Ραμνούντας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 75:
==Τοποθεσία του αρχαίου δήμου ==
Ο δήμος του Ραμνούντα, ήταν δήμος της [[Παραλία]]ς.<ref>[...] "Rhamnus: (Ῥαμνοῦς; Rhamnoûs). Large Attic Paralia-Demos, phyle Aiantis, with eight (twelve) bouleutaí, in the northern section of the east coast of Attica (formerly Ovriokastro). The urban centre of Ῥαμνουσία/Rhamnousía, strongly fortified during the 4th cent. BC and including a citadel from 413/2 BC [3. 77 f., 80 f.] for the garrison, first documented for 342/1 BC (SEG 43,71), lies on an isolated rocky plateau. Conquered in 295 BC by Demetrius [I 2] Poliorketes, R. soon fell to Athens again and was a base for the allied Ptolemaeans in the Chremonidean War (268/262 BC)". [...], Lohmann, Hans (Bochum), [http://referenceworks.brillonline.com/entries/brill-s-new-pauly/rhamnus-e1021750 Rhamnus]</ref> Ο αρχαιολογικός χώρος του Ραμνούντα,<ref>[[Τζον Σ. Τρέιλ|John S. Traill]]: ''Demos and trittys. Epigraphical and topographical studies in the organization of Attica.'' Athenians Victoria College, Toronto 1986, p. 138.</ref><ref>[http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2391 Ραμνούς], στην ιστοσελίδα "Οδυσσεύς" του [[Υπουργείο Πολιτισμού|Υπουργείο Πολιτισμού]].</ref> βρίσκεται στην κοιλάδα του Λιμικού, κοντά στην περιοχή του [[Μαραθώνας|Μαραθώνα]] και του [[Γραμματικό Αττικής|Γραμματικού]], σε μικρή απόσταση από την θάλασσα.
Οι ερευνητές του 19ου αιώνα [[Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής]]<ref name="JRhangabis51a">[[Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής]], "[http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/a/d/6/metadata-91-0000023.tkl Τα Ελληνικά], ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, [https://books.google.gr/books?id=rS9CAAAAcAAJ&dq=%CE%A3%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%B2%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CE%B9&hl=el&source=gbs_navlinks_s Ta Hellēnika]: ē toi perigraphē geōgraphikē, historikē, archaiologikē kai statistikē tēs archaias kai neas Hellados, Jakob. R. Rhangabis, 1853. Τόμος 1ος, συνολ. σελ. 237-240, ενότητα σελ. 237-238: [...] "Ραμνούς, δήμος φυλής Αιαντίδος• οι δημόται Ραμνούσιοι• ο δήμος ούτος ην ο βορειότατος πάντων κατά την ανατολικήν παραλίαν, και ωνομάσθη ούτω από των εκείσε ράμνών (2 = Διονύσ. Οικουμ. Περιηγ.)• η κώμη Ραμνούς ην περιτετειχισμένη και απείχεν 60 στάδια του Μαραθώνος βορείως, έκειτο δε επί της εκ Μαραθώνος εις Ωρωπόν παραθαλάσσιας οδού, και αι μεν κατοικίαι των ανθρώπων ήσαν παρά την θάλασσαν, μικρόν δε ανωτέρω της θαλάσσης ην ναός Νεμέσεως• το δε άγαλμα αύτης κατεσκεύασεν ο Φειδίας εκ του αυτού Παρίου λίθου ον οι Πέρσαι, βέβαιοι επί τη αλώσει των Αθηνών, ήγον ίνα κατασκευάσωσιν εξ αυτού τρόπαιον• εφόρει δε η θεά επί της κεφαλής στέφανον έχοντα ελάφους και αγάλματα Νίκης• και δια μεν της αριστεράς χειρός εκράτει κλάδον μηλέας, δια δέ της δεξιάς φιάλην εφ' ης ήσαν εξείργασμένοι Αιθίοπες• επί τίνι δε λόγω απορεί ο Παυσανίας• το άγαλμα τούτο της Νεμέσεως ην άπτερον, απ' εναντίας των Σμυρναίων οι κατεσκεύαζον έχοντα πτερά τα αγάλματα της θεάς ταύτης• επί δε του βάθρου εξεικονίζοντο η Λήδα άγουσα την Ελένην προς την Νέμεσιν, διότι επεκράτει δόξα ότι η Ελένη ην θυγάτηρ Διός και Νεμέσεως και ότι η Λήδα ην τροφός αυτής. έτι