Κορράδος του Μομφερράτου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 78:
Ο αδελφός του Κορράδου Βονιφάτιος ήταν ένας από τους ηγέτες στην [[Δ΄ Σταυροφορία]], προστάτης των γραμμάτων, των τεχνών και τροβαδούρος όπως και η αδελφή τους [[Αζαλαίς του Σαλούτσο]]. Ο μικρότερος αδελφός τους Ρενιέ του Μομφερράτου ήταν γαμπρός του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μανουήλ Α΄ Κομνηνού και ο μεγαλύτερος αδελφός του [[Γουλιέλμος του Μομφερράτου]] ήταν πρώτος σύζυγος της Σιβύλλας και πατέρας του Βαλδουίνου Ε΄. Ο Κορράδος έγινε σύντομα μαρκήσιος του Μομφερράτου μετά τον θάνατο του πατέρα του (1191) και τον διαδέχθηκε ο Βονιφάτιος. Η μεταθανάτια κόρη του [[Μαρία του Μομφερράτου]] έγινε βασίλισσα της Ιερουσαλήμ, παντρεύτηκε τον [[Ιωάννης του Μπριέν|Ιωάννη του Μπριέν]] αλλά πέθανε πρόωρα στην γέννα. Η πρώτη σύζυγος του Κορράδου Θεοδώρα Αγγελίνα ζούσε στα μέσα της δεκαετίας του 1190 και είχε αποσυρθεί σε μια μονή στην [[Δαλματία]].
==Μυθιστορήματα==
Η Μομφερρατική αυλή μιλούσε την [[Οξιτανική γλώσσα]] και έβγαλε πολλούς τροβαδούρους, o Μπερτράντ του Μπόρν και ο Πειρόλ αναφέρουν τον Κορράδο σε τραγούδια στην [[Γ΄ Σταυροφορία]] που εμφανίζεται σαν ηρωική μορφή και υπερασπιστή της Τύρου. Η μυθοποίηση στην Αγγλική λογοτεχνία του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου σαν εθνικού ήρωα και η αντιπαλότητα που είχε με τον Κορράδο έφερε αρνητικά αποτελέσματα στην υστεροφημία του Κορράδου με μοναδική εξαίρεση το ποίημα της Έλενορ Αν Πόρντεν (1795 - 1825) ''"η καρδιά του λιονταριού"'' που τον παρουσιάζει σαν τραγικό ήρωα.
Μια φανταστική αρνητική εμφάνιση για τον Κορράδο υπάρχει στο έργο του [[Γουόλτερ Σκοτ]] ''"Το φυλαχτό"'', περιγράφεται σαν ''"σκιουροπιθηκός"'' και ''"παπαγάλος"''. Ο συγγραφέας Μορίς Χιούλετ (1861 - 1923) στο έργο του ''"Η ζωή και ο θάνατος του Ριχάρδου"'' (1900) τον περιγράφει σαν ''"φαύλο"''. Άλλες αρνητικές εμφανίσεις του βρίσκονται στο έργο του συγγραφέα Ρόναλντ Ουέλτς (1909 - 1982) ''"Σταυροφόρος Ιππότης"'' (1954) και στο έργο του σκηνοθέτη [[Σέσιλ Ντε Μιλ]] ''"Οι Σταυροφορίες"''. Το αποκορύφωμα των αρνητικών εμφανίσεων για τον Κορράδο παρουσιάζεται στο έργο του Γκράχαμ Σέλμπι (1939 - 2016) ''"Οι βασιλιάδες της μάταιης πρόθεσης"'' (1970), δαιμονοποιείται σαν φυσιογνωμία που χτυπά και βιάζει την Ισαβέλλα. Σε αντίθεση με τους παραπάνω συγγραφείς ο Ρώσος συγγραφέας Γαλλικής καταγωγής Ζόε Όλντεμπουργκ του δίνει μια περισσότερο θετική εμφάνιση όπως τον περιγράφει ο Χωνιάτης. Άλλες θετικές εμφανίσεις του παρουσιάζονται στο μυθιστόρημα του Λουίτζι Γκαμπόττο ''"Κορράδος ο Μομφερρατικός"'' (1968) και στο μυθιστόρημα του Άλαν Γκόρντον (γεν. το 1959) ''"Το παράθυρο της Ιερουσαλήμ"'' που διερευνά την δολοφονία του.
Στο έργο του σκηνοθέτη [[Σέσιλ Ντε Μιλ]] οι ''"Σταυροφορίες"'' (1935) παρουσιάζεται σαν κακοποιός που σχεδιάζει την δολοφονία του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου με τον αδελφό του [[Ιωάννης της Αγγλίας|Ιωάννη τον Ακτήμονα]] ενώ την ίδια στιγμή υπερασπίζεται την Τύρο. Στην τηλεοπτική σειρά ''"Ο βασιλιάς Ριχάρδος και οι Σταυροφόροι"'' με τον ηθοποιό Μίχαελ Πάτε (1920 - 2008) παρουσιάζεται επίσης σαν κακοποιός. Εμφανίζεται επίσης στην Βρετανική τηλεοπτική σειρά ''"Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος"'' (1962) με τον ηθοποιό Μίχαελ Πεκε και στην σειρά του ''"BBC"'' ''"Οι Τάλισμαν"'' με τον ηθοποιό Ρίτσαρντ Μόραντ (1945 - 2011).
Στην σκιτσογραφία παρουσιάζεται σε ένα χειρόγραφο στα ''Χρονικά της Γένοβας'' να ταξιδεύει με ένα πλοίο για την Τύρο. O ζωγράφος Φρανσουά-Εντουάρ Πικό (1786 - 1868) σε ένα έργο που βρίσκεται στο [[Ανάκτορο των Βερσαλλιών]] τον απεικονίζει σαν έναν ωραίο σκεπτόμενο άντρα σε ηλικία περίπου 40 ετών με ένα φανταχτερό μεσαιωνικό κουστούμι, μαύρα μαλλιά και γενειάδα ενώ είναι γνωστό ότι τόσο ο πατέρας του όσο και τα αδέλφια του ήταν ξανθοί.
==Παραπομπές==
| |||