Βικιπαίδεια

Πάνος Κατσαρέας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Σημεία στίξης, μικροδιορθώσεις (ο ανθυπολοχαγός είναι αξιωματικός, όχι υπαξιωματικός) και δήλωση Παπανδρέου για νέο Παύλο Μελά
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Πάνος Κατσαρέας''' ([[1912]] - [[1947]]) ήταν Έλληνας υπαξιωματικόςαξιωματικός του [[Ελληνικός Στρατός Ξηράς|ελληνικού στρατούΣτρατού Ξηράς]] που κατά τη διάρκεια της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|κατοχής]] εντάχθηκε στα [[Τάγματα Ασφαλείας]]. ΚατάΣτη τησυνέχεια, διάρκειατην περίοδο του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|Εμφυλίουεμφυλίου πολέμου]] σχημάτισε<ref name="epohi">[http://www.epohi.gr/portal/politismos/vivlio/10705-2012-07-16-13-57-04 Ο Εμφύλιος μόνο ως μυθιστόρημα], από την εφημερίδα "Εποχή"</ref> την παραστρατιωτική οργάνωση ''ΕΑΟΚ'' (Εθνικές Αντικομμουνιστικές Ομάδες Κυνηγών) με κύριο σκοπό την εξόντωση των Κομμουνιστών.{{πηγή}}
 
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Γεννήθηκε το [[1912]] στην [[Άγιος Νίκων Μεσσηνίας|Πολιάνα]] της Μεσσηνιακής [[Μάνη]]ς. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο γυμνάσιο [[Αρεόπολη]]ς και αποφοίτησε, το [[1938]], από τη Σχολή Υπαξιωματικών. Σταδιοδρόμησε αρχικά ως υπαξιωματικός του Στρατού ενώ το 1938 έγινε αξιωματικός, καθώς ονομάσθηκε ανθυπολοχαγός αυτοκινήτωνΑυτοκινήτων.<ref>{{Cite book|title = Μνημόνιο της οικογένειας Πετροπουλέα|last = Πετροπουλέας|first = Μιχάλης Παναγιώτου|publisher = |year = |isbn = |location = |pages = 46}}</ref>.▼
 
Μετά την [[γερμανική εισβολή στην Ελλάδα]] και την έναρξη της Κατοχής, εντάχθηκε στην εθνικιστική οργάνωση Ε.Σ.''Ελληνικός Στρατός'' που δραστηριοποιήθηκε στην Πελοπόννησο και ανέλαβε καθήκοντα διμοιρίτη στο συγκρότημα Ταϋγέτου με διοικητή τον Συνταγματάρχησυνταγματάρχη ΓιαννακόπουλοΑθανάσιο ΑθανΓιαννακόπουλο.<ref>Κοσιώρη Ιωάννου Ανδρέου, Το χρονικό της Εθνικής Αντιστάσεως Πελοποννήσου 1941-1945, Αθήνα, Δεκέμβριος 1992, σελ 95.</ref>. Το φθινόπωρο του [[1943]], μετά τη διάλυση της εν λόγω οργάνωσης από τον [[ΕΛΑΣ]], ο Κατσαρέας εντάχθηκε στα [[Τάγματα Ασφαλείας]] Λακωνίας.<ref>Κοσμάς Αντωνόπουλος, Εθνική Αντίστασις 1941-1945, Αθήνα 1964, σελ 809 - 811.</ref> Στα πλαίσια της συμμετοχής του στα [[Τάγματα Ασφαλείας]], έδωσε σκληρές μάχες με τις δυνάμεις των ανταρτών στη [[Σοχά Λακωνίας]],<ref>ΓΕΣ, Αρχεία Εθνικής Αντίστασης, τόμος 8ος, ΔΙΣ, σελ 180 - 181.</ref> στη [[Μηλιά Μεσσηνίας|Μηλιά]] και στη [[Άγιος Νικόλαος Μεσσηνίας|Σελίνιτσα]] της [[Μάνη]]ς.<ref>ΓΕΣ,τόμος 8ος, σελ 250.</ref>▼
▲Γεννήθηκε το [[1912]] στην [[Άγιος Νίκων Μεσσηνίας|Πολιάνα]] [[Μάνη]]ς. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο γυμνάσιο [[Αρεόπολη]]ς και αποφοίτησε, το [[1938]], από τη Σχολή Υπαξιωματικών ως ανθυπολοχαγός αυτοκινήτων<ref>{{Cite book|title = Μνημόνιο της οικογένειας Πετροπουλέα|last = Πετροπουλέας|first = Μιχάλης Παναγιώτου|publisher = |year = |isbn = |location = |pages = 46}}</ref>.
 
