Συνέδριο του Λιβάνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 46:
Φθάνοντας στο Λίβανο η επταμελής αντιπροσωπεία του ΕΑΜ έδωσε μια ηχηρή αποκήρυξη του όλου μέχρι τότε στασιαστικού κινήματος, ιδιαίτερα του πολεμικού ναυτικού που είχε λάβει χώρα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, και που στο μεταξύ είχε καταστείλει ο [[Σοφοκλής Βενιζέλος]]. Αυτήν συμπεριέλαβε σε τηλεγράφημα που έστειλε από την Βηρυτό στις [[14 Μαΐου]] του [[1944]] προσωπικά προς τον [[Τσώρτσιλ]] όπου μεταξύ άλλων διακήρυσσε<ref>Γ. Ανδρικόπουλος "1944 Κρίσιμη χρονιά" Αθήνα 1974 τομ. Α΄, σελ.168</ref>:
:"...''Η αντίσταση και ο αιματηρός αγώνας του ελληνικού λαού στις πόλεις και τα βουνά ήταν τέτοιος, που ξεπερνά σε ηθική σημασία την ανεύθυνη δράση αφρόνων προσώπων, που αν και πηγάζει από την επιθυμία της εθνικής ενότητας, οδήγησε σε αποδοκιμαστέα και καταστροφικά αποτελέσματα, που πρέπει να καταδικασθούν απ΄ όλους...''".
Παρόμοιο τηλεγράφημα στάλθηκε την ίδια μέρα και προς τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ [[Φραγκλίνος Ρούζβελτ | Φραγκλίνο Ρούζβελτ]] με το οποίο η επιτροπή διαβεβαίωνε την προσήλωση των Ελλήνων στον συμμαχικό αγώνα. Τα τηλεγραφήματα αυτά φέρονται να υπέγραψαν οι Α. Σβώλος, Μ. Πορφυρογένης και Π. Ρούσος.
Αργότερα ο Π. Ρούσος, που εκπροσωπούσε τότε το ΚΚΕ, δικαιολόγησε την ενέργεια αυτή ως αναγκαία λόγω της μειονεκτικής θέσης που βρέθηκε το ΚΚΕ μετά την εξέγερση του ναυτικού που την εποχή που συνέβη εξυπηρετούσε περισσότερο τους εχθρούς και μάλιστα σε ξένο έδαφος, ζωτικότατο όμως για την Αγγλία. Στη δήλωσή του αυτή επαναλαμβάνοντας τις επί της εξέγερσης επικριτικές δηλώσεις των Τσώρτσιλ και Ρούζβελτ και επιρρίπτοντας τις ευθύνες στους "άφρονες οργανωτές" της εξέγερσης, κατέληξε "''Οπωσδήποτε με τις ενέργειες αυτές αλλάξαμε την ατμόσφαιρα σε μεγάλο βαθμό''".<ref>[[Σόλων Γρηγοριάδης]] "Δεκέμβριος 1944 - το ανεξήγητο λάθος" (σειράς Φοβερά Ντοκουμέντα, εκδ. Τύπος, σελ.99</ref>
| |||