Ιωάννης Υρκανός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ύστερα από την [[Σίμων ο Θασσί#Το τέλος του Σίμωνα|δολοφονία του Σίμωνα]] και των δυο γιων του στην Ιεριχώ, ο επίδοξος αρχιερέας Πτολεμαίος του Αβούβου προχώρησε στο τελευταίο μέρος του σχεδίου του. Έστειλε ένα απόσπασμα να δολοφονήσει τον τελευταίο γιο του Σίμωνα Ιωάννη Υρκανό που βρίσκονταν στην Γέζερ (Γάδαρα) και ένα άλλο να καταλάβει την [[Ιερουσαλήμ]]. Ο Ιωάννης Υρκανός πληροφορήθηκε έγκαιρα το σχέδιο του Πτολεμαίου και κατόρθωσε να εξοντώσει τους επίδοξους δολοφόνους του<ref>Η Παλαιά Διαθήκη, τόμος Γ΄, ''Μακκαβαίων Α΄, (16.19-22), σελ. 292</ref>. Κατόπιν με μια ομάδα πιστών οπαδών του κινήθηκε εναντίον των δυνάμεων που είχε στείλει ο Πτολεμαίος στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιωάννης Υρκανός έγινε κύριος της πόλης<ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', βιβλίο ΙΓ.VIΙ.4, [229]</ref>, λόγω της αγάπης του πλήθους προς το πρόσωπο του πατέρα του και ανακηρύχθηκε αρχιερέας<ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος Ε΄, ''Ελληνιστικοί Χρόνοι, Νέα περιπλοκή του ιουδαϊκού ζητήματος (138-131 π.Χ.)'', σελ. 180</ref>. Ο Πτολεμαίος κατέφυγε στον Ζήνωνα<ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', Βιβλίο ΙΓ, VIΙΙ.1, [235]</ref>, δυνάστη της γειτονικής πόλης Φιλαδέλφειας και ζήτησε την βοήθεια του [[Αντίοχος Ζ΄ Σιδήτης|Αντίοχου Ζ΄ Σιδήτη]]<ref>Hersel Shanks, ''Η περιπέτεια των χειρογράφων της Νεκρής θάλασσας'', κεφάλαιο 2, Το ιστορικό πλαίσιο των Χειρογράφων του Φρανκ Μούρ Κρος, σελ. 96-97</ref>.

Ο Αντίοχος Ζ΄ φέρθηκε με σύνεση. Σεβάστηκε την ιουδαϊκή παράδοση και επέβαλλε μόνο την κατεδάφιση των τειχών της Ιερουσαλήμ και την πληρωμή φόρου (500 τάλαντα) για τις εξωτερικές κτήσεις των Ιουδαίων. Επίσης αντί για την εγκατάσταση φρουράς στην Άκρα ο Ιωάννης πρόσφερε ομήρους<ref name="ReferenceA"/><ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', Βιβλίο ΙΓ, VIΙΙ.3, [247]</ref>. Για να καλύψει τις οικονομικές ανάγκες του ο Ιωάννης Υρκανός άνοιξε τον τάφο του [[Δαυίδ]] αποκομίζοντας 3.000 τάλαντα αργύρου <ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', Βιβλίο ΙΓ, VIΙΙ.4, [249]</ref>.

Ύστερα από την απελευθέρωση του ο Ιωάννης Υρκανός κινήθηκε εναντίον αρκετών πόλεων των [[Δυναστεία των Σελευκιδών|Σελευκιδών]] οι οποίες λόγω της απασχόλησης του στρατού τους εναντίον των Πάρθων στερούνταν στρατιωτικής κάλυψης <ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', Βιβλίο ΙΓ, ΙΧ.1, [254]</ref>. Έτσι κατέλαβε αρκετές πόλεις προς βορρά της Ιουδαίας (Μήδαβη, Σαμόγα, Σίκιμα και όρος Γαριζείν όπου και κατάστρεψε τον Ναό των Σαμαρειτών<ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', .Βιβλίο ΙΓ, ΙΧ.1, [255]-[256]</ref>) αλλά και προς νότο στην Ιδουμαία (Αδώρεον, Μαρίσα<ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', Βιβλίο ΙΓ, ΙΧ.1, [257]</ref>) <ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος Ε΄, ''Ελληνιστικοί Χρόνοι, Επιστροφή του Δημητρίου Β΄ και συμμαχία του με την Κλεοπάτρα Β΄ (129-128 π.Χ.).'', σελ. 185</ref>. Στους [[Εδωμίτες|Ιδουμαίους]] μάλιστα επέβαλε να ακολουθούν την περιτομή και τα υπόλοιπα ιουδαϊκά έθιμα<ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', Βιβλίο ΙΓ, ΙΧ.1, [258]</ref>.

