Ιάκωβος Α΄ της Κύπρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{σε χρήση}}
{{Άλλεςχρήσεις3|Ιάκωβος}}
{{Infobox Royalty
Γραμμή 38 ⟶ 39 :
}}
 
Ο '''Ιάκωβος Α΄ της Κύπρου''' ([[1334]] - [[9 Σεπτεμβρίου]] [[1398]]) ήταν βασιλιάς[[Βασίλειο της [[ΚύπροςΚύπρου|Βασιλιάς της Κύπρου]] απόκαι το[[Κατάλογος βασιλέων της Ιερουσαλήμ|Τιτλούχος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ]] ([[1382]] μέχρι το- [[1398]],) ήταν μικρότερος γιος του βασιλιά της Κύπρουτου [[Ούγος Δ΄ της Κύπρου|Ούγου Δ΄ της Κύπρου]] (1324-1359),και αδελφόςτης δεύτερης συζύγου του επίσηςΑλίκης βασιλιάτου τηςΙμπελέν. ΚύπρουΟ Ιάκωβος Α΄ ήταν μικρότερος αδελφός του [[Πέτρος Α΄ της Κύπρου|Πέτρου Α΄ της Κύπρου]] (1359-1369), θείος και διάδοχος στο θρόνο του επίσης βασιλιά της Κύπρου (γιου του Πέτρου Α΄) [[Πέτρος Β΄ της Κύπρου|ΠέτρουΠέτρο Β΄ της Κύπρου]] (1369-1382)τον οποίο και διαδέχθηκε και πατέρας του επίσης βασιλιά της Κύπρου [[Ιανός της Κύπρου|Ιανού της Κύπρου]] (1398-1432). Ο Ιάκωβος, προτούπριν ανέλθειανέβει στοστον θρόνο της Κύπρου, κατείχεείχε άλλα αξιώματα. Είχεμε περιπετειώδη ζωή, και είναι περισσότεροέμεινε γνωστός για τη σθεναρή αντίστασή του κατάαντίστασή τωνστους [[Γενουάτες|Γενουατών]], όταν οι τελευταίοι εισέβαλαν στην Κύπρο.
 
==ΔιαδοχήΆνοδος στοστον θρόνο πριν τον Ιάκωβο==
Ο Ιάκωβος ήταν τέταρτος κατά σειρά γιος του βασιλιά της Κύπρου [[Ούγος Δ΄ της Κύπρου|Ούγου Δ΄]], μετά τον Γκι (Γουΐδο), τον Πέτρο Α' και τον Ιωάννη. Μετά το θάνατο του Ούγου Δ' το [[1359]], ο πρωτότοκος γιος του Γκι, πρίγκιπας της [[Γαλιλαία|Γαλιλαίας]], δεν ανήλθε στο θρόνο, γιατί είχε ήδη πεθάνει. Βασιλιάς έγινε ο δευτερότοκος γιος του Ούγου Δ', ο [[Πέτρος Α΄ της Κύπρου|Πέτρος Α΄]], που βασίλεψε 10 χρόνια, μέχρι το [[1369]], οπότε και δολοφονήθηκε. Τότε στο θρόνο ανήλθε ο γιος του Πέτρου Α΄, [[Πέτρος Β΄ της Κύπρου|Πέτρος Β΄]], που ήταν ανήλικος. Βασιλιάς στέφτηκε μόλις ενηλικιώθηκε.
 
