|
[[Αρχείο:Meister_des_Rosenromans_001.jpg|μικρογραφία|''Ο χορός στο θεό της αγάπης,''<br />Χειρόγραφο της Μυθιστορίας'' του ρόδου'' (περ. 1430), μικρογραφία από το Master από το Μυθιστόρημα του ρόδου της Βιέννης, ÖNB, Cod.2568.]]
Η '''Μυθιστορία του ρόδουΡόδου''' είναι ένα μεσαιωνικό γαλλικό ποιητικό έργο 21.780 οκτασύλλαβων στίχων με τη μορφή ενός αλληγορικού όνειρου. Γράφτηκε σε δύο στάδια: Ο Γκιγιώμ ντε Λορίς έγραψε το πρώτο μέρος (4058 στίχοι) 1230-1235) και, στη συνέχεια,αργότερα το έργο συνεχίστηκε και συμπληρώθηκε από τον Ζαν ντε Μεν (17.722 στίχοι) ανάμεσα στο 1275 και- 1280). Ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή γαλλικά ποιήματα του όψιμου Μεσαίωνα, έργο-σταθμός της [[Γαλλική λογοτεχνία του Μεσαίωνα|γαλλικής λογοτεχνίας του Μεσαίωνα.]]
== Παρουσίαση ==
Το έργο αποτελείται από 21.780 οκτασύλλαβους στίχους, στο πρώτο μέρος αντιστοιχούν 4058 στίχοι και στο δεύτερο 17.722. Η γλώσσα είναι ευανάγνωστη, υπάρχουν μόνο ορισμένες ορθογραφικές συμβάσεις του 13ου αιώνα και ορισμένα χαρακτηριστικά διαλέκτου στα χειρόγραφα. Είναι μια γλώσσα ραφιναρισμένη στο πρώτο μέρος, που έγραψε ο Γκιγιώμ ντε Λορίς, ενεργητική και πικάντικη στο δεύτερο μέρος του Ζαν ντε Μεν. Είναι απαραίτητο να τονίσουμε την ψυχολογική αξία του πρώτου μέρους και την πνευματική και εγκυκλοπαιδική αξία του δεύτερου.
Το πρώτο μέρος διηγείται μια ερωτική πολιορκία, που τελικά στέφεται με επιτυχία. Πρωταγωνιστής είναι ο εραστήςΕραστής και πρωταγωνίστρια το Ρόδο, που συμβολίζει την κοπέλα. Το δεύτερο μέρος ξπαρουσιάζειπαρουσιάζει μια φιλοσοφική συζήτηση για τον έρωτα, καθώς και παρεκβάσεις για διάφορα θέματα, σχολιάζοντας καυστικά πολλά από τα κακώς κείμενα της εποχής και παρωδώντας μερικές φορές τις ιδέες και τα συναισθήματα που εκφράζονται από τον Γκιγιώμ ντε Λορίς.
=== Η μυθιστορίαΜυθιστορία του ρόδουΡόδου του Γκιγιώμ ντε Λορίς ===
Το βιβλίο αρχίζει με μια εισαγωγή, που βρίσκεται πέντε χρόνια νωρίτερα. Ο έρωτας''Έρωτας'' βρίσκεται σε ένα περίκλειστο κήπο, που αναπαριστά την Αυλική κοινωνία, οι δε κακίες και τα ελαττώματα εκπροσωπούνται από αλληγορικούς χαρακτήρες πουκαι βρίσκονται έξω από τα τείχη. Έτσι, ''ο Κίνδυνος'' αντιπροσωπεύει την πίεση που ασκείται από το σύζυγο ή το ζηλόφθονο.
Το τριαντάφυλλο που "επισκιάζει όλα τα θαύματα της γης" εμφανίζεται αργά, και η περιγραφή της ''Γενναιοδωρίας'' (v. 1197-1206) θυμίζει το χαρακτήρα του Liénor στο άλλο ''Ειδύλλιο του Τριαντάφυλλου'', τ
=== Η μυθιστορίαΜυθιστορία του ρόδουΡόδου του Ζαν ντε Μεν ===
[[Αρχείο:Guillaume_-_Roman_de_la_rose,_1914_-_4062453_F.jpeg|μικρογραφία|''ΤοΗ ειδύλλιομυθιστορία του Τριαντάφυλλου''Ρόδου (έκδοση του 1914)]]
Ο Ζαν ντε Μεν πρόσθεσε στο έργο 17.722 στίχους. Το βιβλίο παρουσιάζεται σαν ''μια ευχάριστη και διδακτική συνομιλία'', φιλοσοφικού χαρακτήρα με διάφορους διαδοχικούς συνομιλητές.
