Δεσποτάτο της Σερβίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Serbian despotate 1455 1459.png|μικρογραφία|Το Δεσποτάτο το 1455-1459]]
Το '''Δεσποτάτο της Σερβίας''' (''[[σερβικά]] : ''Српска деспотовина'') ήταν ένα [[Σερβία|σερβικό]] μεσαιωνικό κρατίδιο που δημιουργήθηκε το 1402, όταν ο [[Στεφάν Λαζάρεβιτς|Στέφανος Λαζάρεβιτς]], γιος του πρίγκιπα [[Λάζαρος Χρεμπελιάνοβιτς|Λάζαρου Χρεμπελιάνοβιτς]], έλαβε από τον [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Αυτοκράτορα του Βυζαντίου]] τον τίτλο του ''Δεσπότη''. Το [[Σμεντέρεβο]], η πρωτεύουσα του δεσποτάτου, χτίστηκε από τον Δεσπότη [[Τζούρατζ Μπράνκοβιτς|Γεώργιο Μπράνκοβιτς]]. Μετά το θάνατο του δεσπότη Γεωργίου το 1456, στη Σερβία ξεκίνησε δυναστική έριδα για το θρόνο μεταξύ των διαδόχων του, γεγονός που διευκόλυνε την κατάρρευση του κράτους και το 1459 το δεσποτάτο τελικώς έπεσε στα χέρια των Τούρκων.
 
== Ιστορία ==
Μετά τη [[Μάχη του Κοσσυφοπεδίου]] και το θάνατο του πρίγκιπα Λάζαρου, το κρατίδιό του αντιμετώπισε σημαντικό πρόβλημα κυρίως από το Βασίλειο της Ουγγαρίας. <ref> Станојевић Станоје (2008) [1910], „VIII Борба српскога народа с Турцима“ (на српском језику), Историја српскога народа Београд: Логос арт, стр, стр. 161-165, ISBN 978-86-7360-097-0</ref>. Δεδομένου ότι ο πρίγκιπας ήταν υποτελής της [[Ουγγαρία]]ς, ο Ούγγρος βασιλιάς ήθελε ο διάδοχος να συνεχίσει να είναι υποτελής του<ref>Фајфрић Жељко (2009), „10. Питање наслеђа“ (на српском језику), Кнез Лазар и деспот Стефан, Сремска Митровица: Tabernakl, стр. 89, ISBN 978-86-85269-08-0</ref>. Έτσι, επιτέθηκε στην πριγκίπισσα [[Μίλιτσα Χρεμπελιάνοβιτς]] το φθινόπωρο του 1389<ref>Ћоровић Владимир (2010), „Четврти период 1, Срби између Турака и Мађара“ (на српском језику), Историја Срба, Београд: Mikibook, стр. 257-263, ISBN 978-86-87463-10-3</ref>. Ο γιος της, πρίγκιπας [[Βουκ Λαζάρεβιτς]], ήρθε σε επαφή με τους Οθωμανούς ζητώντας τη βοήθειά τους, όπως κι έγινε το 1390. Σε αντάλλαγμα ωστόσο, ο σουλτάνος [[Βαγιαζήτ Α΄]] ζήτησε να δώσει η Μίλιτσα τη μικρότερη κόρη της Όλιβερ για το χαρέμι του και κάθε χρόνο οι ευγενείς της να εμφανίζονται στην αυλή του και να δηλώνουν την υποταγή τους<ref>Fajfrić Željko (2008), „Bajazit (1389-1402)“ (на српском језику), Turski sultani, Sremska Mitrovica: Tabernakl, стр. 40-48, ISBN 978-86-85269-28-8</ref>.
 
Τελευταίος δεσπότης ήταν ο [[Στεφάν Τομάσεβιτς|Στέφανος Τομάσεβιτς]] ο οποίος έχανε συνεχώς εδάφη από τους Οθωμανούς και το 1459 έχασε οριστικά την ηγεμονία του. Το 1404 ο βασιλιάς [[Σιγισμόνδος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Σιγισμόνδος]] της Ουγγαρίας και Κροατίας έδωσε κάποια εδάφη από την επικράτειά του στο Δεσπότη της Σερβίας, αλλά κι αυτά χάθηκαν από τους Οθωμανούς το 1522.