Χυμεία του Ισαάκ Νεύτωνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Χάρη στις έρευνες των Ντομπς (B.J.T. Dobbs), Γουέστφολ (Richard Westfall) και Φιγκάλα (Karin Figala), είναι πλέον γνωστό ότι ο Ισαάκ Νεύτων έγραψε τουλάχιστον εκατό τριάντα ένα χειρόγραφα, συνολικά ένα εκατομμύριο λέξεις περίπου, για το θέμα της αλχημείας. Παρά το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος αυτού του υλικού είναι διαθέσιμο στους μελετητές μετά την πώλησή του από το Σόουθμπι το 1936, οι στόχοι και τα πρωτόκολλα της συνολικής αλχημικής ενασχόλησης του Νεύτωνα παραμένουν ανεπαρκώς κατανοητά και το μεγαλύτερο τμήμα των χειρογράφων παραμένει ανέκδοτο και κατά ένα μεγάλο μέρος μη χρονολογημένο<ref>Σύμφωνα με τον κατάλογο που συνέθεσαν οι Rob Iliffe, Peter Spargo και John T. Young. (στηριγμένο κυρίως στον κατάλογο πωλήσεων του Σόουθμπι του 1936), 18 από αυτά τα χειρόγραφα δεν υπολογίζονται έως σήμερα στη συνολική παραγωγή και αρκετά άλλα βρίσκονται πιθανώς στα χέρια ιδιωτών συλλεκτών Βλ. http://www.newtonproject.sussex.ac.uk/prism.php?id=55.</ref>. Αυτό είναι εκπληκτικό, δεδομένης της έντονης ακαδημαϊκής προσήλωσης στα [[φιλοσοφία|φιλοσοφικά]], [[μαθηματικά]] και [[Φυσική|φυσικά]] κείμενα του Νεύτωνα. Κι όμως παρά τη συγκαλυμμένη φύση τους, τα αλχημικά χειρόγραφα σχημάτισαν τη βάση ισχυρών αναθεωρητικών δηλώσεων για τη συνολική φύση του επιστημονικού του έργου. Ήδη το 1946 ο [[Τζον Κέινς]] (John Maynard Keynes) χρησιμοποίησε ως δικαιολογία τα αλχημικά κείμενα για τον περίφημο ισχυρισμό του ότι «ο Νεύτων δεν ήταν ο πρώτος του αιώνα της λογικής. Ήταν ο τελευταίος των μάγων»<ref>Maynard Keynes, John «Newton the Man», στο Dobbs B.J.T., 1975 ''Foundations of Newton's Alchemy'', Cambridge University Press, Cambridge, 13.</ref>. Η Ντομπς, από την άλλη, εξέφρασε την άποψη (1975) στο ''Foundations of Newton's Alchemy'', (Θεμέλια της Αλχημείας του Νεύτωνα), ότι η θεωρία για την βαρυτική έλξη προερχόταν από την αλχημική έρευνά του. Εξαναγκασμένη από την περαιτέρω έρευνά της να μετριάσει τούτο τον ισχυρισμό, η Ντομπς Dobbs κατέληξε το 1991 στο συμπέρασμα στο ''Janus: Faces of Genius'' (ΔιάνοιαΙανός: Πρόσωπα τουτης ΙανούΙδιοφυΐας) ότι η αλχημεία του Νεύτωνα ήταν πάνω απ’ όλα έκφραση της [[Ισαάκ Νεύτων#Η θρησκευτικότητα του Νεύτωνα|θρησκευτικότητάς]] του<ref>Βλ. William R. Newman. «Review of Dobbs, Janus Faces of Genius» στο ''Isis'' 84 1993, 578-579.</ref>. Ο Γουέστφολ φαίνεται πως είχε την ίδια άποψη και έβλεπε την αλχημεία ως πηγή της νευτώνειας άποψης για τις βαρυτικές δυνάμεις και τις ενεργητικές αρχές που λειτουργούν στην [[ύλη]]<ref>Βλ. Richard Westfall, 1980 ''Never at Rest: A Biography of Isaac Newton'', Cambridge University Press, Cambridge, 299-308, 527-529.</ref>.