Αναπτύσσει το χαρακτήρα της ''Γριάς'', δεσμοφύλακα της ''Bel-ΞενιστήΩραίας Υποδοχής'', που εδώ γίνεται έναμία τρομερή συνοδός. Αυτές οι γυναίκες, ειδικά επιφορτισμένες από τον ζηλιάρη σύζυγο να παρακολουθούν την ερωμένη του, την ακολουθούσαν παντού και έδιναν λογαριασμό για όλα στον αφέντη που τις πλήρωνε για αυτό αλλά ήταν πάντα έτοιμες να υπηρετήσουν αυτόν που πλήρωνε πιο καλά, συχνά λοιπόν έπαιζαν διπλό ρόλο. Η'' Γριά'' διηγείται με κυνισμό (στίχοι 12710 έως 14516) πώς μια γυναίκα πρέπει πάντα να αποσπά όσα περισσότερα μπορεί από τους διαδοχικούς αγαπημένους και τους εραστές της — αυτό που έκανε πάντα η ίδια — και διαφορετική συμπεριφορά είναι τρέλα και οδηγεί στο να βρεθεί κάποιαμια γυναίκα άπορη μόλις περάσει η ομορφιά της νεότητας. Με αυτό το μάθημα κυνισμού και τις πινελιές του [[Μισογυνισμός|μισογυνισμού]], όλα τα ιδανικά του Αυλικού έρωτα και του σεβασμού για τη γυναίκα που είχαν επικρατήσει στις αριστοκρατικές αυλές, καταρρέουν<ref>André Lanly, Notice de présentation au ''Roman de la Rose'', tome II, Paris, Librairie Honoré Champion, 1973, {{p.}}</ref>. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μία από τις πιο προσφιλείς ιδέες του Ζαν ντε Μεν, είναι ότι η αληθινή αγάπη πρέπει να είναι ανιδιοτελής, και να γεννιέται από καθαρή καρδιά.
Αυτό το δεύτερο μέρος φιλοσοφεί πάνω στον έρωτα. Αναφέρεται επίσης στα κατοικίδια ζώα, που ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να υποδουλώσει αν είχαν τη ''νόηση. ''Στο κόλπο της φύσης, που καθώς η επιθυμία των ανθρώπων ήταν ανεπαρκής για να εξασφαλίσει μόνη της την αναπαραγωγή του είδους, πρόσθεσε στην πράξη του έρωτα ένα μικρό μπόνους ευχαρίστησης για να τους παρακινήσει λίγο. Στους άρχοντες που δεν έχουν κανένα λόγο να υπερηφανεύονται για τους προγόνους τους όταν δεν έχουν οι ίδιοι τις ιδιότητες αυτών. Ωστόσο, η αληθινή ευγένεια είναι η ειλικρινής βούληση και η λογική που ο Θεός έχει δώσει στους ανθρώπους<ref>André Lanly, Notice de présentation au ''Roman de la Rose'', tome II, Paris, Librairie Honoré Champion, 1973, {{p.}}</ref>
Αλλά αυτήΑυτή η συνέχεια της Μυθιστορίας του ρόδου είναι κυρίως μια [[σάτιρα]] και ασκεί κριτική στα μοναστικά τάγματα, κήρυκες,στους ιεροκήρυκες και [[Επαιτικά τάγματα|τους ζητιάνους]], και ιδιαίτερα στους θρήσκους υποκριτές, που "το μόνο θρησκευτικό πάνω τους είναι τα ρούχα", στην αγαμία των χειροτονημένων κληρικών (καινοτομία του συμβουλίου του Τορίνο και του συμβουλίου του Τολέδο το έτος 400-401), στους αριστοκράτες, στην [[Αγία Έδρα]], στις υπερβολικές αξιώσεις του βασιλιά, αλλά κυρίως στις γυναίκες. Ενώ ο Γκιγιώμ ντε Λωρίς είχε εκθέσει τους νόμους του "εξειδανικευμένουεξιδανικευμένου έρωτα", ο Ζαν ντε Μεν πρόσθεσε μια "τέχνη του έρωτα" που εκθέτει άγρια τα ελαττώματα των γυναικών, τις παγίδες και τους τρόπους για να ξεγελάσειξεγελάσουν τους άνδρες, σύμφωνα με το πνεύμα της σάτιρας και του σκεπτικισμού τουτων έμμετρων σατιρικών μυθιστοριών (fabliaux).
