Υετός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Η λέξη '''υετός''' παράγεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα ''ὕω'' ("στέλνω βροχή, βρέχω"). Παράγωγα: ''ὑετός'', ''ὑέτιος,–ία,–ον'', καθώς και ''ὑετώτατος''. Σημειώνεται ότι τόσο το ρήμα <span lang="grc" dir="ltr">''ὕω''</span> όσο το παράγωγό του <span lang="grc" dir="ltr">''ὑετός''</span> συναντώνται στα ομηρικά έπη και δηλώνουν ιδίως την καταρρακτώδη, διαρκή, συνεχόμενη βροχή, τη νεροποντή, σε αντίθεση με τους όρους <span lang="grc" dir="ltr">''ὄμβρος''</span> ("βροχή") και ''ψεκάς'' ή ''ψακάς'' ("ψιλόβροχο"). Συνήθως χρησιμοποιείτο το γ' ενικό πρόσωπο <span lang="grc" dir="ltr">''ὕει''</span>, το οποίο κατά την ελληνιστική εποχή οδηγήθηκε σε ιωτακισμό, με συνέπεια την εξαφάνισή του από τον προφορικό λόγο (είχε μεταβληθεί σε δυσπρόφερτο τύπο [íi]).