Ο Ιάκωβος ήταν τέταρτος κατά σειρά γιος του Ούγου Δ΄ , οι μεγαλύτεροι ήταν ː ο ετεροθαλής Γκυ που πέθανε πριν τον πατέρα του, ο Πέτρος Α΄ και ο [[Ιωάννης των Λουζινιάν]]. Τον Ούγο Δ΄ διαδέχθηκε ο Πέτρος Α΄ που βασίλευσε 10 χρόνια μέχρι την δολοφονία του (1369) και αυτόν με την σειρά του ο ανήλικος γιος του Πέτρος Β΄. Η χήρα του Πέτρου Α΄ [[Ελεονώρα της Αραγωνίας, βασίλισσα της Κύπρου]] κάλεσε τους [[Γενουάτες]] να εισβάλουν στην Κύπρο για να εκδικηθεί την δολοφονία του συζύγου της. Οι δυο μικρότεροι αδελφοί του Πέτρου Α΄ αντιστάθηκαν επιτυχώς, όταν οι Γενουάτες έφυγαν από το νησί η Ισαβέλλα οργάνωσε και πέτυχε την δολοφονία του Ιωάννη που τον θεωρούσε ηθικό αυτουργό της δολοφονίας. Ο Πέτρος Β΄ πέθανε πρόωρα χωρίς απογόνους (1382) και τον διαδέχθηκε ο Ιάκωβος.
Στο μεταξύ, η σύζυγος του Πέτρου Α΄, βασίλισσα Ελεονόρα, θέλοντας να εκδικηθεί την άγρια δολοφονία του συζύγου της, προκάλεσε επέμβαση των [[Γενουάτες|Γενουατών]], η οποία εξελίχθηκε σε εισβολή. Κατά των Γενουατών αντιστάθηκαν με επιτυχία οι άλλοι δύο γιοι του Ούγου Δ΄, πρίγκιπες Ιωάννης και Ιάκωβος. Μετά το τέλος του πολέμου με τους [[Γενουάτες]], η βασίλισσα Ελεονόρα μεθόδευσε και πέτυχε τη δολοφονία του ενός από τους δύο, του Ιωάννη, τον οποίο θεωρούσε ως έναν από τους υπεύθυνους για τη δολοφονία του συζύγου της. Έτσι, όταν ο βασιλιάς [[Πέτρος Β΄ της Κύπρου|Πέτρος Β΄]] πέθανε το [[1382]] χωρίς ν' αφήσει διάδοχο, νέος βασιλιάς της Κύπρου εκλέχθηκε ο τέταρτος στη σειρά γιος του Ούγου Δ΄, δηλαδή ο Ιάκωβος.
 
==ΕνάντιαΑντίσταση στους Γενουάτες==
 
Ο βασιλιάς Ιάκωβος ήταν νυμφευμένος με την Ελοΐζ ντε Μπράνσγουϊκ, με την οποία και απέκτησε πολλά παιδιά (πιθανόν 12), από τα οποία γνωστάπιογνωστά είναι: ο [[Ιανός της Κύπρου|Ιανός]], που έγινε βασιλιάς της Κύπρου, ο Ούγος, αρχιεπίσκοπος Λευκωσίας και [[καρδινάλιος]] της ΚύπρουΚαρδινάλιος, ο Φίλιππος, κοντοστάβληςΚοντόσταυλος της Κύπρου, ο Ερρίκος, πρίγκιπας της Γαλιλαίας, η Μαριέτα, που παντρεύτηκε τοτον βασιλιά της ΝεάποληςΝεαπόλεως ΛατισλάςΛαδίσλαο, η Ισαβέλλα, που παντρεύτηκε τον εξάδελφό της Πέτρο, κόμη της Τρίπολης, η Εχίβη και η Αγνή.
==Ενάντια στους Γενουάτες==
Η Ελεονόρα κάλεσε τους Γενουάτες στην Κύπρο για να εκδικηθεί τους δολοφόνους του συζύγου της, ανταποκρίθηκαν θετικά τον Απρίλιο του 1373 με επικεφαλής τον Πέτρο ντε Κάμπο Φρεγκόσο.
Ο βασιλιάς Ιάκωβος ήταν νυμφευμένος με την Ελοΐζ ντε Μπράνσγουϊκ, με την οποία και απέκτησε πολλά παιδιά (πιθανόν 12), από τα οποία γνωστά είναι: ο [[Ιανός της Κύπρου|Ιανός]], που έγινε βασιλιάς της Κύπρου, ο Ούγος, αρχιεπίσκοπος Λευκωσίας και [[καρδινάλιος]] της Κύπρου, ο Φίλιππος, κοντοστάβλης της Κύπρου, ο Ερρίκος, πρίγκιπας της Γαλιλαίας, η Μαριέτα, που παντρεύτηκε το βασιλιά της Νεάπολης Λατισλάς, η Ισαβέλλα, που παντρεύτηκε τον εξάδελφό της Πέτρο, κόμη της Τρίπολης, η Εχίβη και η Αγνή.
Η οχυρωμένη [[Αμμόχωστος]] αλώθηκε με δόλο από τους Γενουάτες, ο μικρός Πέτρος Β΄ και η μητέρα του αιχμαλωτίστηκαν, οι ευγενείς που δολοφόνησαν τον Πέτρο Α΄ θανατώθηκαν αλλά οι Γενουάτες στην συνέχεια επιχείρησαν να καταλάβουν το νησί. Την αντίσταση ανέλαβαν ο πρίγκιπας Ιωάννης από το κάστρο του Ιλαρίωνος και ο Κοντόσταυλος πρίγκιπας Ιάκωβος. Ο Ιάκωβος αντιστάθηκε επιτυχώς από την [[Κερύνεια]] που οι Γενουάτες πολιορκούσε με πείσμα αλλά δεν μπορούσαν να αλώσουν. Ο Ιάκωβος Β΄ έκλεισε τελικά ταπεινωτική ειρήνη με τους Γενουάτες και ο Ιάκωβος εξορίστηκε σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας.
 
