Κρητική λογοτεχνία της Αναγέννησης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ αφαιρέθηκε η Κατηγορία:Ενετοκρατία; προστέθηκε η Κατηγορία:Ενετοκρατία στην Κρήτη (με το HotCat) |
μ Αποσαφήνιση από Άλωση της Κωνσταντινούπολης σε Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453) |
||
Γραμμή 9:
Η Κρήτη είχε παραχωρηθεί στον ηγέτη της [[Δ' Σταυροφορία|Τέταρτης Σταυροφορίας]] [[Βονιφάτιος ο Μομφερατικός|Βονιφάτιο Μονφερατικό]] από τον [[Αλέξιος Δ'|Αλέξιο Δ΄ Άγγελο]], γιο του αυτοκράτορα [[Ισαάκιος Β΄|Ισαάκιου Β΄]]. Μετά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204)|κατάληψη της Κωνσταντινούπολης]] από τους Λατίνους το [[1204]] το νησί [[Partitio Romaniae|παραχωρήθηκε]] από τον Βονιφάτιο στην [[Δημοκρατία της Βενετίας]], στις [[12 Αυγούστου]] του [[1204]]. Μέχρι το [[1211]] η Βενετία δεν είχε πλήρη έλεγχο της Κρήτης, αφού τμήμα του νησιού είχε περιέλθει στην εξουσία των Γενουατών, οι οποίοι αποχώρησαν το 1211. Από τότε και μέχρι το [[1669]] η Βενετία είχε απόλυτο έλεγχο στην περιοχή, αντιμετώπιζε όμως παράλληλα οθωμανικές απειλές, που οδήγησαν το [[1645]] στην κατάληψη των [[Χανιά|Χανίων]], έναν χρόνο αργότερα του [[Ρέθυμνο|Ρεθύμνου]] και το [[1648]] στην [[πολιορκία του Χάνδακα]] (σημ. [[Ηράκλειο Κρήτης|Ηράκλειο]]), που παραδόθηκε το [[1669]].
Τους πρώτους αιώνες της [[Βασίλειο της Κάντια|βενετικής κυριαρχίας]] οι ενδείξεις για πνευματικές ανταλλαγές μεταξύ Κρητών και Βενετών είναι περιορισμένες. Υπάρχουν όμως τεκμήρια ότι οι Κρήτες μελετούσαν την αρχαία ελληνική και βυζαντινή γραμματεία και αντέγραφαν χειρόγραφα. Μετά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)|άλωση της Κωνσταντινούπολης]] από τους Οθωμανούς το [[1453]] αρκετοί λόγιοι που έφυγαν από την πόλη πέρασαν κάποιο διάστημα στην Κρήτη· άλλοι από αυτούς έφυγαν στην συνέχεια για την [[Ιταλία]], όπως ο [[Ιανός Λάσκαρις]] και άλλοι παρέμειναν στο νησί, όπως ο Μιχαήλ Αποστόλης. Αυτοί συνέβαλαν στην συγκρότηση ενός κύκλου λογίων που δίδασκαν και αντέγραφαν ελληνικά κείμενα. Οι πολιτισμικές επαφές διευκολύνθηκαν από την παραμονή Ελλήνων στην Ιταλία: πολλοί Κρήτες σπούδαζαν σε ιταλικές πόλεις, ενώ κρητικής καταγωγής ήταν και δύο σημαντικοί Έλληνες τυπογράφοι στην Ιταλία, ο [[Ζαχαρίας Καλλιέργης]] και ο [[Μάρκος Μουσούρος]], που στα τέλη του 15ου και στις αρχές του 16ου αι. ασχολήθηκαν συστηματικά με την έκδοση ελληνικών δημωδών κειμένων. Η παρουσία στις πόλεις της Κρήτης Ελλήνων που είχαν σπουδάσει στην Ιταλία και Βενετών λογίων οδήγησε στην ανάπτυξη έντονης πνευματικής ζωής, που μαρτυρείται από την ύπαρξη λογοτεχνικών ακαδημιών στο Ρέθυμνο (ακαδημία των ''Vivi'', ιδρύθηκε το [[1562]]), στον Χάνδακα (των ''Stravaganti'', από το [[1591]]) και τα Χανιά (''Sterili'', άγνωστο πότε ιδρύθηκε).<ref>Για την πνευματική κατάσταση και τις λογοτεχνικές επαφές μεταξύ Κρητών και Βενετών βλ. David Holton, «Η Κρητική Αναγέννηση», στο: ''Λογοτεχνία και Κοινωνία στην Κρήτη της Αναγέννησης'', επιμέλεια David Holton, μετάφραση Ναταλία Δεληγιαννάκη, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 1997, σελ. 3-10</ref>
== Περίοδος της προετοιμασίας ==
| |||