Λίγο αργότερα ο Ιωάννης Υρκανός και οι δύο γιοι του Αριστόβουλος και Αντίγονος πολιόρκησαν την πόλη της Σαμάρειας ([[108 π.Χ.]])<ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας, Βιβλίο ΙΓ, Χ.2, [275]-[276]</ref>. Οι Σαμαρείτες ζήτησαν την βοήθεια του Αντίοχου Θ΄, ο οποίος έσπευσε να ανταποκριθεί. Ηττήθηκε όμως από τον Αριστόβουλο και κατέφευγε στην Σκυθόπολη<ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', Βιβλίο ΙΓ, Χ.2, [277]</ref>. Παρόλα αυτά έκανε και δεύτερη προσπάθεια αφού έλαβε 6.000 άνδρες από τον συμβασιλέα της Αιγύπτου [[Πτολεμαίος Θ' Λάθυρος|Πτολεμαίο Λάθυρο]] ωστόσο απέτυχε και πάλι να λύσει την πολιορκία της Σαμάρειας και κατέφευγε στην Τρίπολι. Στην Ιουδαία έμειναν δυο στρατηγοί του οι Καλύμανδος και Επικρατής για να συνεχίσουν τον πόλεμο<ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', Βιβλίο ΙΓ, Χ.2, [278]-[279]</ref>. Ο πρώτος όμως φονεύθηκε ενώ ο δεύτερος εξαγοράστηκε από τους Ιουδαίους στους οποίους παρέδωσε την Σκυθόπολη<ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', Βιβλίο ΙΓ, Χ.3, [280]</ref>. Κατόπιν οι Ιουδαίοι κατέλαβαν και κατέσκαψαν την Σαμάρεια (Νοέμβριος του [[108 π.Χ.]])<ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', Βιβλίο ΙΓ, Χ.3, [281]</ref><ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος Ε΄, ''Ελληνιστικοί Χρόνοι, Ιουδαϊκές και Πτολεμαϊκές επεμβάσεις, Θάνατος του Αντίοχου Η΄ Γρυπού, (108-96π.Χ.)'', σελ. 192</ref>.

Οι επιτυχίες και ο τρόπος ζωής του Ιωάννη Υρκανού προκάλεσαν την οργή των [[Φαρισαίοι|Φαρισαίων]]<ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', Βιβλίο ΙΓ, Χ.5, [288]</ref>. Κατά την διάρκεια μιας γιορτής που παρέθεσε κάποιος από αυτούς που ονομάζονταν Ελεάζαρος του ζήτησε να εγκαταλείψει το αρχιερατικό αξίωμα εκστομίζοντας μια κατηγορία εναντίον του<ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', Βιβλίο ΙΓ, Χ.5, [289]-[292]</ref>. Οι [[Σαδδουκαίοι]] με επικεφαλής κάποιον Ιωνάθαν, φίλο του Ιωάννη Υρκανού τους αντεπιτέθηκαν ζητώντας από τους Φαρισαίους να προτείνουν την τιμωρία που θα έπρεπε να επιβληθεί στον Ελεάζαρο για την πράξη του. Όταν εκείνοι πρότειναν μια ελαφρά τιμωρία ο Ιωάννης Υρκανός εξοργίστηκε<ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', Βιβλίο ΙΓ, Χ.6, [293]-[295]</ref>. Το επεισόδιο αυτό πάντως δεν είχε άλλη συνέχεια<ref>БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας'', Βιβλίο ΙΓ, Χ.7, [299]</ref>.

* БuблuomeкaБиблиотека PycлaнaРуслана XaзapзapaХазарзара, ''[http://khazarzar.skeptik.net/books/flavius/aj/gr/index.htm''Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας, Josephus Flavius, Antiquitas Judaeorum, Graece (ed. B. Niese), Flavius Josephus, Flavii Iosephi opera, B. Niese, Berlin, Weidmann, 1892, Liber XIIΙ'']''