Ιωάννης Καλβίνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 13:
Το [[1533]] ερχόμενος σε επαφή με το δόγμα του [[Μαρτίνος Λούθηρος|Λούθηρου]] δοκιμάζει ξαφνικά <ref>the life and theology of Calvin by pastor Steve Weaver.pdf</ref>, όπως ονομάζει, την ''«πνευματική αναγέννηση»'', «…''ο Θεός δάμασε την καρδιά μου και την οδήγησε σε υποταγή. Είχε γίνει πιο σκληρή απέναντι σε τέτοια θέματα απ' όσο μπορούσε κανείς να περιμένει από έναν νέο άνθρωπο''», γράφει.<ref>στέφανου κατσάρκα από την ιστοσελίδα του Πανελλήνιου Ευαγγελικού Συνδέσμου</ref>
Η φιλία του με τον Νικολά Κοπ, πρύτανη του Βασιλικού Κολλεγίου στο Παρίσι, και η βοήθεια που του πρόσφερε στη συγγραφή του λόγου με έντονα ουμανιστικό και λουθηρανικό πνεύμα, του δημιούργησε προβλήματα, και όταν ο φίλος του κατηγορήθηκε για αιρετικός επειδή συμμετείχε στο κίνημα για την αναμόρφωση της Καθολικής Εκκλησίας, η κατάσταση έγινε δύσκολη και για τον Καλβίνο. Ο Κοπ έφυγε για τις [[Βρυξέλλες]] και ο Καλβίνος για τη [[Βασιλεία]]. Εκεί, το [[1536]] πρωτοδημοσιεύει στα Λατινικά το έργο του ''Διδαχές της χριστιανικής θρησκείας'' ''(Institutio Christianae
Στη Γενεύη θα μείνει 2 χρόνια περίπου, μέχρι το 1538, και τελικά ύστερα από διαφωνίες που δημιουργήθηκαν εκεί με το εκκλησιαστικό συμβούλιο –το κονσιστόριο-, σχετικά με την επανεισαγωγή της ποινής του αφορισμού ως πειθαρχικό μέτρο, που πρότειναν αυτός και ο Φαρέλ, και το τελετουργικό της Θείας Ευχαριστίας, εγκατέλειψε τη πόλη.<ref>ιστορία της ανθρωπότητας της UNESCO, τόμος 12, σελ.3771</ref> Τον Αύγουστο του 1540 θα παντρευτεί τη χήρα κάποιου αναβαπτιστή, την Ιντελέτ ντε Μπυρ (Idelette de Bure), που είχε ήδη δύο παιδιά από τον προηγούμενο γάμο της,<ref>Cottret, Bernard η βιογραφία του Καλβίνου, έκδοση 1995 σελ.139-142</ref> μια γυναίκα που οι βιογράφοι του θεωρούν ιδανική για αυτόν, διαλεγμένη με τις ίδιες αυστηρές ασκητικές προδιαγραφές όπως και όλα τα πράγματα στη ζωή του. Είναι σεμνή, δεν είναι γκρινιάρα και ιδιότροπη, είναι οικονόμα και υπομονετική και πάντα παρούσα στα προβλήματα της υγείας του. ‘’Πιστή συνεργάτιδα της διακονίας του’’, ‘’και την καλύτερη συντροφιά της ζωής μου’’ την περιγράφει ο ίδιος στην αλληλογραφία του.<ref name="ReferenceA">Στέφανου Κατσάρκα από την ιστοσελίδα του Πανελλήνιου Ευαγγελικού Συνδέσμου</ref>. Θα περάσουν μαζί εννέα χρόνια προτού πεθάνει το 1549. Ήδη από το 1542 είχε πεθάνει και ο γιος του Καλβίνου και της Ιντελέτ, ένα αγοράκι, που γεννημένο πρόωρα, δεν έζησε παρά λίγες εβδομάδες.<ref>Cottret Bernard, Calvin: a biography.</ref>
| |||