Πόλεμος του Βιετνάμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: μεγάλη αφαίρεση Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 40:
Στο μεταξύ, οι Βιετκόνγκ επούλωσαν τις πληγές τους και ανασυντάχθηκαν. Ήδη από το Μάιο έριξαν για πρώτη φορά στη μάχη τα τελευταίου τύπου [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|σοβιετικά]] αεροπλάνα Μιγκ 21, εξειδικευμένα στην αναχαίτιση και ικανός αντίπαλος των αμερικανικών μαχητικών. Στις [[7 Αυγούστου]] οι Αμερικανοί έχασαν 7 αεροπλάνα σε μία μόνο αερομαχία. Όσο εντεινόταν η πίεση, τόσο πλήθαιναν τα τραγικά λάθη: στις [[11 Αυγούστου]], αμερικανικό αεροπλάνο βομβάρδισε κατά λάθος επίσης αμερικανικό πλοιάριο, σκοτώνοντας δύο στρατιώτες. Στις [[28 Αυγούστου|28 του ίδιου μήνα]], 20 Αμερικανοί πεζοναύτες γνώρισαν φρικτό θάνατο από τις φλόγες μιας ναπάλμ που προετοιμαζόταν για τους Βιετκόνγκ. Ένα μήνα αργότερα, ένα ολόκληρο φιλικό προς τους Αμερικανούς χωριό έγινε στάχτη, βομβαρδισμένο από Β-52. Σε μια προσπάθεια να τονώσει το ηθικό των ανδρών του, ο πρόεδρος Τζόνσον επισκέφθηκε αιφνιδιαστικά, με τη στολή του αρχιστράτηγου, την αμερικανική βάση του Κόμραν Μπέι, στις [[26 Οκτωβρίου]]. Κάθιδρος από την αφόρητη ζέστη και την υγρασία της ζούγκλας, με έναν κόμπο στη φωνή, ίσως από αυτά που είδε και άκουσε, ίσως για τις ανάγκες των τηλεοπτικών συνεργείων, υποσχέθηκε στα "παιδιά του", όπως αποκάλεσε το ακροατήριό του, γενναία στρατιωτική ενίσχυση, γρήγορη νίκη και επιστροφή στην πατρίδα "με το κεφάλι ψηλά". Τέσσερις μόνο μέρες μετά την αναχώρησή του οι Βιετκόνγκ έπληξαν με σοβιετικούς πυραύλους Κατιούσα, από τις παρυφές της βιετναμέζικης ζούγκλας, το κέντρο της πυκνοκατοικημένης Σαϊγκόν, στέλνοντας το δικό τους μήνυμα: το τέλος αυτού του "βρώμικου πόλεμου" ήταν ακόμα μακριά<ref>''Οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν το Βόρειο Βιετνάμ", Ιστορικό Λεύκωμα 1966, σελ. 88-97, Καθημερινή (1997)</ref>.
▲Το [[1967]] οι Η.Π.Α. και οι σύμμαχοί τους αύξησαν δραματικά τις δυνάμεις τους στο Βιετνάμ, σε μία προσπάθεια να καταφέρουν αποφασιστικά πλήγματα στους Βιετκόνγκ και να σύρουν το Ανόι σε διαπραγματεύσεις. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς, ο συνολικός αριθμός των συμμαχικών δυνάμεων έφτασε το 1.300.000, από τους οποίους οι 485.000 ήταν Αμερικανοί. Στο απέναντι στρατόπεδο οι Βιετκόνγκ και οι Βορειοβιετναμέζοι αριθμούσαν, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του αμερικανικού επιτελείου, μόλις 300.000 μαχητές, με πολύ υποδεέστερο εξοπλισμό. Αλλά ενώ οι αριθμοί ήταν συντριπτικά υπέρ των Αμερικανών, η πραγματική εικόνα του πολέμου ήταν διαφορετική.
Στις [[8 Ιανουαρίου]], οι Αμερικανοί ξεκίνησαν μαζικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στο λεγόμενο "Σιδηρούν Τρίγωνο", μία έκταση που άρχιζε σε απόσταση 50 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Σαϊγκόν και εκτεινόταν μέσα στη βιετναμέζικη ζούγκλα. Η περιοχή αυτή ήταν επί 20 χρόνια ορμητήριο των Βιετκόνγκ κατά της πρωτεύουσας, γεμάτη αποθήκες όπλων, γραμμές ανεφοδιασμού, υπόγεια τούνελ για δολιοφθορές και κρυφά αρχηγεία. Στις επιχειρήσεις πήραν μέρος 15.000 άνδρες, που δεν δίστασαν μπροστά σε καμιά ωμότητα καθώς ο στόχος της επιχείρησης ήταν να γίνει η περιοχή "ολοσχερώς ακατοίκητη". Οι πεζοναύτες πήραν το ρύζι, πυρπόλησαν τις καλλιέργειες, γκρέμισαν νοσοκομεία, ενώ ελικόπτερα με μεγάφωνα πετούσαν πάνω από τα χωριά και καλούσαν τους κατοίκους να τα εκκενώσουν μέσα σε λίγα λεπτά. Όσοι υπάκουσαν μεταφέρθηκαν με καμιόνια σε άθλια στρατόπεδα προσφύγων και όσοι δεν συμμορφώθηκαν κάηκαν μαζί με τα σπίτια τους ή κατέφυγαν πανικόβλητοι σε σπηλιές. Στις [[26 Ιανουαρίου]], οι Αμερικανοί ανακοίνωσαν ότι η επιχείρηση στέφθηκε από "καθολική επιτυχία". Όμως, δεν την γιόρτασαν για πολύ: μόλις μία εβδομάδα αργότερα, στις [[2 Φεβρουαρίου]], οι νοτιοβιετναμέζικες αρχές ομολόγησαν ότι οι Βιετκόνγκ είχαν ήδη επιστρέψει στις θέσεις που κατείχαν πριν από την έναρξη της επιχείρησης.
| |||