Πολυχρόνης Λεμπέσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ {{Authority control}} |
|||
Γραμμή 2:
[[File:Πορτρέτο Καίσαρος Ρώμα.jpg|thumb|Πορτρέτο Καίσαρος Ρώμα, Λεμπέσης Πολυχρόνης, Ελαιογραφία σε μουσαμά, 70 x 56 εκ., Ιδιωτική συλλογή]]
[[Αρχείο:Νέα με τοπική φορεσιά.jpg|left|thumb|Νέα με τοπική φορεσιά, Λεμπέσης Πολυχρόνης, Υδατογραφία σε χαρτί,30 x 20 εκ., Ιδιωτική συλλογή]]
Ο '''Πολυχρόνης Λεμπέσης''' ([[Σαλαμίνα (νησί)|Σαλαμίνα]], [[1848]] – [[Αθήνα]], [[1913]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] [[Ζωγραφική|ζωγράφος]], από τους σημαντικότερους της λεγόμενης «[[Σχολή του Μονάχου|Σχολής του Μονάχου]]». Ρωμαλέος καλλιτέχνης, άφησε λιγοστή παραγωγή, εκατό περίπου πίνακες. Ζωγράφισε κυρίως πρόσωπα, αλλά και τοπία, νεκρές φύσεις και θέματα από την καθημερινή ζωή,όπως το ορφανό, παιδιά που κλέβουν μήλα (1884), χωρική σε γαϊδουράκι (1888), αγρόκτημα με γαλοπούλες (1891) κ.α. Ως αγιογράφος εργάστηκε στις εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου Καρύτση, των Αγίων Θεοδώρων στο [[Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών|Α΄Νεκροταφείο]], του Αγίου Κωνσταντίνου στον [[Πειραιάς|Πειραιά]], στην Εκκλησία Εισοδίων της Θεοτόκου στα [[Αμπελάκια Σαλαμίνας|Αμπελάκια της Σαλαμίνας]] κ.α. Ο Λεμπέσης, ο σιωπηλός, ασκητικός και σεμνός ζωγράφος, πέρασε τη ζωή του μακριά από τη διαμάχη για την πρόσκαιρη δόξα και τον εύκολο πλουτισμό.<ref>[http://wwk.kathimerini.gr/kath/7days/1993/11/14111993.pdf Αφιέρωμα στην ελληνική ζωγραφική]</ref>
==Βιογραφία==
Σπούδασε [[ζωγραφική]] στην [[Αθήνα]] αρχικά. Με την υποστήριξη του πολιτικού [[Δημήτριος Βούλγαρης|Δημητρίου Βούλγαρη]] ή Τζουμπέ έλαβε υποτροφία και συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία του [[Μόναχο|Μονάχου]]. Στο [[Μόναχο]] έγινε φίλος με τον ήδη γνωστό [[Νικόλαος Γύζης|Νικόλαο Γύζη]]. Μαθήτευσε επίσης στα εργαστήρια του [[Βίλχελμ Λίντενσμιτ (νεότερος)|Βίλχελμ Λίντενσμιτ του Νεότερου]] (Wilhelm Lindenschmidt dJ.) και του [[Λούντβιχ φον Λοφτς]] (Ludwig von Löfftz).
Γραμμή 18:
[[Image:Lembesis-Nude-Painting.jpg|thumb|right|265px|''Γυμνό'' [[Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος|Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη]]]]
Τα έργα του που είναι γνωστά στο κοινό — μαζί με τις αγιογραφίες του σε εκκλησίες της [[Αθήνα]]ς, του [[Πειραιάς|Πειραιά]] και της [[Σαλαμίνα (νησί)|Σαλαμίνα]]ς δεν ξεπερνούν τα εκατό. Ορισμένα από τα πιο γνωστά του έργα βρίσκονται στην [[Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος|Εθνική Πινακοθήκη]] (''Γυμνό'', ''Το αγόρι με τα κουνέλια'', ''Η ανηψιά του καλλιτέχνη'', ''Προσωπογραφία του αδελφού του'', κ.ά.), στην [[Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ]] στο Μέτσοβο (''Το κορίτσι με τα περιστέρια'') και στο [[Τελλόγλειο Ίδρυμα]] στην Θεσσαλονίκη (''Το αλητόπαιδο'').
Ο Λεμπέσης ήταν ένας από τους ελάχιστους σπουδασμένους στην Ευρώπη ζωγράφους που κάνουν αγιογραφίες. Συνήθως πιστεύεται ότι η ανάγκη τον έκαμε αγιογράφο με το δυσάρεστο αποτέλεσμα να περιορίσει την άλλη ζωγραφική του και στο τέλος σχεδόν να την εγκαταλείψει. Ζωγράφισε, μεταξύ άλλων, τη Γέννηση στη Εκκλησία Εισοδίων της Θεοτόκου στα [[Αμπελάκια Σαλαμίνας]] και την [[Πλατυτέρα]] των ουρανών (όπου διακρίνονται η λιτότητα, η σεμνότητα της βρεφοκρατούσας Παναγίας) και η παρθενική αβρότητα των δυο αγγέλων που την περιστοιχίζουν με την ωραία πτυχολογία τους.
==Αναγνώριση και κριτική==
Αναδρομική έκθεση των έργων του οργάνωσε τον Μάρτιο του 1963 στη Σαλαμίνα ο εκεί σύλλογος "Ευριπίδης". Γενικά το ζωγραφικό του έργο διακρίθηκε για την χρωματική του ακρίβεια και την καθαρότητα του σχεδίου.Ιδιαίτερα αξιόλογες θεωρούνται οι προσωπογραφίες του στις οποίες κατόρθσε ν΄αποδώσει με ειλικρίνεια και μεγάλη συνθετική και εκφραστική ελευθερία την ψυχογραφία των προσώπων που εικονίζει: Ο στρατιώτης, ο Παπάς, προσωπογραφία κοριτσιού, Φερδινάδος Σερπιέρης (Αθήνα, [[Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος|Εθνική Πινακοθήκη]])... Στα τοπία του ο Λεμπέσης απέδωσε με μεγαλύτερη αμεσότητα το «ελληνικό στοιχείο» και το φως της ελληνικής υπαίθρου χωρίς να διαλύει τις μορφές και τα αντικείμενα στο χώρο και χωρίς ωραιοποιήσεις και εξιαδινακεύσεις: Λόφος του Αρείου Πάγου, Μικρούλα στα χορτάρια (Αθήνα, Συλλογή Καλκάνη). Οι θρησκευτικές του συνθέσεις όμως είναι γενικά μικρότερης αξίας από τα άλλα έργα του, καθώς ξέφυγε από την παραδοσιακή αντίληψη και ακολούθησε δυτικότροπες τάσεις για «βελτιωμένη βυζαντινή ζωγραφική» Η πιο φτασμένη σύνθεσή του θεωρείται η [[Πλατυτέρα]] των Ουρανών στον [[Άγιος Γεώργιος Καρύτση|Άγιο Γεώργιο Καρύτση]]. Τα τελευταία χρονολογημένα έργα του είναι ο Άγιος Μηνάς και η Αγία Λαύρα στην εκκλησία του Αγίου Μηνά στη [[Σαλαμίνα (νησί)|Σαλαμίνα]] που φέρουν την ημερομηνία [[1909]].
==Υποσημειώσεις==
| |||