Εισβολή του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι αντιδράσεις των Δυτικών παρέμειναν καθαρά ρητορικές, σύμφωνα με το πνεύμα της Γιάλτας, που αναγνώριζε στο κάθε μπλοκ το δικαίωμα να λύνει εν ανάγκη δια πυρός και σιδήρου τα προβλήματα που αντιμετώπιζε μέσα στη σφαίρα επιρροής του. Οι πιο έντονες αντιδράσεις θα προέρχονταν από τα ίδια τα κομμουνιστικά κόμματα. Ο Τίτο καταδίκασε με βδελυγμία την επέμβαση, ο Τσαουσέσκου, που φοβόταν ότι μπορεί να έρθει η δική του σειρά, οργάνωσε μία τεράστια συγκέντρωση υποστήριξής του στην οποία δήλωσε ότι "''οι ένοπλοι εργάτες, αγρότες και φοιτητές, εγγυώνται την ασφάλεια της σοσιαλιστικής μας πατρίαςπατρίδας''", προειδοποιώντας τη Μόσχα ότι δεν εννοεί να πάει σαν πρόβατο επί σφαγή, όπως οι Τσεχοσλοβάκοι συνάδελφοί του. Το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα της Δύσης, το [[Κομμουνιστικό Κόμμα (Ιταλία)|ιταλικό Κ.Κ.]] κατήγγειλε τη σοβιετική εισβολή, ακολουθούμενο από μία σειρά άλλα ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα, που πήραν αποστάσεις από τη Μόσχα, καθώς οι ερπύστριες των ρωσικών τανκς απειλούσαν να συντρίψουν την εκλογική, λαϊκή τους βάση<ref>[[Κρίστοφερ Χίτσενς]], ''[http://www.slate.com/articles/news_and_politics/fighting_words/2008/08/the_verbal_revolution.html The Verbal Revolution]'', Slate</ref>. Μετά τη ρήξη με το [[Πεκίνο]], ένα δεύτερο μεγάλο σχίσμα συγκλόνιζε πλέον το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα: το σχίσμα του ευρωκομμουνισμού<ref>''Η σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία'', σελ. 48-55, Ιστορικό Λεύκωμα 1968, Καθημερινή (1998)</ref>.