==Αιχμαλωσία στη Γένουα==
Όπως έχει ήδη αναφερθεί πιο πάνω, μετά τη δολοφονία του βασιλιά Πέτρου Α΄ το 1369 από ομάδα ευγενών, η σύζυγός του βασίλισσα Ελεονόρα πέτυχε να πείσει τους [[Γενουάτες]] να εισβάλουν στην [[Κύπρος|Κύπρο]] για να τιμωρήσουν τους δολοφόνους. Οι Γενουάτες, οι οποίοι είχαν σημαντικά εμπορικά και οικονομικά συμφέροντα στην Κύπρο, εκστράτευσαν πράγματι στην Κύπρο με επικεφαλής το ναύαρχο Πέτρο ντε Κάμπο Φρεγκόσο τον Απρίλη του [[1373]].
 
Ο Ιάκωβος αποδέχτηκε και αναχώρησε με πλοίο από την Κερύνεια (1374), στην [[Ρόδος|Ρόδο]] δεν βρήκε την αναμενόμενη βοήθεια από τους [[Ιωαννίτες Ιππότες.]] Οι Γενουάτες παραβιάζοντας τους όρους της συμφωνίας τον συνέλαβαν αιχμάλωτο και τον μετέφεραν στην [[Γένουα]] με την σύζυγό του Ελοΐζ, φυλακίστηκε εννιά χρόνια με σκληρές συνθήκες. Στην Γένοβα γεννήθηκε ο μεγαλύτερος γιος του που πήρε το όνομα του θεού [[Ιανός|Ιανού]] προστάτη της πόλης.
Αφού κατόρθωσαν να καταλάβουν με δόλο την άριστα οχυρωμένη πόλη της [[Αμμόχωστος|Αμμοχώστου]], συνέλαβαν εκεί αιχμάλωτους το βασιλιά Πέτρο Β΄ και τη μητέρα του, Ελεονόρα. Στη συνέχεια, αν και εκτέλεσαν πράγματι τους ευγενείς που είχαν δολοφονήσει τον Πέτρο Α΄, θέλησαν να θέσουν κάτω από τον έλεγχο τους το νησί. Στον πόλεμο που ακολούθησε, αντιστάθηκαν με επιτυχία κατά των εισβολέων ο πρίγκιπας Ιωάννης, ορμώμενος κυρίως από το απόρθητο φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνος, και προπάντων, ο Ιάκωβος, που εκείνη την περίοδο κατείχε το αξίωμα του κοντοστάβλη της Κύπρου.
 