Στις [[6 Ιουνίου]] [[1946]] ίδρυσε τις παρακρατικές ''Εθνικές Αντικομμουνιστικές Ομάδες Κυνηγών'' (ΕΑΟΚ), η δράση των οποίων εκτεινόταν, εκτός από την [[Λακωνία]], στην [[Μεσσηνία]] και, μερικώς, σε χωριά της νότιας [[Αρκαδία]]ς.<ref>{{Cite book|title = Οι αετοί της Μάνης|last = Τριανταφύλλου|first = Σπύρος|publisher = |year = |isbn = |location = Αθήνα|pages = }}</ref> Η ίδρυση της οργάνωσης υποστηρίζεται<ref name="Γρηγοριάδης">[[Σόλων Ζέφυρος Γρηγοριάδης]], ''Ο εμφύλιος 1946 - 1949'', τόμος Β΄, εκδόσεις "Το Βήμα", σελ. 171</ref> ότι υπαγορεύθηκε από το γραφείο του τότε υπουργού Στρατιωτικών [[Πέτρος Κ. Μαυρομιχάλης (1887-1969)|Πέτρου Μαυρομιχάλη]]. Ως ηγετικό στέλεχος των παραστρατιωτικών στην περιοχή πίεζε ποικιλοτρόπως<ref name="Βόγλης">Πολυχρόνης Βόγλης, ''[http://www.sa.aegean.gr/Synedrio/Voglis.doc «Η βία του πολέμου: Ελλάδα, 1941-1949»]'', Διεθνές Συνέδριο, Πανεπιστημίου Αιγαίου</ref> τους κατοίκους αποτελώντας<ref name="Βόγλης"/> την αιχμή του δόρατος της ονομαζόμενης «''λευκής τρομοκρατίας''».
▲Μετά την [[γερμανική εισβολή στην Ελλάδα]] και την έναρξη της Κατοχής, εντάχθηκε στην εθνικιστική οργάνωση Ε.Σ. που δραστηριοποιήθηκε στην Πελοπόννησο και ανέλαβε καθήκοντα διμοιρίτη στο συγκρότημα Ταϋγέτου με διοικητή τον Συνταγματάρχη Γιαννακόπουλο Αθαν.<ref>Κοσιώρη Ιωάννου Ανδρέου, Το χρονικό της Εθνικής Αντιστάσεως Πελοποννήσου 1941-1945, Αθήνα, Δεκέμβριος 1992, σελ 95.</ref>. Το φθινόπωρο του [[1943]], μετά τη διάλυση της εν λόγω οργάνωσης από τον [[ΕΛΑΣ]], ο Κατσαρέας εντάχθηκε στα [[Τάγματα Ασφαλείας]] Λακωνίας<ref>Κοσμάς Αντωνόπουλος, Εθνική Αντίστασις 1941-1945, Αθήνα 1964, σελ 809 - 811.</ref>.
Στα πλαίσια της συμμετοχής του στα [[Τάγματα Ασφαλείας]], έδωσε σκληρές μάχες με τις δυνάμεις των ανταρτών στη [[Σοχά Λακωνίας]]<ref>ΓΕΣ, Αρχεία Εθνικής Αντίστασης, τόμος 8ος, ΔΙΣ, σελ 180 - 181.</ref>, στη [[Μηλιά Μεσσηνίας|Μηλιά]] και στη [[Άγιος Νικόλαος Μεσσηνίας|Σελίνιτσα]] της [[Μάνη]]ς<ref>ΓΕΣ,τόμος 8ος, σελ 250.</ref>.
 
