Ελληνοϊταλικός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι Έλληνες είχαν μικρό πλεονέκτημα στο ότι οι μεγάλες μονάδες τους (μεραρχίες) περιελάμβαναν 30% περισσότερο πεζικό (τρεις σχηματισμούς συνταγμάτων έναντι δύο ιταλικών) και ελαφρώς περισσότερο πυροβολικό και τουφέκια έναντι των ιταλικών <ref name="auto1">Buell, Hal. ''World War II Album & Chronicle'' σελ. 37</ref>, αλλά δεν είχαν καθόλου [[άρμα μάχης|άρματα μάχης]], ενώ οι Ιταλοί μπορούσαν να βασιστούν και στην απόλυτη υπεροπλία τους στον αέρα έναντι της μικρής τότε [[Ελληνική Πολεμική Αεροπορία|Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας]].Επίσης ο Ελληνικός Στρατός δεν ήταν μηχανοκίνητος και βασιζόταν σε μεταγωγικά ζώα ως επί το πλείστον γιά τις μεταφορές του,ουσιαστικά λοιπόν,περιλαμβάνοντας άλογα και μουλάρια στην οργανική τους σύνθεση,οι μονάδες του ήταν ορεινές και προσαρμοσμένες γιά επιχειρήσεις σε περιοχές με φτωχό ή ανύπαρκτο οδικό δίκτυο,όπως η Αλβανία. Επιπλέον, το μεγαλύτερο μέρος του οπλισμού του Ελληνικού Στρατού αναγόταν στον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο]] ή προερχόταν από χώρες όπως η [[Γερμανία]] (σύμμαχος της Ιταλίας) αλλά και το [[Βέλγιο]], η [[Αυστρία]] ή η [[Γαλλία]], οι οποίες βρίσκονταν υπό κατοχή, πράγμα το οποίο είχε αρνητικές επιπτώσεις στην προμήθεια ανταλλακτικών και πολεμοφοδίων. Παρά ταύτα, πολλοί Έλληνες αξιωματικοί ήταν βετεράνοι μιας δεκαετίας συνεχών, σχεδόν, πολεμικών συγκρούσεων ([[Βαλκανικοί Πόλεμοι]] 1912-13, [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος]], [[Μικρασιατική Εκστρατεία]] 1919-22) και ο Ελληνικός Στρατός, παρά τα περιορισμένα μέσα του, είχε αναδιοργανωθεί σε μεγάλο βαθμό κατά τη δεκαετία του 1930. Τέλος, το ηθικό των Ελληνικού Στρατού, αντίθετα με τις προσδοκίες των Ιταλών, ήταν υψηλότατο, με τους άνδρες έτοιμους να αποκρούσουν την ιταλική επίθεση και να «πάρουν εκδίκηση για την Τήνο».Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πώς στην χώρα μας με τό πενιχρό οδικό δίκτυο και τα 300 κατοικημένα νησιά ,τήν πρώτη ημέρα επιστρατεύσεως παρουσιάσθηκε το 80% των εφέδρων .