==Απελευθέρωση==
Ο Ιάκωβος πολέμησε με ιδιαίτερη επιτυχία στην [[Κερύνεια]], υπερασπιζόμενος την πόλη αυτή στην πολιορκία της από τους [[Γενουάτες]]: παρά τις επιθέσεις των Γενουατών και τα τεχνικά πολιορκητικά μέσα που χρησιμοποίησαν, η Κερύνεια, κάτω από τη διοίκηση του Ιακώβου, όχι μόνο άντεξε, αλλά πρόβαλε και νικηφόρα αντίσταση.
 
Ο Πέτρος Β΄ πέθανε χωρίς διάδοχο (1382) και οι Κύπριοι περίμεναν τον θείο του Ιάκωβο να τον στέψουν βασιλιά. Ο Ιάκωβος διαπραγματεύτηκε σκληρά την ελευθερία του με τους Γενουάτες που ολοκληρώθηκαν με νέα ταπεινωτική συμφωνία (19 Φεβρουαρίου 1383).
Τελικά, ο βασιλιάς [[Πέτρος Β΄ της Κύπρου|Πέτρος Β΄]] σύναψε συνθήκη με τους [[Γενουάτες]], οι οποίοι κράτησαν την [[Αμμόχωστος|Αμμόχωστο]]. Η συνθήκη πρόβλεπε, μεταξύ άλλων, και την αναχώρηση από την Κύπρο του Ιακώβου.
Οι Γενουάτες είχαν απεριόριστα εμπορικά προνόμια στην Κύπρο και διατήρησαν στην κατοχή τους την Αμμόχωστο και την [[Κερύνεια]], ο Ιάκωβος Α΄ έκανε αποτυχημένη προσπάθεια να ανακτήσει την Αμμόχωστο (1396). Νέες προσπάθειες έκαναν κατόπιν ο γιος του Ιανός (1401) και ο [[Ιωάννης Β΄ της Κύπρου]] (1441), την πόλη πήρε τελικά ο [[Ιάκωβος Β΄ της Κύπρου]] (1464), την ίδια χρονιά ανακτήθηκε και η Κερύνεια.
 
==Στέψη==
==Αιχμαλωσία στη Γένουα==
Ο Ιάκωβος, αφού σταμάτησε τον πόλεμο, αποδέχτηκε τον όρο της συνθήκης που πρόβλεπε την εξορία του από το νησί και αναχώρησε το [[1374]] από την [[Κερύνεια]] με καράβι για την [[Ευρώπη]]. Πήγε αρχικά στη [[Ρόδος|Ρόδο]], όπου δε βρήκε την αναμενόμενη βοήθεια, αντίθετα δε, και παρά τη συμφωνία, συνελήφθη από τους Γενουάτες που τον ακολούθησαν και μεταφέρθηκε αιχμάλωτος, μαζί με τη σύζυγό του Ελοΐζ, στη [[Γένουα]].
 
