Εθνικό Πάρκο Γιέλοουστοουν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 13:
| Σύνδεσμος = http://whc.unesco.org/en/list/28
}}
Το '''Εθνικό πάρκο Γιέλοουστοουν''', που χαρακτηρίστηκε από το [[Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών]] ως [[εθνικό πάρκο]] στις 1 Μαρτίου [[1872]],<ref name="memory.loc.gov">[http://memory.loc.gov/cgi-bin/query/r?ammem/consrvbib:@field(NUMBER+@band(amrvl+vl002)) U.S. Statutes at Large, Vol. 17, Chap. 24, pp. 32-33. "An Act to set apart a certain Tract of Land lying near the Head-waters of the Yellowstone River as a public Park."] From The Evolution of the Conservation Movement, 1850-1920 collection. [[Library of Congress]]</ref> βρίσκεται κυρίως στην πολιτεία του Ουαϊόμινγκ, αν και επεκτείνεται και στη [[Μοντάνα]] και στο [[Αϊντάχο|Άινταχο]]. Το πάρκο ήταν το πρώτο του είδους του και είναι γνωστό για την άγρια ζωή που φιλοξενεί και τα πολλά γεωθερμικά χαρακτηριστικά του, ειδικά το [[γκέιζερ]] Όλντ Φέιθφουλ, ένα από τα πιο δημοφιλή θεάματα του πάρκου.<ref name="facts">{{cite web| title =Yellowstone Fact Sheet| publisher = National Park Service| url =http://www.nps.gov/yell/planyourvisit/factsheet.htm National Park Service|date=August 10, 2006| accessdate = 2007-03-07}}</ref> Το πάρκο έχει πολλά είδη [[οικοσύστημα|οικοσυστημάτων]], αλλά το κυρίαρχο είναι το υποαλπικό [[δάσος]].
 
Οι Ινδιάνοι κατοικούσαν στην περιοχή του Γιέλοουστοουν για τουλάχιστον 11.000 χρόνια. Η [[αποστολή Λιούις και Κλαρκ]] πέρασε από την περιοχή στις αρχές του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]]. Εκτός από επισκέψεις από ανθρώπους των βουνών έως τα μέσου του 19ου αιώνα, οργανωμένες εξερευνήσεις δεν έγιναν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1860. Ο Αμερικανικός στρατός ανέλαβε να επιβλέπει το πάρκο μετά την ίδρυση του. Το 1917 η διαχείριση του πάρκου πέρασε στην εθνική υπηρεσία πάρκων, η οποία είχε δημιουργηθεί τον προηγούμενο χρόνο. Έχουν κτιστεί εκατοντάδες κτίρια τα οποία προστατεύονται εξαιτίας της αρχιτεκτονικής και ιστορικής τους σημασίας. Οι ερευνητές έχουν εξετάσει πάνω από χίλιους αρχαιολογικούς χώρους.