στρατεύματα να κινούνται προς την Πετρούπολη, ο Λένιν διέταξε τον Τρότσκι να δεχτεί τους όρους των Κεντρικών δυνάμεων. Η [[Συνθήκη του Μπρεστ - Λιτόφσκ]] ανάγκασε τους Ρώσους να παραδώσουν την [[Ουκρανία]], τη Φινλανδία, τις Βαλτικές χώρες, τον Καύκασο και την [[Πολωνία]].
▲Η απόφαση της ανακωχής αύξησε τη λαϊκή αντίθεση προς τη Μπολσεβικική κυβέρνηση. Ο [[Λαβρ Κορνίλοβ|Λαβρ Κορνίλοφ]] οργάνωσε έναν στρατό εθελοντών. Κατά τη διάρκεια των επόμενων μηνών διάφορες ομάδες που αντιτάσσονταν στο σοβιετικό καθεστώς ένωσαν τις δυνάμεις τους. Οι ένοπλοι που πάλεψαν ενάντια στον Κόκκινο Στρατό κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου ονομάστηκαν Λευκοί. Ο [[Λευκός Στρατός]] περιελάμβανε διάφορες ετερόκλητες ομάδες. Τους «Καντέτ», οι οποίοι επιθυμούσαν να συνεχίσουν τον πόλεμο ενάντια στις Κεντρικές δυνάμεις. Μενσεβίκους και Σοσιαλεπαναστάτες που αντιτάχθηκαν στη δικτατορική πολιτική του νέου καθεστώτος. Γαιοκτήμονες που είχαν χάσει τα κτήματά τους και ιδιοκτήτες εργοστασίων που εθνικοποιήθηκαν. Αφοσιωμένα μέλη της Ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας οι οποίοι αντιτέθηκαν στον κυβερνητικό αθεϊσμό και βασιλόφρονες που προσδοκούσαν να αποκαταστήσουν τη μοναρχία.
Ο λευκός στρατός είχε πρόσκαιρη επιτυχία στην Ουκρανία όπου οι Μπολσεβίκοι δεν ήταν λαοφιλείς. Η κύρια αντίσταση προήλθε από τον [[Νέστορ Μαχνό]], ηγέτη ενός σώματος αναρχικών της περιοχής. Ο Λέων Τρότσκι και Βλαντιμίρ Αντόνοφ-Οφσέενκο, ανέλαβαν την ηγεσία του [[Κόκκινος Στρατός|Κόκκινου Στρατού]] και βαθμιαία απέκτησαν τον έλεγχο της Ουκρανίας. Μέχρι τον Φεβρουάριο, του 1918, οι Λευκοί δεν κατείχαν καμία σημαντική περιοχή στη Ρωσία αλλά ο εμφύλιος διήρκεσε έως τα τέλη του [[1920]].
Γραμμή 154:
== Απόπειρα δολοφονίας ==
Στις [[30 Αυγούστου]] [[1918]] η Φάνια Καπλάν, μέλος του Σοσιαλιστικού Επαναστατικού Κόμματος, πλησίασε το Λένιν μετά από μία ομιλία του σε κάποια συνεδρίαση και ενώ βρισκόταν στο δρόμο για το αυτοκίνητό του. Τον φώναξε και όταν αυτός γύρισε τον πυροβόλησε τρεις φορές με σφαίρες εμβαπτισμένες σε δηλητήριο, δύο από τις σφαίρες τον βρήκαν στον ώμο και τον πνεύμονα. Ο Λένιν οδηγήθηκε στο διαμέρισμά του στο [[Κρεμλίνο_της_Μόσχας|Κρεμλίνο]]
== Η 3η Διεθνής ==
Γραμμή 180:
== Ο θάνατος ==
[[Αρχείο:Lenin-last-photo.jpg|thumb|right|200px|Στο Γκόρκι το 1923]]
Ο Λένιν πέθανε στις
Έγγραφα που δημοσιεύτηκαν μετά την πτώση της Ε.Σ.Σ.Δ., μαζί με τα απομνημονεύματα των παθολόγων του Λένιν, υποδεικνύουν ότι ο Λένιν θεραπεύθηκε από τη σύφιλη το [[1895]]. Άλλα έγγραφα επίσης αναφέρουν ότι ο Αλεξέι Αμπρικόσοφ, ο παθολόγος υπεύθυνος για την νεκροψία, διατάχτηκε να επιβεβαιώσει ότι ο Λένιν δεν πέθανε από σύφιλη. Ο Αμπρικόσοφ δεν ανέφερε τη σύφιλη στην νεκροψία, εντούτοις η καταστροφή αιμοφόρων αγγείων, η παράλυση και άλλες παρενέργειες που ανέφερε είναι χαρακτηριστικές της σύφιλης. Σε μια δεύτερη εκδοχή της έκθεσης νεκροψίας, κανένα από τα όργανα, σημαντικές αρτηρίες ή περιοχές του εγκεφάλου που επηρεάζονται συνήθως από τη σύφιλη δεν αναφέρθηκαν.
