Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 414:
Σύμφωνα με τον [[Τζον Κίγκαν]] (''John Keegan'') «''η ελληνική εκστρατεία έπρεπε να είναι ένας παλαιομοδίτικος πόλεμος κυρίων, με τιμή από και προς τους γενναίους αντιπάλους σε κάθε πλευρά''» και οι ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις, υπό το βάρος της τεράστιας αριθμητικής υπεροχής των Γερμανών «''είχαν, δικαίως, την αίσθηση ότι πολέμησαν για καλό σκοπό''».<ref name="K158">Keegan (2005), 158</ref>
Η στρατιά του Στρατάρχου [[Βίλχελμ Λιστ]] κατά την διάρκεια της βαλκανικής εκστρατείας αιχμαλώτισε 90000 Γιουγκοσλάβους, 270000 Έλληνες και 13000 Βρετανούς με απώλειες όχι άνω των 5000 νεκρών και τραυματιών στρατιωτών, όταν οι βρετανικές εφημερίδες για λόγους προπαγάνδας ανέβαζαν τα ποσοστά των νεκρών Γερμανών στρατιωτών στους 250000. Δεν συγκαταλέγονται σε αυτές, οι απώλειες της Μάχης της Κρήτης.<ref>Λιντελ Χαρτ, Β Παγκόσμιος Πόλεμος, εκδόσεις Έννοια, σελ. 196</ref>
Όσον αφορά τη [[Μάχη της Κρήτης]], παρά την επιτυχία των Γερμανών, το υψηλό τίμημα που κατέβαλαν για την κατάληψη του νησιού, οδήγησε τον Χίτλερ να χάσει την εμπιστοσύνη του στις αεροκίνητες επιχειρήσεις. Η χρήση των επίλεκτων αεροκίνητων μονάδων σε ρόλο πεζικού κατά την εκστρατεία στην ΕΣΣΔ, οδήγησε τον Πτέραρχο [[Κουρτ Στούντεντ]] να δηλώσει ότι ''Η Κρήτη ήταν ο τάφος των Γερμανών αλεξιπτωτιστών''. Επιπλέον η Κρήτη, ως βάση επιθετικών επιχειρήσεων των δυνάμεων του Άξονα, αποδείχτηκε μικρής αξίας και ούτε αποτέλεσε, όπως ήλπιζαν οι Γερμανοί, το σκαλοπάτι προς το [[Σουέζ]] και τη [[Μέση Ανατολή]], παρά μάλλον την κατάληξη των εκστρατειών στα [[Βαλκάνια]].<ref>Blau (1953), [http://www.history.army.mil/books/wwii/balkan/20_260_4.htm 147]</ref>
| |||