Κώστας Παρορίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στο χωριό Παρόρι ή Παρόρειο [[Νομός Λακωνίας|Λακωνίας]]. Εμφανίστηκε στα γράμματα ως ποιητής από τις στήλες του περιοδικού [[Νουμάς (περιοδικό)|''Νουμάς'']]. Σπούδασε φιλολογία στο [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών]] το [[1896]] και αναγορεύτηκε διδάκτωρ του πανεπιστημίου το [[1898]]. Έπειτα εργάστηκε ως σχολάρχης στο σχολαρχείο στην [[Ύδρα]] από το 1907 μέχρι και το 1916 αλλά και ένα χωριό του Ταΰγετου στην Σπάρτη ως ελληνοδιδάσκαλος μετά την αποφοιτησή του.Κατά την περίοδο της παραμονής του στην Ύδρα έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση του γλωσσικού του προσανατολισμού υπέρ του δημοτικισμού του Ψυχάρη και στη στροφή του προς το σοσιαλισμό, που αποκρυσταλλώθηκε μέσω της αλληλογραφίας του με τον Κωνσταντίνο Χατζόπουλο την ίδια περίοδο. Από την Ύδρα πραγματοποίησε και την πρώτη του επίσημη εμφάνιση (είχαν προηγηθεί δημοσιεύματά του στην εφημερίδα Σπάρτη και το Σπαρτιατικόν Ημερολόγιον του Μ.Ι.Θεοδωρόπουλου το 1903) στη λογοτεχνία με την έκδοση της συλλογής διηγημάτων Οι νεκροί της ζωής, η ιδεολογική στράτευση της οποίας οδήγησε στην παύση του για ένα μήνα από το Εκπαιδευτικό Συμβούλιο το 1908. Στη συγγραφική του παρουσία κορυφαίο μυθιστόρημα ''Ο Κόκκινος Τράγος'' ([[1924]]). Διηγήματα και άρθρα δημοσίευσε κυρίως στο Νουμά, αλλά και σε έντυπα όπως το Εθνικόν Ημερολόγιον του Σκόκου, οι Νέοι Βωμοί, η Μούσα, ο Πυρσός, το Μικρασιατικό Ημερολόγιο, τα Γράμματα Αλεξανδρείας και αργότερα (μετά το 1920) στις εφημερίδες Ελεύθερος Λόγος, Δημοκρατία, Ελεύθερος Λόγος και Ριζοσπάστης, ενώ υπήρξε επίσης μέλος της Καλλιτεχνικής Συντροφιάς του καφενείου Μαύρος Γάτος και της Σοσιαλιστικής Δημοτικιστικής Ένωσης (ήδη από το 1909). Ο Κ. Παρορίτης ανήκει στο στενό πυρήνα των συνεργατών του «Νουμά».Ό Παρορίτης είναι από τους αρχαιότερους και πιστότερους συνεργάτες και πρωτεργάτης του ‘’Νουμά’ ακόμα και όταν ήτανε καθηγητής σε Γυμνάσιο στην Αθήνα.’ Με τον Κώστα Παρορίτη καθιερώθηκε στο «Ριζοσπάστη» το χρονογράφημα. Ξεκίνησε τον Ιούνη του 1921 όταν ο «Ριζοσπάστης» έγινε επίσημο όργανο του ΚΚΕ και διευθυντής του ήταν ο Γιάνης Κορδάτος.Η ατμόσφαιρα του «Νουμά» ήταν δημοκρατική, προοδευτική, επαναστατική στην εποχή της. Αυτή την ατμόσφαιρα εισέπνευσε ο Παρορίτης και λίγο αργότερα η επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες, όταν ξεκίνησε στο «Νουμά» η συζήτηση με αφορμή το βιβλίο του Γ. Σκληρού «Το κοινωνικό μας ζήτημα». Επηρεάστηκε από τις σοσιαλιστικές ιδέες μόλις αυτές άρχισαν να συζητιούνται στην Ελλάδα.