Το δεύτερο μέρος έχει προκαλέσει διαμάχη για τη στάση του Ζαν ντε Μεν απέναντι στις γυναίκες, ιδίως η απάντηση της [[Κριστίν ντε Πιζάν]] σχετικά με τις θέσεις του, που οδήγησε σε μία από τις πρώτες φεμινιστικές διαμάχες<ref>[http://sisyphe.org/article.php3?id_article=562 Voir l'article sur cette querelle féministe sur ''sisyphe.org'']</ref>. ΕδώΑσκεί κριτική ακόμη και στο θεσμό του γάμου. Έτσι, βρίσκουμε τη σύγκριση του γάμου με ένα δίχτυ, στο οποίο τα ψάρια προσπαθούν να μπουν, ενώ εκείνα που είναι μέσα θα ήθελανπροτιμούσαν να βγουν.
[[Αρχείο:Romaunt_rose_chaucer.jpg|μικρογραφία|Σελίδα από ''Τη Μυθιστορία του Ρόδου'', Chaucer, γύρω στο 1440 (MS Κυνηγός 409, σελίδα folio 57v, V. 3.7).]] ▼Ένα μέρος από το μυθιστόρημα έχει μεταφραστεί στα αγγλικά ως ''Το Romaunt του Τριαντάφυλλου'' από [[Τζόφρι Σώσερ|τον Τζέφρι Τσόσερ]], ο οποίος είχε μεγάλη επιρροή στην αγγλική λογοτεχνία. ▼
== Μεταφράσεις ==
Jean Molinet, μεγάλη rhétoriqueur, ποιητής και historiographer αρκετές πρίγκιπες από το σπίτι της Βουργουνδίας, έχει παράσχει μια έκδοση στην πεζογραφία κατά το έτος 1500<span> </span>: "''Το Roman de la Rose'' moralisé και την αντιστάθμιση του έμμετρου λόγου σε πρόζα ".
▲[[Αρχείο:Romaunt_rose_chaucer.jpg|μικρογραφία|Σελίδα από ''Τη Μυθιστορία του Ρόδου'' , Chaucerτου Σώσερ, γύρω στο 1440 (MS Κυνηγός 409, σελίδα folio 57v, V. 3.7).]]
▲Ένα μέρος από τοτου μυθιστόρημαέργου έχει μεταφραστεί στα αγγλικά ως '' ΤοΤhe Romaunt τουof the ΤριαντάφυλλουRose'' από [[Τζόφρι Σώσερ|τον Τζέφρι ΤσόσερΣώσερ]], ο οποίος είχε μεγάλη επιρροή στην αγγλική λογοτεχνία.
Ο Ζαν Μολινέ, μεγάλος ποιητής και ιστοριογράφος αρκετών πριγκίπων από τον οίκο της Βουργουνδίας, έκανε μια παραλλαγή σε πεζό κατά το έτος 1500<span> </span>: "Η Μυθιστορία του Ρόδου αναμορφωμένη και διασκευασμένη σε πρόζα ".
== Υποδοχή ==
[[Αρχείο:Jean_molinet.gif|αριστερά|μικρογραφία|Πρόλογος του έργου " ''RomanΜυθιστορία de laτου Rose''Ρόδου moraliséαναμορφωμένη και την αντιστάθμιση του έμμετρου λόγουδιασκευασμένη σε πρόζα ", μια μικρογραφία της παρουσίασης του χειρόγραφου από τοτον χειρόγραφοσυγγραφέα Ζαν Μολινέ στον [[Φίλιππος του Ράβενσταϊν|PhilippeΦίλιππο deτου ClèvesΡάβενσταϊν]] από τον συγγραφέα.]]
Η μυθιστορίαΜυθιστορία του ρόδουΡόδου ήταν ό, τι θα αποκαλούσαμε σήμερα — τηρουμένων των αναλογιών —ένα μπεστ σέλερ. Έχουν βρεθεί, περίπου εκατό αντίτυπα στη Γαλλία, και περίπου 300τριακόσια άλλα είναι γνωστά<ref>[http://www.lesoir.be/culture/arts_plastiques/2011-03-14/le-best-seller-du-moyen-age-828057.php Le best-seller du Moyen Âge], ''Le Soir'', {{date|14|mars|2011}}.</ref>. Για να εκτιμήσουμε την πραγματική αξία αυτού του αριθμού, πρέπει να θυμόμαστε ότι η τυπογραφία εφευρέθηκε γύρω στο [[1450]]. Όλα τα αντίτυπα είναι, συνεπώς, χειρόγραφα σε περγαμηνή, υπομονετικά καλλιγραφημένα γράμμα-γράμμα και στολισμένα με μινιατούρες.
