Νίκολα Πάσιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 51:
Ο Νίκολα Πάσιτς έγινε υπουργός Εξωτερικών στις 8 Φεβρουαρίου 1904 στο υπουργικό συμβούλιο του [[Σάβα Γκρούιτς]] και επικεφαλής μιας κυβέρνησης υπό την προεδρία του, από 10 Δεκεμβρίου 1904 ως 28 Μαΐου 1905, παραμένοντας και υπουργός εξωτερικών. Την δεκαετία που ακολούθησε, υπό την ηγεσία του Πάσιτς και του Ριζοσπαστικού Κόμματος, η Σερβία γνώρισε τέτοια ευημερία, που πολλοί ιστορικοί ονομάζουν αυτήν την περίοδο τη ''νεότερη χρυσή εποχή της Σερβίας''. Η χώρα εξελίχθηκε σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία και, με την οικονομική ανάπτυξη, κέρδισε και πολιτική επιρροή, που προκαλούσε συνεχή προβλήματα με το μεγαλύτερο γείτονα της Σερβίας, την Αυστροουγγαρία, που σχεδίαζε να μετατρέψει τη Σερβία σε μία από τις επαρχίες της (ήδη το 1879 ο Γερμανός [[καγκελάριος]] [[Όττο φον Μπίσμαρκ]] δήλωνε ότι η Σερβία είναι το εμπόδιο στην ανάπτυξη της Αυστρίας)
====Ο τελωνειακός πόλεμος
Δεδομένου ότι οι κεκαλυμμένες προκλήσεις της Αυστροουγγαρίας προς τη Σερβία σχετικά με τους Σέρβους που ζούσαν στη [[Βοσνία και Ερζεγοβίνη]], επίσημα ακόμη τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά κατεχόμενη από την Αυστροουγγαρία από το 1878, και η δημιουργία προβλημάτων στις εξαγωγές της Σερβίας, που κυρίως γίνονταν μέσω της Αυστρίας (καθώς η Σερβία ήταν [[Μεσόγειο κράτος|κράτος περίκλειστο]]), η Αυστροουγγαρία ξεκίνησε τον ανοιχτό [[Πόλεμος των χοίρων|τελωνειακό πόλεμο]] το 1906. Ο Πάσιτς σχημάτισε άλλη μια κυβέρνηση από τις 30 Απριλίου 1906 ως τις 20 Ιουλίου 1908. Πιεζόμενος από την Αυστριακή κυβέρνηση που ζητούσε από τη Σερβία να αγοράζει τα πάντα από αυστριακές εταιρείες, από αλάτι μέχρι κανόνια, της απάντησε ότι ο ίδιος θα το έκανε αυτό προσωπικά, αλλά ότι η συνέλευση είναι αντίθετη και στις δημοκρατικές χώρες αυτό είναι που μετράει.
Η Αυστρία έκλεισε τα σύνορα, προκαλώντας αρχικά πράγματι σοβαρό πλήγμα στην οικονομία της Σερβίας, αλλά αργότερα θα ανέκαμπτε ακόμη πιο ανεπτυγμένη από ότι ήταν, χάρη στην άμεση στροφή του Πάσιτς προς τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Εξανάγκασε σε αποστρατεία τους συνωμότες του πραξικοπήματος του 1903, πράγμα που ήταν προϋπόθεση για την αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων με το Ηνωμένο Βασίλειο, αγόρασε κανόνια από τη Γαλλία κλπ. Διαρκούντος του τελωνειακού πολέμου η Αυστροουγγαρία προσάρτησε επίσημα στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη το 1908, προκαλώντας μαζικές διαμαρτυρίες στη Σερβία και πολιτική αστάθεια, αλλά ο Πάσιτς κατάφερε να ηρεμήσει την κατάσταση. Σε αυτή την περίοδο ο σημαντικότερος σύμμαχος του Πάσιτς, η αυτοκρατορική Ρωσία, δεν μπορούσε να προσφέρει σοβαρή βοήθεια, ηττημένη από την Ιαπωνία κατά το [[Ρωσοϊαπωνικός Πόλεμος|Ρωσοϊαπωνικό Πόλεμο]] και πληττόμενη από σειρά επαναστάσεων.
====Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι====
[[File:Nikola Pašić and Eleftherios Venizelos-cropped.jpeg|thumb|right|Ο Πάσιτς με τον Ελληνα Πρωθυπουργό , [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]], το 1913]]
Ο Πάσιτς σχημάτισε δύο ακόμη κυβερνήσεις (24 Οκτωβρίου 1909 ως 4 Ιουλίου 1911 και από τις 12 Σεπτεμβρίου 1912). Ήταν ένας από τους κυριότερους παίκτες στο σχηματισμό του [[Βαλκανικός Συνασπισμός|Βαλκανικού Συνασπισμού]], που αργότερα κατέληξε στον [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Α΄]] (1912-13) και το [[Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο]] (1913), που σχεδόν διπλασίασαν την έκταση της Σερβίας με τα εδάφη που τότε θεωρούντο η ''Παλαιά Σερβία'' ([[Κοσσυφοπέδιο]], [[Κοσσυφοπέδιο και Μετόχια|Μετόχια]] και [[Μακεδονία του Βαρδάρη]]) και ανακτήθηκαν από τους Οθωμανούς μετά από πέντε αιώνες. Συγκρούσθηκε με ορισμένες στρατιωτικές δομές για τη διαχείριση των νεοαποκτηθέντων εδαφών. Ο Πάσιτς πίστευε ότι η περιοχή θα πρέπει να ενταχθεί στο σερβικό πολιτικό και διοικητικό σύστημα μέσω των δημοκρατικών εκλογών, ενώ ο στρατός επιδίωκε να κρατήσει τις περιοχές υπό στρατιωτική κατοχή. Μετά από ένα χρόνο έντασης ο Πάσιτς απέλυσε το στρατιωτικό διοικητή της Παλαιάς Σερβίας και είχε προγραμμάτισε νέες εκλογές για το 1914, αλλά το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου τις ματαίωσε.
===Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Γιουγκοσλαβία===
| |||