Μονή Αγίας Ελεούσης Αχαΐας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Αποσαφήνιση από Μετόχι σε μετόχι μοναστηριού |
||
Γραμμή 50:
Η αρχική θέση του μοναστηριού, το λεγόμενο "Παλαιομονάστηρο", βρισκόταν ακριβώς έξω από το χωριό της Πιτίτσας, εκεί όπου βρίσκεται το σπηλαιώδες ναΐδριο της [[Ανάληψη|Αναλήψεως]] που είχε την χρήση του αρχικού [[καθολικό|καθολικού]] (κυρίως ναού) της Μονής<ref name="Triantafyllou 1995, Eleousis"/><ref name="Triantafyllou 1995, monai">Τριανταφύλλου 1995, λήμμα Μοναί.</ref><ref name="Louloudis 2010,p.120."/>. Ωστόσο, το αρχικό μοναστήρι εγκαταλείφθηκε λόγω των δύσκολων συνθηκών του χειμώνα και μεταφέρθηκε στη σημερινή χαμηλότερη θέση<ref name="Triantafyllou 1995, Eleousis"/><ref name="Louloudis 2010,p.120."/>. Στο "Παλαιομονάστηρο", όπου παλιότερα διακρίνονταν ερείπια κελιών καθώς και ο ερειπωμένος [[χριστιανικός ναός|ναός]] του [[Άγιος Χαράλαμπος|Αγίου Χαραλάμπους]], σώζονται τοιχογραφίες, η μελέτη της τεχνοτροπίας των οποίων έχει καταλήξει ότι δημιουργήθηκαν πιθανόν στα τέλη του [[17ος αιώνας|17ου]] αιώνα ενώ διαπιστώνεται και ένα δεύτερο στρώμα τοιχογραφιών από τον [[18ος αιώνας|18ο]] αιώνα<ref name="Louloudis 2010,p.120."/>.
Υπάρχουν απόψεις ότι πατριαρχικό [[σιγίλιο]] του [[1741]] αναφέρεται στο μοναστήρι ως [[μετόχι μοναστηριού|μετόχι]] της Μονής Παναγίας Βλαχέρνας, παλιού μοναστηριού της [[Νομός Ηλείας|Ηλείας]] που τότε υπαγόταν εκκλησιαστικώς στην τότε Μητρόπολη Παλαιών Πατρών<ref name="Louloudis 2010,p.120."/>. Σύμφωνα με παραδόσεις, στο "Παλαιομονάστηρο" είχαν βρει καταφύγιο γυναικόπαιδα κατά την περίοδο της [[Επανάσταση του 1821|Επαναστάσεως του 1821]], τα οποία πρόδωσε ο [[Γκολφίνος Λουμπιστάνος]] προξενώντας το θάνατό τους<ref name="Triantafyllou 1995, Eleousis"/>. Στα [[1834]] είχε θεωρηθεί Μονή διαλυμένη<ref name="Triantafyllou 1995, Eleousis"/>. Σύμφωνα με επιγραφή το καθολικό της Μονής Αγίας Ελεούσας ανακαινίστηκε το [[1854]]<ref name="Louloudis 2010,p.120."/>.
Μέχρι το [[1930]] λειτουργούσε ως ανδρώο μοναστήρι, κατόπιν διαλύθηκε και ανασκευάστηκε το [[1947]]· Έκτοτε λειτουργεί ως γυναικείο μοναστήρι<ref name="Triantafyllou 1995, Eleousis"/><ref name="Louloudis 2010,p.120."/>.
| |||