Γραμμή 211:
Ο Λένιν είχε σημαντική θέση στην πολιτική ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης. Η θέση αυτή επιβλήθηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα με σκοπό τη δημιουργία μιας κοινής σοβιετικής εθνικής ταυτότητας που θα ένωνε τις πολυάριθμες εθνικές ομάδες της ΕΣΣΔ. Η ηγεσία καλλιέργησε την εικόνα του Λένιν ως του σημαντικότερου προσώπου που έφερε τη νίκη του λαού επί των «καταπιεστών» του. Μετά το θάνατό του δημιουργήθηκε μια λατρεία σχεδόν θρησκευτική και το πρόσωπό του έπρεπε να τιμάται χωρίς να εγείρονται ερωτήσεις. Σε ένα κράτος με μεγάλο αριθμό αγραμμάτων που δεν μπορούσαν να αντιληφθούν εύκολα τα αφηρημένα ιδεολογικά σχήματα, χρησιμοποιήθηκαν πολύ πορτραίτα, αγάλματα, βιβλία, ταινίες κτλ γύρω από τον Λένιν. Το έργο του αναβαθμίστηκε ώστε να εμφανίζεται ως βελτίωση των ιδεών του Μαρξ και του Έγκελς για τον σοσιαλισμό. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε πολύ ο όρος «επιστημονικός» σαν προσδιοριστικό του Μαρξισμού-Λενινισμού.
Το 1970 οι Σοβιετικοί εόρτασαν την 100ή επέτειο από τη γέννηση του Λένιν με εξαιρετική λαμπρότητα και με τη συμμετοχή εκπροσώπων κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών κομμάτων από ολόκληρη την υφήλιο<ref>''Τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Λένιν'', Ιστορικό Λεύκωμα 1970, σελ. 130-131, Καθημερινή (1998)</ref>.
Όταν κατά την εποχή της Γκλασνόστ κάποιοι ιστορικοί άρχισαν να θέτουν ερωτηματικά για τον μύθο του Λένιν, προκάλεσαν σοκ. Ο Selyunin, ένας από τους πρώτους ιστορικούς που είδαν με σκεπτικισμό τον Λένιν, ομολογούσε ότι η απομυθοποίηση ήταν δύσκολη και για τον ίδιο, όπως π.χ. στην περίπτωση όπου φάνηκε να προκύπτει ότι ο Λένιν είχε ξεκινήσει τη διαδικασία που οδήγησε στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας του Στάλιν.<ref>[http://www.jstor.org/discover/10.2307/3791623?uid=2129&uid=2&uid=70&uid=4&sid=21102076779553 Carol Barner-Barry & Cynthia Hody (1994) Soviet Marxism-Leninism as Mythology, Political Psychology, vol. 15, No 4, pp 609-612, 615, 621.]</ref>
| |||