δε ο Τυνδάρεως και οι παίδες, και άνθρωπος έφιππος ονομαζόμενος Ιππεύς, και Αγαμέμνων και Μενέλαος και Πύρρος ο Αχιλλέως ο πρώτος λαβών γυναίκα Ερμιόνην την Ελένης, έτι δε ο ονομαζόμενος Έποχος και έτερος νεανίας, αμφότεροι, ως έλεγον, αδελφοί Οινόης αφ' ης έλαβε το όνομα ο δήμος η Οινόη (1 = Παυσ. Αττ. κ. 33.). Κατά τον Στράβωνα το άγαλμα τούτο ή το ξόανον, ως ονομάζεται υπ' αύτού, της Νεμέσεως κατεσκευάσθη κατά τινας υπό Διοδότου ή κατ άλλους υπό Αγορακρίτου του Παρίου, και ην εξαίσιον το μέγεθος και το κάλλος καί ενάμιλλον τοις έργοις του Φειδίου (2 = Στραβ. β. 9. σ. 396.)• η Νέμεσις αυτή επωνομάζετο Ραμνουσία• ο Ησύχιος λέγει = «Εν Ραμνούντι Νεμέσεως άγαλμα δεκάπηχυ, ολόλιθον, έργον Φειδίου, έχον εν τη χειρί, μηλέας κλάδον». Ο δε Φώτιος = «Ραμνουσία Νέμεσις• αύτη πρώτον αφίδρυτο Αφροδίτης σχήματι• διο και κλάδον είχε μηλέας• ιδρύσατο δε αυτήν Ερεχθεύς μητέρα εαυτού ούσαν, ονομαζομένην δε Νέμεσιν και βασιλεύσασαν εν τω τόπω, το δε άγαλμα Φειδίας εποίησεν ου την επιγραφην εχαρίσατο Αγορακρίτω τω Παρίω ερωμένω, ος και Ολυμπιάσιν τω δακτύλω του Διος επέγραψεν Αρτάρχης• καλός δε ην ούτος Αργείος, ερωμένος αυτού».".[...]</ref>
και [[Διονύσιος Σουρμελής]],<ref name="Sourmelis51">[[Διονύσιος Σουρμελής]], "[http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/f/8/3/metadata-06-0000123.tkl Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως]". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "[https://books.google.gr/books?id=1StCAAAAcAAJ&dq=inauthor:%22Dionysios+Surmel%C4%93s%22&hl=el&source=gbs_navlinks_s Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs]", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 76-77: [...] "Ραμνούς, ο δημότης Ραμνούσιος• έλαβε δε την ονομασίαν από των αυτόθι ράμνων• φυτόν δε η ράμνος ακανθωτόν, όπερ άλλοι μεν λέγουσι παλιούριον, οι δε Αθηναίοι πρινάρι καλούσι, πεποιημένον από του ήχου αυτού, καιομένου. Ονομαστός υπήρχεν ο δήμος ούτος και δια την θέσιν του, και δια το φρούριόν του, και διά τον ναόν της Νεμέσεως, ης το άγαλμα ην έργον του Φειδίου, και περιώνυμον δια τούτο, δεκάπηχυ ον. Ο Φώτιος λέγει ότι η Νέμεσις ήτον μήτηρ του Ερεχθέως, βασιλεύσασα εν Ραμνούντι. Ενταύθα ην και ναός Αρτέμιδος, ην οι Αθηναίοι ετίμησαν εν Ραμνούντι, διότι ετιμώρησε τους Πέρσας εν Μαραθώνι διά την αλαζονείαν των• τον ναόν τούτον διαφθαρέντα εκ της πολυκαιρίας Ηρώδης ο Αττικός επεσκεύασε, και το άγαλμα ανέθηκε τη Αθηνά, κατά την υπ' άριθ. 1450 έπιγραφήν της αρχαιολ. εφημερίδος. Ο τόπος ούτος ήτον πλούσιος δια την συρροήν πολλών περιηγητών, και δια το εκ θαλάσσης εμπόριόν του• αλλ' έπαθε και ούτος εις την γενικήν καταστροφήν, απολέσας και το όνομα του ομού με τους κατοίκους του, και μένει έκτοτε ακατοίκητος, γενομένης κατ' αυτού επιδρομής βαρβάρων, των Αράβων, ότε ούτοι έπλεον εις Χαλκίδα πολέμιοι. Απέχει δε του Μαραθώνος πρός βορράν σταδίους εξήκοντα κατά Παυσανίαν, κείμενος περί το παράλιον. Καλείται δε νυν το ερειπιωμένον φρούριον του υπό τινων μεν Ταυρόκαστρον, υπ' άλλων δε Οβριόκαστρον, και υπό τινων Ληνικόν ήτοι Ελληνικόν διότι οι χυδαίοι καλούσιν ελληνικόν παν το αρχαίον οικοδόμημα, ή μνημείον. π.χ. ερωτώμενος ο χυδαίος και αγράμματος περί αρχαίου τινός κτιρίου, τί είνε τούτο; αποκρίνεται, ελληνικόν, αντί να είπη αρχαίον.". [...]</ref> επίσης επιβεβαιώνουν
==Ανασκαφές στον Ραμνούντα==
| |||