Ο άλμπερτ Πάικ (1809-1891) κάνει μια εσωτερική ανάγνωση του ''Roman de la Rose'', το σχετικό συμβολισμό από την ανάγνωση [[Καμπάλα (θρησκευτικό κίνημα)|τα αποκρυφιστικά]] του το ''[[Άσμα Ασμάτων|Τραγούδι των Τραγουδιών]]'', η οποία θεωρεί ότι το Τριαντάφυλλο ως ένα ζωντανό σύμβολο της τελειότητας<span> </span>: η κατάκτηση του Τριαντάφυλλου είναι η εικόνα από την έναρξη, το Τριαντάφυλλο είναι ένα σημάδι της εκπλήρωσης των σπουδαίο έργο για τις εσωτερικές εντολές όπως οι [[ροδόσταυροι]] και [[Ελευθεροτεκτονισμός|μασονία]]<ref>(Αγγλικά) {{Cite web|url=http://www.sacred-texts.com/mas/md/md31.htm}}</ref>. Σύμφωνα με τον ίδιο, {{Παράθεμα|''le Roman de la Rose'' est l'épopée de la vieille France. C'est un livre profond sous son aspect léger, une révélation aussi érudite que celle d'[[Apulée]] concernant les mystères de l'[[Occultisme]]. La Rose de [[Nicolas Flamel|Flamel]], celle de [[Jean de Meung]] et celle de [[Dante Alighieri|Dante]] s'épanouissent sur la même tige<ref>{{citation étrangère|lang=en|''The Roman de la Rose'' is the Epic of old France. It is a profound book, under the form of levity, a revelation as learned as that of Apuleius, of the Mysteries of Occultism. The Rose of Flamel, that of Jean de Meung, and that of Dante, grew on the same stem.}}</ref>.}} ▼
== Η " διαμάχη της Μυθιστορίας του ρόδου " == ▼Η μυθιστορία του ρόδου ήταν το αντικείμενο μιας διάσημης διαμάχης στο εγγράμματο περιβάλλον του Παρισιού στα πρώτα χρόνια του 15ου αιώνα (κατά τη βασιλεία του [[Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Καρόλου ΣΤ']]). Τα κείμενα τα σχετικά με αυτή την διαμάχη, που είχε παθιάσει την κοινωνία, σώθηκαν σε ένα "φάκελο" με οκτώ χειρόγραφα από το πρώτο μισό του 15ου αιώνα. ▼
▲Ο άλμπερτΆλμπερτ Πάικ (1809-1891) κάνει μια εσωτερική ανάγνωση του ''Roman de la Rose'', συνδέοντάς το σχετικόμε το συμβολισμό από την ανάγνωσητης [[Καμπάλα (θρησκευτικό κίνημα)| τα αποκρυφιστικάαποκρυφιστικής]] ανάγνωσης του τοέργου ''[[Άσμα Ασμάτων |Τραγούδι των Τραγουδιών]]'', η οποίακαι θεωρεί ότι το ΤριαντάφυλλοΡόδο ως ένα ζωντανό σύμβολο της τελειότητας<span> </span>: η κατάκτηση του ΤριαντάφυλλουΡόδου είναι η εικόνα από τηντης έναρξημύησης, το ΤριαντάφυλλοΡόδο είναι ένα σημάδι της εκπλήρωσης τωντου σπουδαίοσπουδαίου έργοέργου γιατων τιςεσωτερικών εσωτερικές εντολέςκανονισμών όπως οιστους [[ ροδόσταυροιΡοδόσταυροι]] και στους [[Ελευθεροτεκτονισμός| μασονίαΜασόνους]]<ref>(Αγγλικά) {{Cite web|url=http://www.sacred-texts.com/mas/md/md31.htm}}</ref>. Σύμφωνα με τον ίδιο, {{Παράθεμα|'' leΗ RomanΜυθιστορία deτου la RoseΡόδου'' estείναι l'épopéeη deεποποιία laτης vieilleπαλιάς FranceΓαλλίας. C'estΠρόκειται unγια livreένα profondβαθυστόχαστο sousβιβλίο sonκάτω aspectαπό légerτο ανάλαφρο ύφος του, uneμια révélationκλασσική