Ήταν οπαδός του κινήματος του δημοτικισμού του [[Γιάννης Ψυχάρης|Γιάννη Ψυχάρη]] με [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστικό]] ιδεολογικό προσανατολισμό τον οποίο και δεν δίστασε να περάσει στα έργα του από την πρώτη του κιόλας εμφάνιση. Από πολλούς θεωρείται ως ο πρώτος ξεκάθαρα [[Κομμουνισμός|κομμουνιστής]] της Ελλάδας<ref>{{Cite web|url = http://atexnos.gr/%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CF%87%CF%84%CF%89%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-5/|title = Κώστας Παρορίτης|date = |accessdate = |website = |publisher = |last = |first = }}</ref>. Είναι ο πρώτος που έγραψε με ξεκάθαρο κομμουνιστικό προσανατολισμό, έργα εμπνευσμένα από τη ζωή του λαού και της εργατικής τάξης. Τα έργα του διαβάστηκαν κα επηρέασαν τους εργάτες και βοήθησαν το κομμουνιστικό κίνημα στα πρώτα του βήματα πιο κοντά στο κόμμα της εργατικής τάξης, υπήρξε χρονογράφος του «Ριζοσπάστη» και πολεμήθηκε από τους εκπροσώπους της εργατικής κανείς άλλος λογοτέχνης. Έφτασαν να του αμφισβητήσουν κάθε λογοτεχνική αξία. Ό ίδιος όμως παρέμεινε συνεπής στην και ητανε πικραμένος από την πολύ σκληρή κριτιοκή που του ασκούσε ό Ριζοσπάστης.Από την άποψη αυτή η πεζογραφία του προκάλσεσε πολλές συζητήσεις. Στο έργο του εμπνεόταν από μορφές όπως ο [[Μαξίμ Γκόρκι]] και ο [[Εμίλ Ζολά]]. Ίσως γι' αυτό η καινοτόμα, σε πολλές περιπτώσεις πεζογραφίατου, που είχε σαφώς κοινωνικό περιεχόμενο, έδωσε αφορμή για αντικρουόμενες κρίσεις ως προς την ποιότητά της. Διακρινόταν από μια σχηματικότητα στην διάπλαση των χαρακτήρων του και στην λύση των δραματικών του συγκρούσεων. Ωστόσο άνοιξε έναν δρόμο που τον ακολούθησαν και άλλοι ύστερα από αυτόν. Ό Παρόρίτης διακρινότανε από μια σχηματικότητα στην διάπλαση των χαρακτήρων του και στην λύση των δραματικών συγκρούσεων.Με αφετηρία το χώρο του ηθογραφικού διηγήματος και το ρομαντισμό του Wolfgang Goethe, ο Κώστας Παρορίτης οδηγήθηκε στη συνέχεια στη μυθιστορηματική απεικόνιση της ζωής των εσωτερικών μεταναστών και των περιθωριακών τύπων της Αθήνας, με επιρροές από τη γαλλική και ρωσική λογοτεχνική παραγωγή του σοσιαλιστικού ρεαλισμού και κινούμενος στο πλαίσιο της κοινωνικά στρατευμένης δημοτικιστικής λογοτεχνίας συγγραφέων όπως ο Δημοσθένης Βουτυράς και ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης. Διαχωρίστηκε ωστόσο από τους πρώτους έλληνες σοσιαλιστές συγγραφείς (Χατζόπουλο, Ταγκόπουλο κ.α.), καθώς παρέκκλινε από τη θεωρία του νατουραλισμού για τον κυρίαρχο ρόλο του περιβάλλοντος στην ανθρώπινη μοίρα και υποστήριξε τον οραματισμό μιας νέας κοινωνικής πραγματικότητας με απαραίτητη προϋπόθεση τη δραστηριοποίηση των εργατικών και γενικότερα των λαϊκών στρωμάτων.

*''Οι Νεκροί Της Ζωής'' (Προκάλσε σάλο με την ιδεολογική στρατευσή του όντας σχολάρχης σε Σχολείο της Ύδρας 1907,πδήγησε στην παύση διήγημα)του