Μύκονος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
added pic |
|||
Γραμμή 34:
Κατά την μυθολογία, το νησί πήρε το όνομά του ήρωα Μυκόνου, γιου του Αινίου του Καρύστου και Ρυούς της Ζάρυκος ([[Στέφανος ο Βυζάντιος|Στέφανος Βυζάντιος]]). Αποικήθηκε αρχικά από τους [[Αιγύπτιοι|Αιγυπτίους]], Ικάριους, [[Φοίνικες]] και [[Μινωίτες]], κατόπιν από τους [[Ίωνες]] υπό την καθοδήγηση του Ιπποκλέους του Νήλου και πατέρα του Φοβίου ή Φορβίου. Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν στην Μύκονο και τον ποταμό Αχελώο, ανύπαρκτο σήμερα, και το όρος «Δίμαστον» που είναι δικόρυφο, ευρισκόμενο πάντως μεταξύ δύο όρων (Ανωμερίτη και Βορνιώτη). Aλλη μυθολογική παράδοση που στην αρχαία Μύκονο αναφέρεται στο φόνο των γιγάντων από τον [[Ηρακλής (μυθολογία)|Ηρακλή]] στο νησί αυτό (Στράβωνος Ί 487), από εκεί φαίνεται να προήλθε και η παροιμιώδης φράση: «Πάντες υπό μία Μύκονον» που αναφέρεται σε πολλά ανόμοια και ασυνάρτητα πράγματα που βρίσκονται σε μία κατηγορία <ref>Αλέξανδρος Ραγκαβής: Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας, τόμος Α΄</ref>. Ο [[Στράβων]]ας αναφέρει επίσης ότι οι Μυκόνιοι ήταν φαλακροί, ενώ άλλοι συγγραφείς υπερβάλλοντας αναγράφουν ότι παρέμεναν άτριχοι ήδη από την βρεφική τους ηλικία. Οι αρχαίοι θεωρούσαν τους Μυκόνιους άπληστους και φιλοκερδείς αντίληψη που αντανακλάται στη φράση: «Μυκόνιος γείτων».<ref>Αλέξανδρος Ραγκαβής: Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας, τόμος Α΄, Ηρόδοτος Στ 118, Θουκυδίδης Γ 29, Στράβων Ι 437</ref> Κατά τους ιστορικούς χρόνους η Μύκονος αναφέρεται σπάνια. Από τον [[Ηρόδοτος|Ηρόδοτο]] (ΣΤ΄118) αναφέρεται ως ορμητήριο του Πέρσου Δάτιδος το 490 π.Χ. Η Μύκονος έχει 2 κύρια μοναστήρια, το ένα στην σημερινή «Aνω Μερά» και στη θέση «Παλαιόκαστρο», ΝΔ της σημερινής πόλης. Οι Μυκόνιοι, που ανήκαν στην [[Δηλιακή Συμμαχία]], κατέβαλλαν στους Αθηναίους συμμαχικό φόρο ενός ταλάντου. Λάτρευαν εκτός τις υπόλοιπες θεότητες του Πανελληνίου [[Δώδεκα θεοί του Ολύμπου|Δωδεκαθέου]] ιδιαίτερα τον [[Διόνυσος|Διόνυσο]] και την μητέρα του [[Σεμέλη]], την [[Δήμητρα (μυθολογία)|Δήμητρα]] (Χλόη) και τον [[Ποσειδώνας (μυθολογία)|Ποσειδώνα]], και προς τιμή τους τελούσαν πανηγυρικές γιορτές με θυσίες κάπρων, αμνών και κριών. Τα νομίσματα της Μυκόνου φέρουν τον Διόνυσο ολόσωμο με την κεφαλή του ή την κεφαλή του Ποσειδώνα.
===Οικογένεια Γκίζι===
Μετά την ρωμαϊκή κυριαρχία η Μύκονος ακολούθησε την τύχη της υπόλοιπης Ελλάδας. Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους ανήκε στο [[Θέμα Αιγαίου Πελάγους|θέμα των νησιών του Αιγαίου Πελάγους]]. Ίδια τύχη ακολούθησε η Μύκονος από το [[1204]] επί [[Λατινοκρατία|Φραγκοκρατίας]], όπου περιήλθε στην βενετική οικογένεια του Ανδρέα Γκύζη, που διατήρησε το νησί μέχρι το [[1390]]. Κατά το χρονικό αυτό διάστημα ιδρύθηκε η σημερινή πόλη Μύκονος, πυρπολήθηκε από τον Αραγώνιο ναύαρχο Ρογήρο Λούρια. Μετά το 1390 η Βενετία διώκει την Μύκονο. Έκτοτε αρχίζει η [[Τουρκοκρατία]], κατά το πρώτο διάστημα της οποίας το νησί διώκεται από καπιτάνου και επιτροπής Χριστιανών, διατελούντων από τον Μπέη της Κω, μετά το 1669 δίνεται ως τιμή στους μεγάλους διερμηνείς της Πύλης, εισπράττοντας δια επιτροπής τους φόρους και έχοντας τους αντιπροσώπους αυτούς ως διοικητές. Μεταξύ αυτών των τιμαριούχων της Μυκόνου γνωστότεροι παρέμειναν οι Παναγιωτάκης Νικούσιος και Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (1669-1709).▼
[[Αρχείο:Ghisi.png|thumb|right|200px|Τα σύμβολα της Οικογένειας Γκίζι]]
Η [[Κωνσταντινούπολη]] κατακτήθηκε από τους Λατίνους που συμμετείχαν στην [[Δ΄ Σταυροφορία]] και δημιουργήθηκε η [[Λατινική Αυτοκρατορία]] (1204), τα επόμενα χρόνια οι Σταυροφόροι ξεκίνησαν την κατάκτηση των νησιών του [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίου]]. Η [[Τήνος]] και η Μύκονος κατακτήθηκαν από τους αδελφούς Ανδρέα και [[Ιερεμίας Γκίζι|Ιερεμία Γκίζι]], ανήκαν στην επιφανή [[Οικογένεια Γκίζι]] από την [[Βενετία]] και ήταν ανιψιοί του δόγη [[Ενρίκο Ντάντολο]].