Το βασίλειο της Κύπρου διοικήθηκε μέχρι την επιστροφή του Ιακώβου από 12μελές συμβούλιο ευγενών. Ο [[Λεόντιος Μαχαιράς]] αναφέρει ότι όταν έφτασε ο Ιάκωβος Α΄ στην Κύπρο με πλοίο δεν έγινε δεκτός, δεν τον άφησαν να αποβιβαστεί στην [[Αλυκή Λάρνακας]] και επέστρεψε στην [[Γένουα]].<ref>Χρονικόν, παρ. 603-606</ref>
Στη Γένουα ο Ιάκωβος παρέμεινε αιχμάλωτος και έζησε κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες μαζί με τη σύζυγό του για 9 περίπου χρόνια. Στην πόλη αυτή της [[Ιταλία|Ιταλίας]] γεννήθηκε ο πρωτότοκος γιος του, που ονομάστηκε [[Ιανός της Κύπρου|Ιανός]], το όνομα του [[Ιανός|θεού]] που θεωρούνταν ο ιδρυτής και προστάτης της Γένουας.
Μερικοί ευγενείς όπως οι αδελφοί Περότ και Βιλμόντ ντε Μοντολίφ αρνήθηκαν την άφιξη του Ιακώβου στην Κύπρο με ελπίδες να κυβερνήσουν το νησί οι ίδιοι, οι δυο αδελφοί τιμωρήθηκαν αργότερα από τον Ιάκωβο. Οι αντίπαλοι του Ιακώβου Α΄ εξουδετερώθηκαν πλήρως στην Κύπρο το 1385, τον Απρίλιο του 1385 ο βασιλιάς αποβιβάστηκε στην Κερύνεια, από εκεί πήγε στην [[Λευκωσία]] όπου έγινε δεκτός με μεγάλο ενθουσιασμό, η στέψη του έγινε τον Μάη στον καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας.
 
Οι Βενετοί σύμφωνα με τον Λεόντιο Μαχαιρά ήταν αντίθετοι με την επιστροφή του Ιακώβου στην Κύπρο επειδή ζημιώνονταν με την συμφωνία του με τους Γενουάτες. Ο Ιάκωβος στο δεύτερο ταξίδι του στην Γένουα συνοδεύτηκε από έξιπολεμικές γαλέρες των Γενουατών ''"δια να μηδέν δράξουν τον ρήγα... οι Βενετίκοι εις το έλα του..."'' <ref>Χρονικόν, παρ. 614)</ref>. Οι Γενουάτες κράτησαν ωστόσο όμηρο τον μεγαλύτερο γιο και διάδοχο του Ιανό.
==Οι συμφωνίες με Γενουάτες για την απελευθέρωσή του==
Το [[1382]] πέθανε στο νησί ο [[Πέτρος Β΄ της Κύπρου|Πέτρος Β΄]]. Επειδή δεν άφησε διάδοχο, δικαιωματικά αλλά και με απόφαση της Άνω Βουλής, το στέμμα περιήλθε στο θείο του Ιάκωβο, ο οποίος κρατιόταν ακόμη αιχμάλωτος στη Γένουα. Οι Γενουάτες, προκειμένου να τον αφήσουν ελεύθερο, διαπραγματεύτηκαν μαζί του και του απέσπασαν την υπογραφή σε μια συμφωνία που υπογράφτηκε στις [[19 Φεβρουαρίου]] [[1383]].
 
Με τη συμφωνία αυτή, οι Γενουάτες εξασφάλισαν νέα υπερπρονόμια στην [[Κύπρος|Κύπρο]], που ιδιαίτερα ευνοούσαν τις εμπορικές τους δραστηριότητες. Η [[Αμμόχωστος]] εξακολουθούσε να βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία των Γενουατών, κάτω από ένα καθεστώς το οποίο ουδέποτε αποδέχτηκαν ο Ιάκωβος και οι κατοπινοί βασιλείς της Κύπρου. Ο Ιάκωβος, συγκεκριμένα, έκανε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ([[1396]]) μια αποτυχημένη προσπάθεια να ανακτήσει τη σημαντική αυτή πόλη του νησιού. Αργότερα, παρόμοιες προσπάθειες έγιναν και από το βασιλιά [[Ιανός της Κύπρου|Ιανό]] ([[1401]]), από το βασιλιά [[Ιωάννης Β΄ της Κύπρου|Ιωάννη Β΄]] ([[1441]]) και από το βασιλιά [[Ιάκωβος Β΄ της Κύπρου|Ιάκωβο Β΄]], που τελικά πήρε την πόλη στα [[1464]]. Τον ίδιο χρόνο του παραδόθηκε και η πόλη της [[Κερύνεια|Κερύνειας]], η κατοχή της οποίας από τους Γενουάτες αποτελούσε δεύτερο όρο της συμφωνίας τους με τον Ιάκωβο στις [[19 Φεβρουαρίου]] [[1383]].
 
