Ριχάρδος Β΄ της Αγγλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον Ιούνιο του 1399 ο [[Λουδοβίκος Α΄ της Ορλεάνης]] απέκτησε τον έλεγχο στην αυλή του αδελφού του [[Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Καρόλου ΣΤ΄ της Γαλλίας]]. Η πολιτική της προσέγγισης με το Αγγλικόαγγλικό στέμμα όμως δεν ταίριαζε στις φιλοδοξίες του και γι' αυτό έστειλε τον Ερρίκο του Μπόλινμπροκ πίσω στη Γαλλία, όπου στρατοπέδευσε στην ακτή της Υόρκης με τους οπαδούς του στα τέλη του Ιουνίου του 1399.<ref>Saul (1997), σσ. 406–7.</ref> Ο Ερρίκος συναντήθηκε με τον [[Χένρι Πέρσι, 5ος κόμης του Νορθάμπερλαντ|Χένρι Πέρσι, 5ο κόμη του Νορθάμπερλαντ]], και αποφάσισε να διεκδικήσει δυναμικά την κληρονομιά του.<ref>Saul (1997), σσ. 408–10</ref> Ο Ριχάρδος Β΄ με τους οπαδούς του δραπέτευσε στην [[Ιρλανδία]] και ο Ερρίκος δεν συνάντησε καμιά αντίσταση.<ref>Harriss (2005), σσ. 486–7.</ref> Ο [[Εδμόνδος του Λάνγκλεϊ]] δεν είχε άλλη επιλογή από το να πάει στο πλευρό του Ερρίκου, ο δε Ριχάρδος καθυστέρησε την επιστροφή του από την Ιρλανδία και έφτασε στην [[Ουαλία]] στις 24 Ιουλίου.<ref>Saul (1997), σελ. 411.</ref> Στις 12 Αυγούστου συναντήθηκε με τον κόμη του Νορθάμπερλαντ για διαπραγματεύσεις.<ref>Saul (1997), σσ. 412–3.</ref> Ο Ριχάρδος συμφώνησε να παραδώσει το θρόνο στον Ερρίκο αφού πρώτα του εγγυηθεί ότι θα του χαρίσει τη ζωή, αλλά την 1η Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους φυλακίστηκε στον [[Πύργος του Λονδίνου|Πύργο του Λονδίνου]].<ref>Saul (1997), σελ. 417.</ref>

Ο Ερρίκος ήταν αποφασισμένος να πάρει το θρόνο, αφού ο Ριχάρδος με το τυραννικό και ανίκανο καθεστώς του είχε αποδείξει ότι δεν ήταν ικανός να κυβερνήσει, και ήταν επίησης ανίκανος να αποκτήσει διάδοχο.<ref>McKisack (1959), σσ. 494–5.</ref> Άλλος διεκδικητής του Αγγλικούαγγλικού θρόνου που δημιούργησε προβλήματα στον Ερρίκο του Μπόλινμπροκ ήταν ο [[Εδμόνδος Μόρτιμερ, 3ος κόμης του Μαρς]], που είχε παντρευτεί την [[Φιλίππη, 5η κόμισσα του Όλστερ|Φιλίππη, 5η κόμησσα του Όλστερ]], κόρη του [[Λάιονελ της Αμβέρσας]], του δεύτερουδευτερότοκου γιου του Εδουάρδου Γ΄, ενώ ο ίδιοςΕδμόνδος Μόρτιμερ ήταν γιος του Ιωάννη της Γάνδης, τρίτουτριτότοκου γιου του Εδουάρδου Γ΄.<ref>Saul (1997), σσ. 419–20.</ref> Τα γεγονότα καταγράφουν ότι ο Ριχάρδος Β΄ παραιτήθηκε για χάρη του Ερρίκου του Μπόλινμπροκ, το κοινοβούλιο έκανε δεκτή την παραίτηση στις 30 Σεπτεμβρίου, και ο Ερρίκος στέφθηκε βασιλιάς ως Ερρίκος Δ΄ στις 13 Οκτωβρίου.

Η τύχη του Ριχάρδου είναι ασαφής μετά την εκθρόνιση του.<ref>Saul (1997), σελ. 424.</ref> Ο ξάδελφοςξάδελφός του Ερρίκος, όπως ισχυρίζονται οι ιστορικοί δεν είχε στόχο να τον θανατώσει, και άλλαξε γνώμη όταν αποκαλύφθηκε η ''Επανάσταση των Επιφανών'' (1399 - 1400) με σκοπό να τον ανατρέψει και να επαναφέρει τοτον Ριχάρδο Β΄.<ref>Saul (1997), σελ. 424–5.</ref> Στην επανάσταση συμμετείχαν οι κόμητες του Κεντ, του Χάντινγκτον, του ΣόλσμπεριΣώλσμπερι, και ο βαρόνος ΝτεσπένσερΝτισπένσερ, οι οποίοι εκτελέστηκαν. Τους συνωμότες πρόδωσε ο πρώτος ξάδελφος του βασιλιά, [[Εδουάρδος του Νόργουιτς]], γιος του Εδμόνδου του Λάνγκλεϊ, τέταρτου στη σειρά γιου του Εδουάρδου Γ΄, ο οποίος είχε στην αρχή σχεδιάσει την επανάσταση μαζί τους. Ο Ερρίκος Δ΄ αποφάσισε, μπροστά στον κίνδυνο, να θανατώσει και τον Ριχάρδο Β΄,. οΟ χρόνος και ο τρόπος που θανατώθηκε είναι ασαφής, επίσημα πέθανε στη φυλακή από ασιτία.<ref>Tuck (2004).</ref> Ο Ερρίκος Δ΄ έκανε δημόσια επίδειξη του νεκρού σώματος του Ριχάρδου στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου ώστε να δείξει στονστο λαό ότι είναι νεκρός.