aussiαποκάλυψη éruditeόπως queαυτή celleτου d'[[ ApuléeΑπουλήιος|Απουλήιου]] concernantσχετικά lesμε mystèresτα deμυστήρια του l'[[ OccultismeΑποκρυφισμός|Αποκρυφισμού]]. LaΤο RoseΡόδο deτου [[ NicolasΝικολά Φλαμέλ Flamel|Flamel]], celleαυτό deτου [[JeanΖαν deντε Meung]]Μεν etκαι celleαυτό deτου [[ DanteΔάντης AlighieriΑλιγκέρι| DanteΔάντη]] s'épanouissentάνθισαν surπάνω laστον mêmeίδιο tigeμίσχο<ref>{{citation étrangère|lang=en|''The Roman de la Rose'' is the Epic of old France. It is a profound book, under the form of levity, a revelation as learned as that of Apuleius, of the Mysteries of Occultism. The Rose of Flamel, that of Jean de Meung, and that of Dante, grew on the same stem.}}</ref>. ||}}
▲== Η " διαμάχη της Μυθιστορίας του ρόδουΡόδου " ==
Το δεύτερο μέρος έχει προκαλέσει διαμάχη για τη στάση του Ζαν ντε Μεν απέναντι στις γυναίκες, ιδίως η απάντηση της [[Κριστίν ντε Πιζάν]] σχετικά με τις θέσεις του, που οδήγησε σε μία από τις πρώτες φεμινιστικές διαμάχες.
▲Η μυθιστορίαΜυθιστορία του ρόδουΡόδου ήταν το αντικείμενο μιας διάσημης διαμάχης στο εγγράμματο περιβάλλον του Παρισιού στα πρώτα χρόνια του 15ου αιώνα (κατά τη βασιλεία του [[Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Καρόλου ΣΤ']]). Τα κείμενα τα σχετικά με αυτή την διαμάχη, που είχε παθιάσει την κοινωνία, σώθηκαν σε ένα "φάκελο" με οκτώ χειρόγραφα από το πρώτο μισό του 15ου αιώνα.
Όλα ξεκίνησαν το [[1401]] από μια έντονη συζήτηση μεταξύ της [[Κριστίν ντε Πιζάν]], του Jean de Montreuil και ενός φίλου "αξιοσημείωτο κληρικό", σχετικά με τις αρετές της Μυθιστορίας του ρόδου. Προφανώς δυσαρεστημένοι με το αποτέλεσμα, Jean de Montreuil απευθύνεται προς τους δύο συνομιλητές, που παρατάχθηκαν εναντίον του, μια επιστολή, το πρώτο κείμενο της διαμάχης, η οποία έχει χαθεί. [[Κριστίν ντε Πιζάν|Christine de Pisan]] απαντηθεί το πρώτο κείμενο κονσέρβες)<span> </span>: κατηγόρησε το έργο για χυδαίο λεξιλόγιο, για προσβολές προς τη συζυγική κατάσταση, κίνητρα για μια χαλαρή ζωή και σάτιρα κατά των γυναικών ▼
▲Όλα ξεκίνησαν το [[1401]] από μια έντονη συζήτηση μεταξύ της [[Κριστίν ντε Πιζάν]], του Jean de Montreuil και ενός φίλου "αξιοσημείωτο κληρικό", σχετικά με τις αρετές της Μυθιστορίας του ρόδου. Προφανώς δυσαρεστημένοι με το αποτέλεσμα, Jean de Montreuil απευθύνεται προς τους δύο συνομιλητές, που παρατάχθηκαν εναντίον του, μια επιστολή, το πρώτο κείμενο της διαμάχης, η οποία έχει χαθεί. [[Κριστίν ντε Πιζάν|Christine de Pisan]] απαντηθεί το πρώτο κείμενο κονσέρβες)<span> </span>: κατηγόρησε το έργο για χυδαίο λεξιλόγιο, για προσβολές προς τη συζυγική κατάσταση, κίνητρα για μια χαλαρή ζωή και σάτιρα κατά των γυναικών .
).
Gontier Col έγραψε με τη σειρά της [[Κριστίν ντε Πιζάν|Christine de Pisan]], ζητώντας του ένα αντίγραφο αυτού του κειμένου
| 