==Η στέψη του ως βασιλιά==
Μέχρι να διευθετηθεί η απελευθέρωση του Ιακώβου και η επιστροφή του στην Κύπρο, το βασίλειο διοικούνταν από κυβερνήτη και 12μελές συμβούλιο ευγενών. Ο Ιάκωβος κατόρθωσε να φτάσει στην [[Κύπρος|Κύπρο]] το [[1383]], αλλά δεν έγινε δεκτός στο νησί, όπως αναφέρει ο [[Λεόντιος Μαχαιράς]]<ref>Χρονικόν, παρ. 603-606</ref>, κι επέστρεψε στη [[Γένουα]], αφού δεν του επιτράπηκε να αποβιβαστεί στις [[Αλυκή Λάρνακας|Αλυκές της Λάρνακας]], όπου είχε φτάσει με καράβι.
 
Στην επιστροφή του Ιακώβου ήταν αντίθετοι μερικοί ευγενείς, με επικεφαλής τους αδελφούς Περότ και Βιλμόντ ντε Μοντολίφ, οι οποίοι είχαν θεωρήσει ότι ή όλη κατάσταση ευνοούσε την ανάληψη της εξουσίας και τον έλεγχο του βασιλείου από τους ίδιους. Μετά την οριστική επιβολή του Ιακώβου, οι δυο αδελφοί Μοντολίφ συνελήφθησαν και τιμωρήθηκαν. Οι αντίπαλοι του Ιακώβου στην Κύπρο δεν έγινε δυνατό να εξουδετερωθούν παρά μόνο μέχρι το [[1385]]. Τον Απρίλιο του χρόνου αυτού ο βασιλιάς αποβιβάστηκε στην [[Κερύνεια]] και στη συνέχεια μετέβη στη [[Λευκωσία]], όπου κι έγινε δεκτός με μεγάλο ενθουσιασμό. Η στέψη του έγινε το Μάη του [[1385]] στον καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας.
 
Στην όλη υπόθεση της επιστροφής του Ιακώβου στην Κύπρο και της στέψης του φαίνεται ότι ήταν αντίθετοι οι [[Βενετοί]], οι οποίοι ζημιώνονταν εξαιτίας της συμφωνίας του Ιακώβου με τους [[Γενουάτες]]. Έτσι, στο δεύτερο ταξίδι του από τη Γένουα στην Κύπρο, ο Ιάκωβος συνοδευόταν από 6 πολεμικές γαλέρες των Γενουατών, ''δια να μηδέν δράξουν τον ρήγα... οι Βενετίκοι εις το έλα του...'', όπως αναφέρει ο [[Λεόντιος Μαχαιράς|Μαχαιράς]]<ref>Χρονικόν, παρ. 614)</ref>. Ωστόσο οι Γενουάτες κράτησαν στη Γένουα σαν όμηρό τους τον πρωτότοκο γιο του Ιακώβου και διάδοχό του στο θρόνο, [[Ιανός της Κύπρου|Ιανό]].
 
Εκτός από βασιλιάς της Κύπρου, ο Ιάκωβος ήταν κληρονομικά και βασιλιάς Ιεροσολύμων. Βασιλιάς Ιεροσολύμων στέφτηκε το [[1389]]. Το [[1393]], πέθανε ο βασιλιάς της [[Αρμενία|Αρμενίας]] [[Λέων ΣΤ΄ της Αρμενίας|Λέων ΣΤ΄]], που ανήκε επίσης στην οικογένεια των [[Λουζινιανοί|Λουζινιανών]], κι επειδή δεν είχε απογόνους, ο Ιάκωβος έγινε και βασιλιάς της Αρμενίας. Έκτοτε, οι Κύπριοι βασιλιάδες ήταν και βασιλιάδες της Αρμενίας.