Στις [[6 Ιουνίου]] [[1946]] ίδρυσε τις παρακρατικές ''Εθνικές Αντικομμουνιστικές Ομάδες Κυνηγών'' (ΕΑΟΚ), η δράση των οποίων εκτεινόταν, εκτός από την [[Λακωνία]] στην [[Μεσσηνία]] και μερικώς στην [[Αρκαδία]]<ref>{{Cite book|title = Οι αετοί της Μάνης|last = Τριανταφύλλου|first = Σπύρος|publisher = |year = |isbn = |location = Αθήνα|pages = }}</ref>. Η ίδρυση της οργάνωσης υποστηρίζεται<ref name="Γρηγοριάδης">[[Σόλων Ζέφυρος Γρηγοριάδης]], ''Ο εμφύλιος 1946 - 1949'', τόμος Β΄, εκδόσεις "Το Βήμα", σελ. 171</ref> ότι υπαγορεύθηκε από το γραφείο του τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας. Ως ηγετικό στέλεχος των παραστρατιωτικών στην περιοχή πίεζε ποικιλοτρόπως<ref name="Βόγλης">Πολυχρόνης Βόγλης, ''[http://www.sa.aegean.gr/Synedrio/Voglis.doc «Η βία του πολέμου: Ελλάδα, 1941-1949»]'', Διεθνές Συνέδριο, Πανεπιστημίου Αιγαίου</ref> τους κατοίκους της περιοχής αποτελώντας<ref name="Βόγλης"/> την αιχμή του δόρατος της ονομαζόμενης «λευκής τρομοκρατίας». Μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που οι άνδρες του πρωτοστάτησαν σε επιθέσεις κατά αμάχων (κυρίως συγγενών ανταρτών) όπως στη [[Βαμβακού Λακωνίας]] όπου τον Οκτώβριο του [[1946]], όταν έπειτα από μάχη, τουλάχιστον δεκάδες κάτοικοι που κατηγορήθηκαν ως συνεργάτες των ανταρτών του [[ΔΣΕ]] εκτελέστηκαν μαζικά από άνδρες των ΕΑΟΚ. Σύμφωνα με τότε πληροφόρηση της εφημερίδας ''Ελευθερία'' οι εκτελεσμένοιεκτελεσθέντες ήταν τουλάχιστον 42,<ref>Βλ. εφημερίδα «Ελευθερία», 16 Οκτωβρίου 1946.</ref>, σε νεότερες έρευνες ο κατάλογος των εκτελεσμένωνεκτελεσθέντων μόνο μέσα στην Βαμβακού είναι συνολικά 28 .<ref>ΓΙΑΝΝΗ ΛΕΩΝ. ΛΕΦΑ Δ. Φ., Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ (Δημιουργία - Ανάπτυξη - Ήττα), Εκδόσεις Αλφειός, Αθήνα 1998, τόμος Α', σελ 951</ref>.
 
==Θάνατος==
Στις [[20 Μαρτίου]] [[1947]] σκοτώθηκεο Κατσαρέας φονεύθηκε έξω από το χωριό Γεράκι, σε ενέδρα μαχητών του Αρχηγείου Πάρνωνα του [[ΔΣΕ|Δημοκρατικού Στρατού]], υπό το στέλεχος του Αρχηγείου Πάρνωνατον Τάκη Γεωργόπουλο, μετά από ανάλογη εντολή απότου τον Αρχηγόαρχηγού του τοπικού ΔΣΕ, ΘεόδωροΘεόδωρου Πρεκεζέ.<ref> ΓΙΑΝΝΗ ΛΕΩΝ. ΛΕΦΑ Δ. Φ., Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ (Δημιουργία - Ανάπτυξη - Ήττα), Εκδόσεις Αλφειός, Αθήνα 1998, σελ. 114 τόμος Α </ref>. Για αντίποινα τα μέλη της ΕΑΟΚ εισέβαλαν στις φυλακές Γυθείου και εκτέλεσαν περίπου τριάντα αριστερούς κρατούμενους. Παρά το ισχυρό πλήγμα του θανάτου του Κατσαρέα, η οργάνωση του εξακολούθησε να υφίσταται, συνεχίζοντας τόσο τις μάχες κατά των ανταρτών όσο και τις βιαιοπραγίες κατά πολιτών.
 
Ο [[Γεώργιος Παπανδρέου]], ο οποίος ήταν τότε υπουργός Εσωτερικών στην πολυκομματική κυβέρνηση συνασπισμού του [[Δημήτριος Μάξιμος|Δημητρίου Μάξιμου]], χαρακτήρισε τον Κατσαρέα «νέο Παύλο Μελά»<ref name="riz">Ριζοσπάστης, 26 Μαρτίου 1947, σελίδες 1-2, «Καλώς εσφάγησαν!»</ref> και δικαιολόγησε τα αντίποινα σε βάρος αριστερών επειδή «επρόκειτο περί καθολικής εξεγέρσεως του εθνικόφρονος λαού της Λακωνίας».<ref name="riz">Ριζοσπάστης, 26 Μαρτίου 1947, σελίδες 1-2, «Καλώς εσφάγησαν!»</ref>
Παρά το θάνατο του Κατσαρέα, η οργάνωση του εξακολούθησε να υφίσταται, συνεχίζοντας τόσο τις μάχες κατά των ανταρτών όσο και τις βιαιοπραγίες.
 
==Πηγές==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Πάνος_Κατσαρέας"