O [[Ανδρέας Γκίζι]] έγινε ο πρώτος Λατίνος κυβερνήτης του νησιού υπό την υψηλή κυριαρχία του [[Δουκάτο της Νάξου|Δούκα του Αρχιπελάγους]] [[Μάρκος Α΄ Σανούδος|Μάρκου Σανούδου]] (1207). Τον Ανδρέα Γκίζι διαδέχθηκε ο γιος του [[Βαρθολομαίος Α΄ Γκίζι]] (19 Μαρτίου 1277), λίγο πριν τον θάνατο του (1303) πήρε σαν δώρο την [[Κέα]] και την [[Σέριφος|Σέριφο]] που ανακατέλαβαν οι Βενετοί από την [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]].<ref>Saint-Guillain 2006, p. 182.</ref> Οι Γκίζι κυβέρνησαν το νησί περίπου δυο αιώνες και τα μέλη της οικογένειας γνώρισαν μεγάλες διακρίσεις. Ο γιος του Βαρθολομαίου Α΄ [[Γεώργιος Α΄ Γκίζι]] έγινε μέσω του πρώτου γάμου του [[Βαρωνία της Χαλανδρίτσας|Bαρώνος της Χαλανδρίτσας]] στο [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας]] (1286 - 1311) και Καστελάνος της Καλαμάτας (1292).<ref>Bon (1969), pp. 234–235, 459</ref> Με τον δεύτερο γάμο του με την Αλίκη νταλε Κάρτσερι εξασφάλισε την [[Τριτημόριοι της Εύβοιας|Τριτημορία της Εύβοιας]] που κληρονόμησε ο γιος του [[Βαρθολομαίος Β΄ Γκίζι]] από την μητέρα του (1313). Την περίοδο που κυβέρνησε την Μύκονο ο Γεώργιος Α΄ Γκίζι το κάστρο του νησιού πυρπολήθηκε από τον Αραγώνιο ναύαρχο [[Ρουτζέρο ντι Λαούρια]].
Ο τελευταίος γόνος της Οικογένειας Γκίζι που κυβέρνησε την Μύκονο ήταν ο [[Γεώργιος Γ΄ Γκίζι]], με τον θάνατο του χωρίς απογόνους (1390) το νησί μεταβιβάστηκε στην [[Δημοκρατία της Βενετίας]].<ref>William Miller, The Latin Orient (London: Society for Promoting Christian Knowledge, 1920), p. 39</ref><ref>D. Jacoby, La féodalité en Grèce médiévale. Les « Assises de Romanie », sources, application et diffusion (1971), p. 237</ref>
Τα μέλη της Οικογένειας Γκίζι που κυβέρνησαν την Τήνο μαζί με την Μύκονο αναλυτικά ήταν :
*[[Ανδρέας Γκίζι]] (1207 - 1277)
*[[Βαρθολομαίος Α΄ Γκίζι]] (1277 - 1303)
*[[Γεώργιος Α΄ Γκίζι]] (1303 - 1311)
*[[Βαρθολομαίος Β΄ Γκίζι]] (1311 - 1341)
*[[Γεώργιος Β΄ Γκίζι]] (1341 - 1352)
*[[Βαρθολομαίος Γ΄ Γκίζι]] (1352 - 1384)
*[[Γεώργιος Γ΄ Γκίζι]] (1384 - 1390)
===Τουρκοκρατία===
[[Αρχείο:I Micchole - Buondelmonti Cristoforo - 1420.jpg|left|thumb|Χάρτης της Μυκόνου, [[Κριστόφορο Μπουοντελμόντι]], 1420]]
[[Αρχείο:Mykon AMM 060372.jpg|thumb|160px|Η [[Μαντώ Μαυρογένους]]. Πορτραίτο στο Ναυτικό Μουσείο Αιγαίου Μυκόνου.]]
Οι Βενετοί κυβέρνησαν την Μύκονο μέχρι το 1537, το νησί δέχτηκε επίθεση εκείνη την χρονιά από τον [[Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα]], τον Ελληνικής καταγωγής ναύαρχο του Οθωμανού σουλτάνου [[Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής|Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς.]]
▲
Η Τήνος σε αντίθεση με την Μύκονο παρέμεινε άλλους δυο αιώνες στα χέρια των Βενετών, ήταν το τελευταίο νησί του Αιγαίου που κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς (1718).
Κατά την [[Ορλωφικά|επανάσταση του Ορλώφ]], η Μύκονος κατελήφθη από τους Ρώσους, οι οποίοι την είχαν στην κατοχή τους το διάστημα 1770-1774. Γενικά όμως κατά την Τουρκοκρατία η Μύκονος διαμορφώθηκε σε ναυτικό νησί και παρείχε στον οθωμανικό στόλο μια γαλέρα και πληρώματα. Κατά τους χρόνους εκείνους το νησί ήταν γεμάτο πειρατές και κουρσάρους, που αποτελούσαν φόβο των τριγύρω νησιών και των διερχομένων του [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίου]] εμπορικών πλοίων.
| |||